Sentencoj 2
1 Mia filo! se vi akceptos miajn parolojn Kaj konservos ĉe vi miajn ordonojn,
Mofavre'nimoke, Nagri kema antahinka kasegenima eri kagu'afi nentenka,
2 Ke via orelo atente aŭskultos saĝon Kaj vian koron vi inklinigos al komprenado;
knare antahintahire kagesa neminka, kagu tumokareti hunka ama' antahi'zana e'nerinka,
3 Se vi vokos la prudenton Kaj direktos vian voĉon al la saĝo:
kagrama knare'zane havizanema refko hu antahintahigu'ene, ama' antahizanku'ma kezama netinka,
4 Se vi serĉos ĝin kiel arĝenton, Serĉegos kiel trezoron:
silvagu'ma hiankna hunka knare antahizankura nehakrenka, marerisa zantami frakinte'nea zanku hakreankna hunka hakresunka,
5 Tiam vi komprenos la timon antaŭ la Eternulo, Kaj vi akiros konadon pri Dio.
Ra Anumzamofoma kore hunteno agoragama manizana keama nehunka, Anumzamofo antahi'zana hakrenka erifore hugahane.
6 Ĉar la Eternulo donas saĝon; El Lia buŝo venas scio kaj kompreno.
Na'ankure Ra Anumzamo'a knare antahiza neramigeno, Agri agipinti antahi'zane, antahi ama'ma huzamofo kea ne-e.
7 Li havas helpon por la virtuloj; Li estas ŝildo por tiuj, kiuj vivas pie.
Fatgo vahe'mofona knare antahiza ante avitenenteno, makazampima mani fatgoma huno mania vahe'mofona, Agra hanko zamigna nehie.
8 Li gardas la iradon de la justo, Kaj zorgas pri la vojo de Siaj piuloj.
Na'ankure Agrake fatgo vahe'mokizmia kama vano hu'zazmifina kegava nehuno, zamagu tumoteti hu'za amage'ma antaza nagara kavu'za zamifina zamagu nevazie.
9 Tiam vi komprenos veremon kaj juston Kaj pion kaj ĉiun bonan vojon.
Ana nehunka fatgo avu'avazane, fatgo huno ke refkohu avu'ava ene, maka vahe'ma mago avamente avu'ava'ma hunte'zana antahi ankeregahane.
10 Ĉar saĝo venos en vian koron, Kaj scio estos agrabla por via animo.
Na'ankure knare antahintahimo kagu'afi unefrenigeno, antahi'zamo'a, kazeri muse hugahie.
11 Bona konscio vin gvidos, Prudento vin gardos,
Knare antahizamo'a kva hugante'nenigeno, ama' antahintahimo'a kaguvazigahie.
12 Por savi vin de la vojo de malbono, De homo, parolanta kontraŭveraĵon,
Knare antahizamo'a kefo avu'avaza'ma nehu'za, akrehe krehe zmageru'ma neraza vahepintira, kaza huno kagu'vazigahie.
13 De tiuj, kiuj forlasas la ĝustan vojon, Por iri la vojojn de mallumo,
Iza'o fatgo avu'avamofo kama atremo'a, hani avu'avamofo kampi nevie.
14 Kiuj ĝojas, kiam ili faras malbonon, Trovas plezuron en la malordo de la malboneco,
Iza'o knare osu avu'ava'ma musema huno nehuno, akrehe krehe kefo avu'avazankuma muse nehimo'a,
15 Kies vojoj estas malrektaj Kaj kies irado deflankiĝis;
kama vu'zama'amo fatgo osu'neankino, havige vahe manine.
16 Por savi vin de fremda virino, De edzino ne via, kies paroloj estas glataj,
Arumofo a'mo monko'za huno vano nehania a'mo, nagrane eno huno kazeri savri hu'naku hanianagi, ana knare antahintahi'zamo'a kahokeno kaguvazigahie.
17 Kiu forlasas la amikon de sia juneco, Kaj forgesas la ligon de sia Dio;
Ana a'mo nevena netreno, kahefazniare Anumzamofo avure'ma huhagerafina'a huvempa kea amefi hunemie.
18 Ĉar ŝia domo kondukas al morto, Kaj ŝiaj paŝoj al la inferuloj;
Na'ankure ana a'mofo nompima ufre'sanana, fri vahe'mokizmi kumate vu'nea kampi vugahane.
19 Ĉiuj, kiuj eniras al ŝi, ne revenas, Kaj ne reatingas la vojon de la vivo;
Agrite'ma vimo'a eteno omeno, knare asimu eri kana onkegahie.
20 Ke vi iru la vojon de bonuloj, Kaj sekvu la paŝosignojn de piuloj.
E'ina hu'negu knare vahe'mo'ma nevia kante nevunka, fatgo avu'ava'ma nehia vahe'mofo kante vugahane.
21 Ĉar la piuloj loĝos sur la tero, Kaj la senpekuloj restos sur ĝi;
Na'ankure hazenkezmi omane vahe'mo'za ana moparera nemani'nesage'za, maka zampima mani fatgoma nehaza vahe'mo'za ana mopare manigahaze.
22 Sed la malpiuloj estos ekstermitaj de sur la tero, Kaj la maliculoj estos malaperigitaj de tie.
Hianagi kefo avu'ava'ma nehaza vahe'mokizmia ana mopafintira zamazu hunetreno, fatgoma hu'za omanisaza vahera zamahe fanane hugahie.
