Sentencoj 14
1 Saĝa virino konstruas sian domon; Sed malsaĝa detruas ĝin per siaj manoj.
Sapiens mulier aedificat domum suam: insipiens extructam quoque manibus destruet.
2 Kiu iras la ĝustan vojon, tiu timas la Eternulon; Sed kiu iras vojon malĝustan, tiu Lin malestimas.
Ambulans recto itinere, et timens Deum, despicitur ab eo, qui infami graditur via.
3 En la buŝo de malsaĝulo estas vergo por lia malhumileco; Sed la buŝo de saĝuloj ilin gardas.
In ore stulti virga superbiae: labia autem sapientium custodiunt eos.
4 Se ne ekzistas bovoj, la grenejoj estas malplenaj; Sed multe da profito estas de la forto de bovoj.
Ubi non sunt boves, praesepe vacuum est: ubi autem plurimae segetes, ibi manifesta est fortitudo bovis.
5 Verama atestanto ne mensogas; Sed atestanto falsama elspiras mensogojn.
Testis fidelis non mentietur: profert autem mendacium dolosus testis.
6 Mokanto serĉas saĝecon kaj ĝin ne trovas; Sed por saĝulo la sciado estas facila.
Quaerit derisor sapientiam, et non invenit: doctrina prudentium facilis.
7 Foriru de homo malsaĝa; Ĉar vi ne aŭdos parolon de saĝo.
Vade contra virum stultum, et nescit labia prudentiae.
8 La saĝeco de saĝulo estas komprenado de sia vojo; Kaj la malsaĝeco de malsaĝuloj estas trompiĝado.
Sapientia callidi est intelligere viam suam: et imprudentia stultorum errans.
9 Malsaĝuloj ŝercas pri siaj kulpoj; Sed inter virtuloj ekzistas reciproka favoro.
Stultis illudet peccatum, et inter iustos morabitur gratia.
10 Koro scias sian propran malĝojon; Kaj en ĝia ĝojo ne partoprenas fremdulo.
Cor quod novit amaritudinem animae suae, in gaudio eius non miscebitur extraneus.
11 Domo de malvirtuloj estos ekstermita; Sed dometo de virtuloj floros.
Domus impiorum delebitur: tabernacula vero iustorum germinabunt.
12 Iufoje vojo ŝajnas ĝusta al homo, Kaj tamen ĝia fino kondukas al la morto.
Est via, quae videtur homini iusta: novissima autem eius deducunt ad mortem.
13 Ankaŭ dum ridado povas dolori la koro; Kaj la fino de ĝojo estas malĝojo.
Risus dolore miscebitur, et extrema gaudii luctus occupat.
14 Laŭ siaj agoj manĝos homo malbonkora; Kaj homo bona satiĝos per siaj faroj.
Viis suis replebitur stultus, et super eum erit vir bonus.
15 Naivulo kredas ĉiun vorton; Sed saĝulo estas atenta pri sia vojo.
Innocens credit omni verbo: astutus considerat gressus suos. Filio doloso nihil erit boni: servo autem sapienti prosperi erunt actus, et dirigetur via eius.
16 Saĝulo timas, kaj forkliniĝas de malbono; Sed malsaĝulo estas incitiĝema kaj memfidema.
Sapiens timet, et declinat a malo: stultus transilit, et confidit.
17 Malpacienculo faras malsaĝaĵojn; Kaj malbonintenculo estas malamata.
Impatiens operabitur stultitiam: et vir versutus odiosus est.
18 Naivuloj akiras malsaĝecon; Sed saĝuloj estas kronataj de klereco.
Possidebunt parvuli stultitiam, et expectabunt astuti scientiam.
19 Malbonuloj humiliĝos antaŭ bonuloj; Kaj malvirtuloj estos antaŭ la pordego de virtulo.
Iacebunt mali ante bonos: et impii ante portas iustorum.
20 Malriĉulo estas malamata eĉ de sia proksimulo; Sed riĉulo havas multe da amikoj.
Etiam proximo suo pauper odiosus erit: amici vero divitum multi.
21 Kiu malŝatas sian proksimulon, tiu estas pekulo; Sed kiu kompatas malriĉulojn, tiu estas feliĉa.
Qui despicit proximum suum, peccat: qui autem miseretur pauperis, beatus erit. Qui credit in Domino, misericordiam diligit.
22 Ĉu ne eraras malbonintenculoj? Sed favorkoreco kaj vero estas ĉe tiuj, kiuj havas bonajn intencojn.
Errant qui operantur malum: misericordia et veritas praeparant bona.
23 De ĉiu laboro estos profito; Sed de babilado venas nur senhaveco.
In omni opere bono erit abundantia: ubi autem verba sunt plurima, ibi frequenter egestas.
24 Propra riĉeco estas krono por la saĝuloj; Sed la malsaĝeco de la malsaĝuloj restas malsaĝeco.
Corona sapientium, divitiae eorum: fatuitas stultorum, imprudentia.
25 Verparola atestanto savas animojn; Sed malverparola elspiras trompon.
Liberat animas testis fidelis: et profert mendacia versipellis.
26 En la timo antaŭ la Eternulo estas forta fortikaĵo; Kaj Li estos rifuĝejo por Siaj infanoj.
In timore Domini fiducia fortitudinis, et filiis eius erit spes.
27 La timo antaŭ la Eternulo estas fonto de vivo, Por evitigi la retojn de la morto.
Timor Domini fons vitae, ut declinet a ruina mortis.
28 Grandeco de popolo estas gloro por reĝo; Kaj manko de popolo pereigas la reganton.
In multitudine populi dignitas regis: et in paucitate plebis ignominia principis.
29 Pacienculo havas multe da saĝo; Sed malpacienculo elmontras malsaĝecon.
Qui patiens est, multa gubernatur prudentia: qui autem impatiens est, exaltat stultitiam suam.
30 Trankvila koro estas vivo por la korpo; Sed envio estas puso por la ostoj.
Vita carnium, sanitas cordis: putredo ossium, invidia.
31 Kiu premas malriĉulon, tiu ofendas lian Kreinton; Kaj kiu Lin honoras, tiu kompatas malriĉulon.
Qui calumniatur egentem, exprobrat factori eius: honorat autem eum, qui miseretur pauperis.
32 Pro sia malboneco malvirtulo estos forpuŝita; Sed virtulo eĉ mortante havas esperon.
In malitia sua expelletur impius: sperat autem iustus in morte sua.
33 En la koro de saĝulo ripozas saĝo; Kaj kio estas en malsaĝuloj, tio elmontriĝas.
In corde prudentis requiescit sapientia, et indoctos quosque erudiet.
34 Virto altigas popolon; Sed peko pereigas gentojn.
Iustitia elevat gentem: miseros autem facit populos peccatum.
35 Favoron de la reĝo havas sklavo saĝa; Sed kontraŭ malbonkonduta li koleras.
Acceptus est regi minister intelligens: iracundiam eius inutilis sustinebit.
