Ijob 7
1 Difinita estas ja por la homo la limtempo sur la tero, Kaj liaj tagoj estas kiel la tagoj de dungito.
The life of man upon earth is a warfare, and his days are like the days of a hireling.
2 Kiel sklavo, kiu sopiras al ombro, Kaj kiel dungito, kiu atendas sian pagon,
As a servant longeth for the shade, as the hireling looketh for the end of his work;
3 Tiel mi ricevis sorte monatojn vantajn, Kaj noktoj turmentaj estas nombritaj al mi.
So I also have had empty months, and have numbered to myself wearisome nights.
4 Kiam mi kuŝiĝas, mi diras: Kiam mi leviĝos? Sed la vespero fariĝas longa, kaj mi satiĝas de maltrankvileco ĝis la tagiĝo.
If I lie down to sleep, I shall say: When shall arise? and again I shall look for the evening, and shall be filled with sorrows even till darkness.
5 Mia korpo estas kovrita de vermoj kaj de pecoj da tero; Mia haŭto krevis kaj putras.
My flesh is clothed with rottenness and the filth of dust, my skin is withered and drawn together.
6 Miaj tagoj forflugis pli facile, ol bobeno de teksisto, Kaj pasis, lasinte nenian esperon.
My days have passed more swiftly than the web is cut by the weaver, and are consumed without any hope.
7 Memoru, ke mia vivo estas bloveto, Ke miaj okuloj ne plu revidos bonon;
Remember that my life is but wind, and my eyes shall not return to see good things.
8 Ne plu revidos min okulo de vidanto; Vi volos ekrigardi min, sed mi jam ne ekzistos.
Nor shall the sight of man behold me: thy eyes are upon me, and I shall be no more.
As a cloud is consumed, and passeth away: so he that shall go down to hell shall not come up. (Sheol h7585)
10 Li ne plu revenas en sian domon; Lia loko ne plu rekonos lin.
Nor shall he return my more into his house, neither shall his place know him any more.
11 Tial mi ne detenos mian buŝon; Mi parolos en la premiteco de mia spirito, Mi plendos en la maldolĉeco de mia animo.
Wherefore I will not spare my month, I will speak in the affliction of my spirit: I will talk with the bitterness of my soul.
12 Ĉu mi estas maro aŭ mara monstro, Ke Vi starigis gardon por mi?
Am I a sea, or a whale, that thou hast enclosed me in a prison?
13 Kiam mi pensas, ke mia lito min konsolos, Ke mia kuŝejo plifaciligos mian suferadon,
If I say: My bed shall comfort me, and I shall be relieved speaking with myself on my couch:
14 Tiam Vi teruras min per sonĝoj, Timigas min per vizioj;
Thou wilt frighten me with dreams and terrify me with visions.
15 Kaj mia animo deziras sufokiĝon, Miaj ostoj la morton.
So that my soul rather chooseth hanging, and my bones death.
16 Tedis al mi; ne eterne mi vivu; Forlasu min, ĉar miaj tagoj estas vantaĵo.
I have done with hope, I shall now live no longer: spare me, for my days are nothing.
17 Kio estas homo, ke Vi faras lin granda, Ke Vi zorgas pri li,
What is a man that thou shouldst magnify him? or why dost thou set thy heart upon him?
18 Ke Vi rememoras lin ĉiumatene, Elprovas lin ĉiumomente?
Thou visitest him early in the morning, and thou provest him suddenly.
19 Kial Vi ne deturnas Vin de mi, Ne lasas min libera eĉ tiom, ke mi povu engluti mian salivon?
How long wilt thou not spare me, nor suffer me to swallow down my spittle?
20 Se mi pekis, kion mi per tio faris al Vi, ho gardanto de la homoj? Kial Vi faris min celo de Viaj atakoj, Ke mi fariĝis ŝarĝo por mi mem?
I have sinned: what shall I do to thee, O keeper of men? why hast thou set me opposite to thee, and I am become burdensome to myself?
21 Kaj kial Vi ne deprenas mian pekon, ne pardonas mian malbonagon? Jen mi ja baldaŭ kuŝos en la tero; Kaj kiam Vi morgaŭ serĉos min, mi ne ekzistos.
Why dost thou not remove my sin, and why dost thou not take away my iniquity? Behold now I shall sleep in the dust: and if thou seek me in the morning, I shall not be.
