Ijob 41
1 Ĉu vi povas eltiri levjatanon per fiŝhoko, Aŭ ligi per ŝnuro ĝian langon?
Kan du draga Leviathan med en krok, och fatta hans tungo med ett snöre?
2 Ĉu vi povas trameti kanon tra ĝia nazo Kaj trapiki ĝian vangon per pikilo?
Kan du sätta honom en ring i näsona, och borra honom hans kindben igenom med en syl?
3 Ĉu ĝi multe petegos vin, Aŭ parolos al vi flataĵojn?
Menar du, att han skall mycket bedjas före, eller smeka dig?
4 Ĉu ĝi faros interligon kun vi? Ĉu vi povas preni ĝin kiel porĉiaman sklavon?
Menar du, att du kan göra ett förbund med honom, att du må hafva honom till en träl evinnerliga?
5 Ĉu vi amuziĝos kun ĝi kiel kun birdo? Aŭ ĉu vi ligos ĝin por viaj knabinoj?
Kan du spela med honom såsom med en fogel; eller binda honom dinom pigom?
6 Ĉu kamaradoj ĝin dishakos, Kaj dividos inter komercistoj?
Menar du, att sällskapet skola skära honom sönder, att han blifver utdelad ibland köpmännerna?
7 Ĉu vi povas plenigi per pikiloj ĝian haŭton Kaj per fiŝistaj hokoj ĝian kapon?
Kan du fylla ena not med hans hud, och någon fiskaryssjo med hans hufvud?
8 Metu sur ĝin vian manon; Tiam vi bone memoros la batalon, kaj ĝin ne plu entreprenos.
När du kommer dina hand vid honom, så kom ihåg, att det en strid är, den du icke uthålla kan.
9 Vidu, la espero ĉiun trompos; Jam ekvidinte ĝin, li falos.
Si, hans hopp skall fela honom, och han skall uppenbarligen fördrifven varda.
10 Neniu estas tiel kuraĝa, por inciti ĝin; Kiu do povas stari antaŭ Mi?
Ingen är så dristig, att han honom uppväcka tör. Ho är då den, som för mig bestå kan?
11 Kiu antaŭe ion donis al Mi, ke Mi redonu al li? Sub la tuta ĉielo ĉio estas Mia.
Ho hafver något gifvit mig tillförene, att jag må honom det vedergälla? Mitt är allt det under hela himmelen är.
12 Mi ne silentos pri ĝiaj membroj, Pri ĝia forto kaj bela staturo.
Jag vill icke förtiga hans kraft; ej heller hans magt, eller huru välskapad han är.
13 Kiu povas levi ĝian veston? Kiu aliros al ĝia paro da makzeloj?
Ho kan upptäcka honom hans kläde? Eller ho tör vågat, att fatta honom i tänderna?
14 Kiu povas malfermi la pordon de ĝia vizaĝo? Teruro ĉirkaŭas ĝiajn dentojn.
Ho kan öppna hans anletes kindben? Förskräckeliga stå hans tänder allt omkring.
15 Ĝiaj fieraj skvamoj estas kiel ŝildoj, Interligitaj per fortika sigelo;
Hans fjäll äro lika som sköldar, sammanfäste hvar i annan.
16 Unu kuntuŝiĝas kun la alia tiel, Ke aero ne povas trairi tra ili;
Det ena hänger in i det andra, så att vädret icke går deremellan;
17 Unu alfortikiĝis al la alia, Interkuniĝis kaj ne disiĝas.
Det hänger hvar i annan, och hålla sig tillsammans, så att de icke kunna skiljas åt.
18 Ĝia terno briligas lumon, Kaj ĝiaj okuloj estas kiel la palpebroj de la ĉielruĝo.
Hans njusande är såsom ett glimmande ljus; hans ögon äro såsom morgonrodnans ögnahvarf.
19 El ĝia buŝo eliras torĉoj, Elkuras flamaj fajreroj.
Utaf hans mun fara bloss och eldbrandar.
20 El ĝiaj nazotruoj eliras fumo, Kiel el bolanta poto aŭ kaldrono.
Utaf hans näso går rök, såsom utaf heta grytor och kettlar.
21 Ĝia spiro ekbruligas karbojn, Kaj flamo eliras el ĝia buŝo.
Hans ande är glödande kol, och utu hans mun går låge.
22 Sur ĝia kolo loĝas forto, Kaj antaŭ ĝi kuras teruro.
Han hafver en starkan hals, och det är honom lust, då han något förderfvar.
23 La partoj de ĝia karno estas firme kunligitaj inter si, Tenas sin fortike sur ĝi, kaj ne ŝanceliĝas.
Hans kötts ledamot hänga vid hvartannat; de äro faste i honom, att han icke rörd varder.
24 Ĝia koro estas malmola kiel ŝtono, Kaj fortika kiel suba muelŝtono.
Hans hjerta är hårdt såsom sten, och så fast som ett stycke af understenen i qvarnene.
25 Kiam ĝi sin levas, ektremas fortuloj, Konsterniĝas de teruro.
När han reser sig, förfära sig de starke; och när han får dem fatt, är der ingen nåde.
26 Glavo, kiu alproksimiĝas al ĝi, ne povas sin teni, Nek lanco, sago, aŭ kiraso.
Om man vill till honom med svärd, så rörer han sig intet; eller med spets, skott och harnesk.
27 Feron ĝi rigardas kiel pajlon, Kupron kiel putran lignon.
Han aktar jern såsom strå, och koppar såsom ruttet trä.
28 Ne forpelos ĝin sago; Ŝtonoj el ŝtonĵetilo fariĝas pajleroj antaŭ ĝi.
Ingen skytte förjagar honom; slungostenar äro honom såsom agnar.
29 Bastonegon ĝi rigardas kiel pajlon, Kaj ĝi mokas la sonon de lanco.
Hammaren aktar han såsom strå; han bespottar de bäfvande spetsar.
30 Sube ĝi havas akrajn pecetojn; Kiel draŝrulo ĝi kuŝas sur la ŝlimo.
Han kan ligga på skarpt grus; han lägger sig uppå det skarpt är, såsom på dyngo.
31 Kiel kaldronon ĝi ondigas la profundon; La maron ĝi kirlas kiel ŝmiraĵon.
Han gör, att djupa hafvet sjuder såsom en gryta, och rörer det ihop, såsom man blandar ena salvo.
32 La vojo post ĝi lumas; La abismo aperas kiel grizaĵo.
Efter honom är vägen ljus; djupet aktar han såsom en gamlan gråhårotan.
33 Ne ekzistas sur la tero io simila al ĝi; Ĝi estas kreita sentima.
På jordene kan ingen liknas honom; han är gjord till att vara utan fruktan.
34 Ĝi rigardas malestime ĉion altan; Ĝi estas reĝo super ĉiuj sovaĝaj bestoj.
Han föraktar allt det högt är; han är Konung öfver alla högmodiga.
