Ijob 4
1 Kaj ekparolis Elifaz, la Temanano, kaj diris:
Alors Éliphaz, le Thémanite, prit la parole,
2 Se oni provos diri al vi vorton, tio eble estos por vi turmenta? Sed kiu povas deteni sin de parolado?
« Si quelqu'un s'aventure à parler avec toi, seras-tu affligé? Mais qui peut se retenir de parler?
3 Jen vi multajn instruis, Kaj manojn senfortiĝintajn vi refortigis;
Voici, vous avez instruit beaucoup de gens, vous avez renforcé les mains faibles.
4 Falantojn restarigis viaj vortoj, Kaj fleksiĝantajn genuojn vi fortigis;
Tes paroles ont soutenu celui qui tombait, tu as raffermi les genoux faibles.
5 Kaj nun, kiam tio trafis vin, vi perdis la forton; Ĝi ektuŝis vin, kaj vi ektimis.
Mais maintenant, cela t'est arrivé, et tu t'es évanoui. Il vous touche, et vous êtes troublé.
6 Ĉu ne via timo antaŭ Dio estas via konsolo? Ĉu la virteco de viaj vojoj ne estas via espero?
Votre piété n'est-elle pas votre confiance? L'intégrité de vos voies n'est-elle pas votre espoir?
7 Rememoru do, ĉu pereis iu senkulpa? Kaj kie virtuloj estis ekstermitaj?
« Souviens-toi maintenant de celui qui a péri, étant innocent? Ou bien où ont été coupés les montants?
8 Kiel mi vidis, tiuj, kiuj plugis pekojn kaj semis malbonagojn, Tiuj ilin rikoltas;
Selon ce que j'ai vu, ceux qui labourent l'iniquité qui sèment le trouble, récoltent la même chose.
9 De la ekblovo de Dio ili pereas, Kaj de la ekspiro de Lia kolero ili malaperas.
Par le souffle de Dieu, ils périssent. Ils sont consumés par le souffle de sa colère.
10 La kriado de leono kaj la voĉo de leopardo silentiĝis, Kaj la dentoj de junaj leonoj rompiĝis;
Le rugissement du lion, et la voix du lion féroce, les dents des jeunes lions, sont cassées.
11 Leono pereis pro manko de manĝaĵo, Kaj idoj de leonino diskuris.
Le vieux lion périt par manque de proie. Les petits de la lionne sont dispersés.
12 Kaj al mi kaŝe alvenis vorto, Kaj mia orelo kaptis parteton de ĝi.
« Or, une chose m'a été rapportée en secret. Mon oreille en a reçu un murmure.
13 Dum meditado pri la vizioj de la nokto, Kiam profunda dormo falas sur la homojn,
Dans les pensées des visions de la nuit, quand le sommeil profond tombe sur les hommes,
14 Atakis min teruro kaj tremo, Kaj ĉiuj miaj ostoj eksentis timon.
La peur m'a saisi, et le tremblement, qui a fait trembler tous mes os.
15 Kaj spirito traflugis antaŭ mi, Kaj la haroj sur mia korpo rigidiĝis.
Alors un esprit passa devant ma face. Les poils de ma chair se sont dressés.
16 Staris bildo antaŭ miaj okuloj, sed mi ne povis rekoni ĝian aspekton; Estis silento, kaj mi ekaŭdis voĉon, dirantan:
Elle était immobile, mais je ne pouvais pas discerner son apparence. Une forme était devant mes yeux. Silence, puis j'ai entendu une voix, disant,
17 Ĉu homo estas pli justa ol Dio? Ĉu viro estas pli pura ol lia Kreinto?
« Un homme mortel serait-il plus juste que Dieu? Un homme peut-il être plus pur que son créateur?
18 Vidu, al Siaj servantoj Li ne konfidas, Kaj Siajn anĝelojn Li trovas mallaŭdindaj:
Voici, il ne fait pas confiance à ses serviteurs. Il charge ses anges d'erreurs.
19 Des pli koncerne tiujn, Kiuj loĝas en argilaj dometoj, Fonditaj sur tero, Kaj kiujn formanĝas vermoj.
Combien plus ceux qui habitent des maisons d'argile, dont les fondations sont dans la poussière, qui sont écrasés par la mite!
20 De la mateno ĝis la vespero ili disfalas, Pereas por ĉiam, kaj neniu tion atentas.
Entre le matin et le soir, ils sont détruits. Ils périssent à jamais sans que personne ne s'en aperçoive.
21 La fadeno de ilia vivo estas distranĉita; Ili mortas, kaj ne en saĝeco.
Leur corde de tente n'est-elle pas arrachée en eux? Ils meurent, et cela sans sagesse.
