Ijob 39
1 Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?
¿Sabes tú cuándo paren las cabras monteses? ¿Asististe al parto de las venadas?
2 Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?
¿Puedes contar los meses de su preñez y saber el tiempo cuando paren?
3 Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.
Se encorvan, expulsan sus crías, se libran de sus dolores de parto.
4 Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.
Sus crías crecen, se fortalecen, salen a campo abierto y no vuelven.
5 Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?
¿Quién dio al asno montés su libertad? ¿Quién soltó las ataduras del rebuznante,
6 La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;
a cual di el desierto como hogar y tierra salitrosa como vivienda?
7 Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;
Se burla del bullicio de la ciudad y no obedece los gritos del arriero,
8 La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.
explora las montañas en busca de su pasto y rastrea toda cosa verde.
9 Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?
¿Consentirá el búfalo en ser tu esclavo o pasará la noche en tu establo?
10 Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?
¿Atarás al búfalo al arado con cuerdas? ¿Rastrillará los valles tras ti?
11 Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?
¿Confiarás en él porque es robusto y dejarás tu labor a su cuidado?
12 Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?
¿Confiarás en él para que te traiga tu cosecha y reúna el grano en tu era?
13 La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;
Las alas del avestruz se agitan alegres, ¿pero son las alas y el plumaje del amor?
14 Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;
Abandona sus huevos en la tierra, en el polvo los calienta
15 Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.
y se olvida que un pie puede aplastarlos o una bestia salvaje pisotearlos.
16 Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;
Es cruel con sus polluelos como si no fueran suyos. No le importa que se pierda su fatiga,
17 Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.
porque ʼEloah lo privó de sabiduría y no lo dotó de entendimiento.
18 Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.
Pero cuando se yergue en alto, se burla del caballo y su jinete.
19 Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?
¿Diste al caballo su fuerza? ¿Cubriste tú su cuello con una melena?
20 Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.
¿Lo harás brincar como langosta? Su majestuoso resoplido es terrible,
21 Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;
escarba en el valle, se regocija en su fuerza, sale a encontrarse con las armas,
22 Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.
se ríe del miedo y no se espanta ni retrocede ante la espada.
23 Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.
La flecha resuena contra él. Fulguran lanzas y arma arrojadiza,
24 Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.
con ímpetu y furor devora la distancia, sin que le importe el sonido de la trompeta.
25 Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.
Parece que dice entre clarines: ¡Ea! Olfatea desde lejos la batalla, el grito de los comandantes y el grito de guerra.
26 Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?
¿Vuela el halcón y extiende sus alas hacia el sur por tu sabiduría?
27 Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?
¿Por tu mandato se remonta el águila y pone su nido en la altura?
28 Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.
Vive y tiene su habitación en la roca, en la cumbre del peñasco, en lugar inaccesible.
29 De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.
Desde allí acecha la presa. Sus ojos la divisan desde muy lejos.
30 Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.
Sus polluelos chupan la sangre. Donde hay carroña, allí está ella.
