Ijob 39

1 Ĉu vi scias la tempon, en kiu naskas la ibeksoj sur la rokoj? Ĉu vi observis la akuŝiĝon de la cervinoj?

Ved du Tiden, naar Stengederne føde? har du taget Vare paa, naar Hinderne ville føde?

2 Ĉu vi kalkulis la monatojn de ilia gravedeco? Aŭ ĉu vi scias la tempon, kiam ili devas naski?

Tæller du de Maaneder, som de fylde, eller ved du Tiden, naar de føde?

3 Ili fleksiĝas, elĵetas siajn idojn, Liberiĝas de siaj doloroj.

De bøje sig sammen, de føde deres Unger og kaste deres Byrde.

4 Iliaj infanoj fortiĝas, kreskas en libereco, Foriras, ke ne revenas al ili.

Deres Unger blive stærke, de blive store paa Marken, de gaa ud og komme ikke tilbage til dem.

5 Kiu donis liberecon al la sovaĝa azeno? Kaj kiu malligis ĝiajn ligilojn?

Hvo har ladet Vildæselet ud i det frie? og hvo løste Skovæselets Baand,

6 La dezerton Mi faris ĝia domo, Kaj stepon ĝia loĝejo;

hvilket jeg har givet den slette Mark til dets Hjem og Saltørkenen til dets Bo.

7 Ĝi ridas pri la bruo de la urbo, La kriojn de pelanto ĝi ne aŭdas;

Det ler ad Stadens Tummel; det hører ikke Driverens Buldren.

8 La produktaĵoj de la montoj estas ĝia manĝaĵo, Kaj ĝi serĉas ĉian verdaĵon.

Hvad det opsporer paa Bjergene, er dets Føde, og det søger efter alt det grønne.

9 Ĉu bubalo volos servi al vi? Ĉu ĝi volos nokti ĉe via manĝujo?

Mon Enhjørningen har Lyst til at trælle for dig? mon den vil blive Natten over ved din Krybbe?

10 Ĉu vi povas alligi bubalon per ŝnuro al bedo? Ĉu ĝi erpos post vi valojn?

Kan du tvinge Enhjørningen ved dens Reb til at holde Furen? mon den vil harve Dalene efter dig?

11 Ĉu vi fidos ĝin pro ĝia granda forto? Kaj ĉu vi komisios al ĝi vian laboron?

Kan du forlade dig paa den, fordi dens Kraft er stor? og kan du overlade den dit Arbejde?

12 Ĉu vi havos konfidon al ĝi, ke ĝi reportos viajn semojn Kaj kolektos en vian grenejon?

Kan du tro den til, at den vil føre dig din Sæd hjem og samle den hen til din Tærskeplads?

13 La flugilo de struto leviĝas gaje, Simile al la flugilo de cikonio kaj de akcipitro;

Strudsenes Vinge svinger sig lystigt; mon det er Storkens Vinge og Fjer?

14 Ĉar ĝi lasas sur la tero siajn ovojn Kaj varmigas ilin en la sablo;

Nej, den overlader sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Støvet,

15 Ĝi forgesas, ke piedo povas ilin dispremi Kaj sovaĝa besto povas ilin disbati.

og den glemmer, at en Fod kunde trykke dem i Stykker, og et vildt Dyr paa Marken søndertræde dem.

16 Ĝi estas kruela por siaj idoj, kvazaŭ ili ne estus ĝiaj; Ĝi ne zorgas pri tio, ke ĝia laboro estas vana;

Den handler haardt med sine Unger, som vare de ikke dens egne; er dens Møje end forgæves, er den uden Frygt.

17 Ĉar Dio senigis ĝin je saĝo Kaj ne donis al ĝi prudenton.

Thi Gud har ladet den glemme Visdom og har ikke givet den Del i Forstand.

18 Kiam ĝi leviĝas alten, Ĝi mokas ĉevalon kaj ĝian rajdanton.

Paa den Tid, naar den svinger sig i Højden, da beler den Hesten og den, der rider paa den.

19 Ĉu vi donas forton al la ĉevalo? Ĉu vi vestas ĝian kolon per kolharoj?

Kan du give Hesten Styrke eller klæde dens Hals med flagrende Manke?

20 Ĉu vi povas saltigi ĝin kiel akrido? Terura estas la beleco de ĝia ronkado.

Kan du gøre, at den springer som Græshoppen? dens prægtige Prusten er forfærdelig.

21 Ĝi fosas en la valo kaj estas gaja pro forteco; Ĝi eliras kontraŭ armiton;

Den skraber i Dalen og fryder sig i Kraft; den farer frem imod den, som bærer Rustning

22 Ĝi ridas pri timo kaj ne senkuraĝiĝas, Kaj ne retiras sin de glavo.

Den ler ad Frygt og forskrækkes ikke og vender ikke tilbage for Sværdets Skyld.

23 Super ĝi sonoras la sagujo, Brilas lanco kaj ponardego.

Pilekoggeret klirrer over den, ja, det blinkende Jern paa Spyd og Glavind.

24 Kun bruo kaj kolero ĝi glutas teron, Kaj ne povas stari trankvile ĉe sonado de trumpeto.

Med Bulder og Fnysen sluger den Vejen og bliver ikke staaende stille, naar Trompetens Lyd høres.

25 Kiam eksonas la trumpeto, ĝi ekkrias: Ho, ho! Kaj de malproksime ĝi flarsentas la batalon, Kriadon de la kondukantoj, kaj bruon.

Saa snart Trompeten lyder, siger den: Hui! og lugter Krigen i det fjerne, Fyrsternes Raab og Krigstummelen.

26 Ĉu pro via saĝo flugas la akcipitro Kaj etendas siajn flugilojn al sudo?

Er det efter din Forstand, at Spurvehøgen flyver, udbreder sine Vinger imod Sønden?

27 Ĉu pro via ordono leviĝas la aglo Kaj faras alte sian neston?

Eller er det efter din Befaling, at Ørnen flyver højt og bygger sin Rede i det høje?

28 Sur roko ĝi loĝas, Noktas sur dento de roko kaj de monta pinto.

Den bor paa Klippen og bliver der om Natten, paa Tinden af en Klippe og Borg.

29 De tie ĝi elrigardas por si manĝaĵon; Malproksime vidas ĝiaj okuloj.

Derfra spejder den efter Føde; dens Øjne se ud i det fjerne,

30 Ĝiaj idoj trinkas sangon; Kaj kie estas mortigitoj, tie ĝi estas.

og dens Unger drikke Blod; og hvor der er ihjelslagne, der er den.