Ijob 37
1 Pri tio tremas mia koro Kaj saltas de sia loko.
Disto também o meu coração treme, e salta de seu lugar.
2 Aŭskultu atente en la bruo Lian voĉon, Kaj la sonojn, kiuj eliras el Lia buŝo.
Ouvi atentamente o estrondo de sua voz, e o som que sai de sua boca,
3 Sub la tutan ĉielon Li kurigas tion, Kaj Sian lumon al la randoj de la tero.
Ao qual envia por debaixo de todos os céus; e sua luz até os confins da terra.
4 Post ĝi ekbruas la tondro; Li tondras per Sia majesta voĉo, Kaj oni ne povas tion haltigi, kiam aŭdiĝas Lia voĉo.
Depois disso brama com estrondo; troveja com sua majestosa voz; e ele não retém [seus relâmpagos] quando sua voz é ouvida.
5 Mirinde tondras Dio per Sia voĉo; Li faras ion grandan, sed ne konatan.
Deus troveja maravilhosamente com sua voz; ele faz coisas tão grandes que nós não compreendemos.
6 Al la neĝo Li diras: Falu sur la teron; Ankaŭ al la pluvego, al Siaj fortaj pluvegoj.
Pois ele diz à neve: Cai sobre à terra; Como também à chuva: Sê chuva forte.
7 Sur la manon de ĉiu homo Li metas sigelon, Por ke ĉiuj homoj sciu Lian faron.
Ele sela as mãos de todo ser humano, para que todas as pessoas conheçam sua obra.
8 La sovaĝa besto iras en sian kavon Kaj restas en sia loĝejo.
E os animais selvagens entram nos esconderijos, e ficam em suas tocas.
9 El la sudo venas ventego, Kaj de la nordo venas malvarmo.
Da recâmara vem o redemoinho, e dos [ventos] que espalham [vem] o frio.
10 De la spiro de Dio venas frosto, Kaj vasta akvo fariĝas kvazaŭ fandaĵo.
Pelo sopro de Deus se dá o gelo, e as largas águas se congelam.
11 La nubojn Li pezigas per akvo, Kaj nubo disŝutas Lian lumon.
Ele também carrega de umidade as espessas nuvens, [e] por entre as nuvens ele espalha seu relâmpago.
12 Li direktas ilin ĉirkaŭen, kien Li volas, Por ke ili plenumu ĉion, kion Li ordonas al ili, sur la tero:
Então elas se movem ao redor segundo sua condução, para que façam quanto ele lhes manda sobre a superfície do mundo, na terra;
13 Ĉu por puno de ia lando, Ĉu por favorkoraĵo Li ilin direktas.
Seja que ou por vara de castigo, ou para sua terra, ou por bondade as faça vir.
14 Atentu tion, Ijob; Staru, kaj konsideru la miraklojn de Dio.
Escuta isto, Jó; fica parado, e considera as maravilhas de Deus.
15 Ĉu vi scias, kiamaniere Dio agigas ilin Kaj aperigas lumon el Sia nubo?
Por acaso sabes tu quando Deus dá ordem a elas, e faz brilhar o relâmpago de sua nuvem?
16 Ĉu vi komprenas, ĉe la distiro de nubo, La miraklojn de Tiu, kiu estas la plej perfekta en la sciado?
Conheces tu os equilíbrios das nuvens, as maravilhas daquele que é perfeito no conhecimento?
17 Kiamaniere viaj vestoj varmiĝas, Kiam la tero kvietiĝas de sude?
Tu, cujas vestes se aquecem quando a terra se aquieta por causa do [vento] sul,
18 Ĉu vi povas etendi kun Li la ĉielon, Firman kiel fandita spegulo?
acaso podes estender com ele os céus, que estão firmes como um espelho fundido?
19 Sciigu al ni, kion ni devas diri al Li; Mi nenion povas elkonjekti pro mallumo.
Ensina-nos o que devemos dizer a ele; [pois discurso] nenhum podemos propor, por causa das [nossas] trevas.
20 Ĉu estos rakontita al Li tio, kion mi parolas? Se iu parolos, li pereos.
Seria contado a ele o que eu haveria de falar? Por acaso alguém falaria para ser devorado?
21 Nun oni ne povas rigardi la lumon, kiu hele lumas en la ĉielo, Kiam la vento pasas kaj purigas ĝin.
E agora não se pode olhar para o sol, quando brilha nos céus, quando o vento passa e os limpa.
22 De norde venas oro; Ĉirkaŭ Dio estas terura brilo.
Do norte vem o esplendor dourado; em Deus há majestade temível.
23 La Plejpotenculon ni ne povas kompreni. Li estas granda en forto, justo, kaj vero; Li neniun premas.
Não podemos alcançar ao Todo-Poderoso; ele é grande em poder; porém ele a ninguém oprime [em] juízo e grandeza de justiça.
24 Tial respektegas Lin la homoj; Kaj Li atentas neniun el la saĝuloj.
Por isso as pessoas o temem; ele não dá atenção aos que [se acham] sábios de coração.
