Ijob 36

1 Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

Elihu talade ytterligare, och sade:

2 Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

Töfva ännu litet, jag vill visa dig det; ty jag hafver ännu på Guds vägnar något säga.

3 Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

Jag vill hemta mitt förstånd fjerranefter, och bevisa, att min skapare är rättvis.

4 Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

Mitt tal skall utan tvifvel intet falskt vara; mitt förstånd skall utan fel vara för dig.

5 Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

Si, Gud förkastar icke de mägtiga; ty han är ock mägtig af hjertans kraft.

6 Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

Den ogudaktiga bevarar han icke; utan hjelper den arma till rätta.

7 Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

Han vänder icke sin ögon ifrå den rättfärdiga; och Konungarna låter han sitta på stolenom i evig tid, att de höge blifva.

8 Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

Och om fångar ligga i bojor, och bundne med tåg jämmerliga,

9 Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

Så gifver han dem tillkänna hvad de gjort hafva; och deras odygd, att de hafva brukat våld;

10 Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

Och öppnar dem örat till tuktan, och säger dem, att de skola omvända sig ifrå det orätt är.

11 Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

Om de höra och tjena honom, så skola de i godom dagom gamle varda, och lefva med lust.

12 Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

Höra de icke, så skola de falla för svärd, och förgås förr än de varda det varse.

13 La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

De skrymtare, när vreden kommer uppå dem, ropa de intet, när de fångne ligga;

14 Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

Så skall deras själ dö med qval, och deras lif ibland bolare.

15 Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

Men den arma skall han, hjelpa utu hans armod, och öppnar dem arma örat i bedröfvelsen.

16 Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

Han skall taga dig utur ångestens vida mun, den ingen botten hafver, och ditt bord skall hafva ro, uppfyldt med allt godt.

17 Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

Men du gör de ogudaktigas sak godan, så att deras sak och rätt blifver behållen.

18 Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

Se till, om icke otålighet hafver rört dig i qvalena; eller stora gåfvor icke hafva böjt dig.

19 Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

Menar du, att din väldighet skall bestå kunna utan bedröfvelse; eller eljest någon starkhet eller förmåga?

20 Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

Du torf icke begära nattena till att öfverfalla menniskorna i deras rum.

21 Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

Vakta dig, och vänd dig icke till det orätt är, såsom du för jämmers skull dig företagit hafver.

22 Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

Si, Gud är för hög i sine kraft; ho är en lagförare såsom han är?

23 Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

Ho vill hemsöka öfver honom hans väg? Och ho vill säga till honom: Du gör orätt?

24 Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

Tänk uppå, att du intet vetst hans verk, såsom menniskorna sjunga.

25 Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

Ty alla menniskor se det, menniskorna se det fjerran.

26 Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

Si, Gud är stor och okänd; hans åratal kan ingen utfråga.

27 Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

Han gör vattnet till små droppar, och drifver sina skyar samman till regn;

28 Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

Så att skyarna flyta, och drypa fast uppå menniskorna.

29 Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

Då han tager sig före att skingra sina skyar, och tager sitt täckelse bort;

30 Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

Si, så utbreder han sitt ljus öfver dem, och öfvertäcker hafvet, dädan de komma.

31 Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

Ty dermed dömer han folket, och gifver dem mat tillfyllest.

32 Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

Han håller händerna före, och betäcker ljuset, och bjuder thy, att det skall igenkomma.

33 Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.

Om det samma förkunnar hans herde, och hans boskap om skyn.