Ijob 34

1 Elihu parolis plue, kaj diris:

Fremdeles svarede Elihu og sagde:

2 Aŭskultu, saĝuloj, miajn vortojn; Kaj vi, kompetentuloj, atentu min.

Hører, I vise! min Tale, og I forstandige! vender eders Øren til mig;

3 Ĉar la orelo esploras la parolon, Kiel la palato gustumas la manĝaĵon.

thi Øret prøver Talen, og Ganen smager Maden.

4 Decidon ni elektu al ni; Ni esploru inter ni, kio estas bona.

Lader os vælge os det rette, lader os kende imellem os, hvad godt er.

5 Ĉar Ijob diris: Mi estas prava, Sed Dio forigis mian rajton;

Thi Job sagde: Jeg er retfærdig, men Gud har borttaget min Ret.

6 En mia juĝa afero mi estas refutata; Turmentas min mia sago, kvankam mi estas senkulpa.

Uagtet jeg har Ret, skal jeg staa som en Løgner; ulægelig har Pilen truffet mig, skønt der ikke er Overtrædelse hos mig.

7 Kiu homo estas simila al Ijob, Kiu trinkas mokojn kiel akvon?

Hvor er en Mand som Job, der inddrikker Gudsbespottelse som Vand

8 Kaj li estas preta aliĝi al malbonaguloj Kaj iri kun malpiuloj;

og vandrer i Selskab med dem, som gøre Uret, og gaar med ugudelige Folk?

9 Ĉar li diras: Homo ne havas utilon, Se li serĉas favoron de Dio.

Thi han sagde: Det gavner ikke en Mand, om han har Behag i Gud.

10 Tial aŭskultu min, ho saĝaj homoj: Dio estas malproksima de malbonagoj, Kaj la Plejpotenculo estas malproksima de maljusteco;

Derfor, I Mænd af Forstand! hører paa mig: Det være langt fra Gud at være ugudelig, og fra den Almægtige at være uretfærdig.

11 Sed Li repagas al homo laŭ liaj agoj, Kaj laŭ la vojo de ĉiu Li renkontas lin.

Thi han betaler et Menneske efter dets Gerning og lader enhver faa efter hans Vej.

12 Vere, Dio ne malbonagas, Kaj la Plejpotenculo ne kurbigas la veron.

Ja, sandelig, Gud handler ikke uretfærdigt, og den Almægtige forvender ikke Retten.

13 Kiu komisiis al Li la teron? Kaj kiu starigis Lin super la tuta mondo?

Hvo har beskikket ham over Jorden? og hvo har grundet hele Jordens Kreds.

14 Se Li pensus nur pri Si, Se Li prenus al Si Sian spiriton kaj spiron,

Dersom han vilde agte paa sig selv alene, samlede han sin Aand og sin Aande til sig:

15 Tiam pereus absolute ĉiu karno, Kaj homo refariĝus polvo.

Da maatte alt Kød til Hobe opgive Aanden, og Mennesket blive til Støv igen.

16 Se vi havas prudenton, aŭskultu ĉi tion; Atentu la voĉon de miaj paroloj.

Dersom du har Forstand, saa hør dette, vend dine Øren til min Tales Røst!

17 Ĉu povas regi malamanto de justeco? Ĉu vi povas akuzi la Plejjustulon?

Skulde vel den, som hader Ret, holde Styr? eller tør du sige den mægtige retfærdige at være uretfærdig?

18 Ĉu oni povas diris al reĝo: Sentaŭgulo; Aŭ al altranguloj: Malpiulo?

Tør nogen sige til en Konge: Du Belial! til de ædle: Du ugudelige!

19 Sed Li ne atentas la vizaĝon de princoj, Kaj ne preferas riĉulon antaŭ malriĉulo; Ĉar ĉiuj estas faritaĵo de Liaj manoj.

Han anser ikke Fyrsternes Personer og agter ikke den rige fremfor den ringe; thi de ere alle hans Hænders Gerning.

20 Momente ili mortas, noktomeze ili tumultiĝas kaj malaperas; Ne de homa mano estas forigataj la potenculoj.

De dø i et Øjeblik, og det midt om Natten: Folk rystes og forgaa; og de mægtige tages bort, men ikke ved Menneskehaand.

21 Ĉar Liaj okuloj estas super la vojoj de homo, Kaj ĉiujn liajn paŝojn Li vidas.

Thi hans Øjne ere over hver Mands Veje, og han ser alle hans Skridt.

22 Ne ekzistas mallumo nek ombrego, Kie povus sin kaŝi malbonaguloj.

Der er intet Mørke og ingen Dødsskygge, hvori de som gøre Uret, kunne skjule sig.

23 Li ne bezonas multe klopodi kun homo, Ke li iru al Dio por juĝo.

Thi han behøver ikke at agte længe nogen, der skal stedes til Dom for Gud.

24 Li pereigas la fortulojn sennombre Kaj starigas sur ilia loko aliajn;

Han sønderslaar de mægtige uden at ransage, og han sætter andre i deres Sted.

25 Ĉar Li scias iliajn farojn; Li renversas ilin en la nokto, kaj ili frakasiĝas.

Derfor kender han deres Gerninger og omkaster dem om Natten, at de blive knuste;

26 Kiel malpiulojn Li frapas ilin sur loko, kie ĉiuj vidas;

han slaar dem, hvor de ugudelige findes, paa det Sted, hvor Folk ser det.

27 Pro tio, ke ili forturniĝis de Li Kaj ne penis kompreni ĉiujn Liajn vojojn,

Thi derfor vege de fra ham og agtede ikke paa nogen af hans Veje,

28 Sed venigis al Li la kriadon de malriĉulo, Kaj Li aŭdis la kriadon de mizeruloj.

for at de kunde bringe den ringes Skrig ind for ham, og for at han maatte høre de elendiges Skrig.

29 Se Li kvietigas, tiam kiu povas ribeligi? Se Li kaŝas Sian vizaĝon, tiam kiu povas Lin vidi? Tiel estas egale kun nacio kaj kun aparta homo,

Naar han skaffer Ro til Veje — hvo vil kalde ham uretfærdig? — og naar han skjuler sit Ansigt — hvo kan da beskue ham? — baade for et Folk og for et enkelt Menneske:

30 Por ke ne regu homo hipokrita, El la pekigantoj de popolo.

Saa er det, for at en vanhellig ikke skal regere, og at der ikke skal være Snarer for Folket.

31 Al Dio oni devas diri: Mi fieriĝis, mi ne plu faros malbonon;

Mon nogen har sagt til Gud: Jeg har faaet, hvad jeg ikke forskylder?

32 Kion mi ne vidas, pri tio instruu min; Se mi faris maljustaĵon, mi ne plu faros.

Lær du mig ud over det, jeg kan se; dersom jeg har gjort Uret, da vil jeg ikke gøre det mere.

33 Ĉu konforme al via opinio Li devas repagi? Al vi ja ne plaĉis. Vi elektu, ne mi; Kaj kion vi scias, tion diru.

Skal det være efter dit Skøn, at han skal gengælde? thi du har vraget, saa at du har at vælge, og ikke jeg? saa tal da, hvad du ved!

34 Saĝaj homoj diros al mi, Kaj prudenta homo, kiu min aŭskultas:

Folk af Forstand skulle sige til mig, og ligeledes den vise Mand, som hører mig:

35 Ijob parolas malsaĝe, Kaj liaj vortoj estas malprudentaj.

„Job taler ikke med Forstand, og hans Ord ere ikke mere Klogskab”.

36 Ho, se Ijob estus elprovita ĝis la fino, Pro tio, ke li aliĝas al homoj pekaj;

O gid, at Job maatte prøves til fulde, fordi han har svaret som uretfærdige Mænd!

37 Ĉar al sia peko li aldonas blasfemon; Inter ni li mokas, kaj multe parolas kontraŭ Dio.

thi han lægger Overtrædelse til sin Synd, imellem os klapper han i Hænderne og gør mange Ord imod Gud.