Ijob 3

1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

Después de esto abrió Job su boca, y maldijo su día.

2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Y exclamó Job, y dijo:

3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

Perezca el día en que yo fui nacido, y la noche que dijo: Varón es concebido.

4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Aquel día fuera tinieblas, y Dios no curara de él desde arriba, ni claridad resplandeciera sobre él.

5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Aféenlo tinieblas y sombra de muerte; reposara sobre él nublado, que lo hiciera horrible como día caluroso.

6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Aquella noche ocupara oscuridad, ni fuera contada entre los días del año, ni viniera en el número de los meses.

7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

¡Oh, si fuere aquella noche solitaria, que no viniera en ella canción!

8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Maldijéranla los que maldicen al día, los que se aparejan para levantar su llanto.

9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Las estrellas de su alba fueran oscurecidas; esperaran la luz, y no viniera, ni viera los párpados de la mañana;

10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

por cuanto no cerró las puertas del vientre donde yo estaba, ni escondió de mis ojos la miseria.

11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

¿Por qué no morí yo desde la matriz, o fui traspasado saliendo del vientre?

12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

¿Por qué me previnieron las rodillas? ¿Y para qué los senos que mamase?

13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Pues que ahora yaciera yo, y reposara; durmiera, y entonces tuviera reposo,

14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

con los reyes y con los consejeros de la tierra, que edifican para sí los desiertos;

15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

o con los príncipes que poseen el oro, que llenan sus casas de plata.

16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

O ¿ por qué no fui escondido como abortivo, como los pequeñitos que nunca vieron luz?

17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Allí los impíos dejaron el miedo, y allí descansaron los de cansadas fuerzas.

18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

Allí también reposaron los cautivos; no oyeron la voz del exactor.

19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Allí está el chico y el grande; allí es el siervo libre de su señor.

20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

¿Por qué dio luz al trabajado, y vida a los amargos de ánimo?

21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

Que esperan la muerte, y no la hay; y la buscan más que tesoros.

22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

Que se alegran sobremanera, y se gozan cuando hallan el sepulcro.

23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

Al hombre que no sabe por donde vaya, y que Dios lo encerró.

24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Porque antes que mi pan, viene mi suspiro; y mis gemidos corren como aguas.

25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Porque el temor que me espantaba me ha venido, y me ha acontecido lo que temía.

26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Nunca tuve paz, nunca me aseguré, ni nunca me reposé; y me vino turbación.