Ijob 3

1 Poste Ijob malfermis sian buŝon, kaj malbenis sian tagon.

Après cela, Job ouvrit la bouche et maudit le jour de sa naissance.

2 Kaj Ijob ekparolis, kaj diris:

Job répondit:

3 Pereu la tago, en kiu mi naskiĝis, Kaj la nokto, kiu diris: Embriiĝis homo.

« Que périsse le jour où je suis né! la nuit qui a dit: « Un garçon a été conçu.

4 Tiu tago estu malluma; Dio de supre ne rigardu ĝin, Neniu lumo ekbrilu super ĝi.

Que ce jour soit ténèbres. Ne laissez pas le Dieu d'en haut le chercher, ni laisser la lumière l'éclairer.

5 Mallumo kaj tomba ombro ekposedu ĝin; Nubo ĝin kovru; Eklipsoj de tago faru ĝin terura.

Que les ténèbres et l'ombre de la mort le revendiquent pour eux. Qu'un nuage s'y attarde. Que tout ce qui rend le jour noir le terrifie.

6 Tiun nokton prenu mallumego; Ĝi ne alkalkuliĝu al la tagoj de la jaro, Ĝi ne eniru en la kalkulon de la monatoj.

Quant à cette nuit, que d'épaisses ténèbres la saisissent. Qu'il ne se réjouisse pas parmi les jours de l'année. Qu'il n'entre pas dans le nombre des mois.

7 Ho, tiu nokto estu soleca; Neniu ĝojkrio aŭdiĝu en ĝi.

Voici, que cette nuit soit stérile. Qu'aucune voix joyeuse n'y parvienne.

8 Malbenu ĝin la malbenantoj de la tago, Tiuj, kiuj estas pretaj eksciti levjatanon.

Qu'ils le maudissent, ceux qui maudissent le jour! qui sont prêts à réveiller le Léviathan.

9 Mallumiĝu la steloj de ĝia krepusko; Ĝi atendu lumon, kaj ĉi tiu ne aperu; Kaj la palpebrojn de matenruĝo ĝi ne ekvidu;

Que les étoiles de son crépuscule soient sombres. Qu'il cherche de la lumière, mais n'en a pas, ni ne le laisse voir les paupières du matin,

10 Pro tio, ke ĝi ne fermis la pordon de la utero de mia patrino Kaj ne kaŝis per tio la malfeliĉon antaŭ miaj okuloj.

parce qu'il n'a pas fermé les portes du ventre de ma mère, et n'a pas caché les problèmes à mes yeux.

11 Kial mi ne mortis tuj el la utero, Ne senviviĝis post la eliro el la ventro?

« Pourquoi ne suis-je pas mort dès le ventre de ma mère? Pourquoi n'ai-je pas renoncé à l'esprit quand ma mère m'a mis au monde?

12 Kial akceptis min la genuoj? Por kio estis la mamoj, ke mi suĉu?

Pourquoi les genoux m'ont-ils reçu? Ou pourquoi le sein, que je devrais allaiter?

13 Mi nun kuŝus kaj estus trankvila; Mi dormus kaj havus ripozon,

Pour l'instant, j'aurais dû me coucher et me taire. J'aurais dû dormir, alors j'aurais été en paix,

14 Kune kun la reĝoj kaj la konsilistoj sur la tero, Kiuj konstruas al si izolejojn,

avec les rois et les conseillers de la terre, qui se sont construits des décharges pour eux-mêmes;

15 Aŭ kun la potenculoj, kiuj havas oron, Kiuj plenigas siajn domojn per arĝento;

ou avec des princes qui avaient de l'or, qui ont rempli leurs maisons d'argent;

16 Aŭ kiel abortitaĵo kaŝita mi ne ekzistus, Simile al la infanoj, kiuj ne vidis lumon.

ou comme une naissance prématurée cachée, je n'avais pas été, comme des enfants qui n'ont jamais vu la lumière.

17 Tie la malpiuloj ĉesas tumulti; Kaj tie ripozas tiuj, kies fortoj konsumiĝis.

Là, les méchants cessent de s'inquiéter. Les personnes fatiguées y trouvent le repos.

18 Tie la malliberuloj kune havas ripozon; Ili ne aŭdas la voĉon de premanto.

Là, les prisonniers sont à l'aise ensemble. Ils n'entendent pas la voix du maître d'œuvre.

19 Malgranduloj kaj granduloj, tie ili estas; Kaj sklavo estas libera de sia sinjoro.

Le petit et le grand sont là. Le serviteur est libre de son maître.

20 Por kio al suferanto estas donita la lumo, Kaj la vivo al tiuj, kiuj havas maldolĉan animon,

« Pourquoi la lumière est-elle donnée à celui qui est dans la misère, la vie jusqu'à l'amertume de l'âme,

21 Kiuj atendas la morton, kaj ĝi ne aperas, Kiuj elfosus ĝin pli volonte ol trezorojn,

qui aspirent à la mort, mais elle ne vient pas; et creuser pour elle plus que pour des trésors cachés,

22 Kiuj ekĝojus kaj estus ravitaj, Se ili trovus tombon?

qui se réjouissent à l'excès, et sont heureux, quand ils peuvent trouver la tombe?

23 Al la homo, kies vojo estas kaŝita, Kaj antaŭ kiu Dio starigis barilon?

Pourquoi la lumière est-elle donnée à un homme dont le chemin est caché, que Dieu a mis à l'abri?

24 Antaŭ ol mi ekmanĝas panon, mi devas ĝemi, Kaj mia plorkriado verŝiĝas kiel akvo;

Car mes soupirs arrivent avant que je mange. Mes gémissements sont déversés comme de l'eau.

25 Ĉar teruraĵo, kiun mi timis, trafis min, Kaj tio, pri kio mi estis maltrankvila, venis al mi.

Car la chose que je crains vient sur moi, ce dont j'ai peur vient à moi.

26 Mi ne havas trankvilon, mi ne havas kvieton, mi ne havas ripozon; Trafis min kolero.

Je ne suis pas tranquille, je ne suis pas tranquille, je n'ai pas de repos; mais les problèmes arrivent. »