Ijob 27

1 Kaj Ijob daŭrigis siajn sentencojn, kaj diris:

2 Kiel vivas Dio, kiu rifuzis al mi miajn rajtojn, Kaj la Plejpotenculo, kiu afliktas mian animon:

Zo waar God leeft, die mij gerechtigheid weigert, De Almachtige, die mijn leven verbittert:

3 Tiel longe, kiel mia animo estas en mi Kaj la spiro de Dio en mia nazo,

Zolang er nog een zucht in mij is, En Gods adem in mijn neus

4 Miaj lipoj ne eldiros malĝustaĵon, Kaj mia lango ne diros malveraĵon.

Zullen mijn lippen geen valsheid spreken, En zint mijn tong geen bedrog!

5 Malproksime estas de mi, Rigardi vin kiel pravajn; Ĝis mia morto mi ne ĉesos rigardi min kiel senkulpan.

Ik denk er niet aan, u gelijk te geven, Tot mijn laatste snik houd ik mijn onschuld vol;

6 Mian pravecon mi tenas forte, kaj mi ne ellasos ĝin; Dum mia tuta vivo mia koro ne faros al mi riproĉon pri tio.

Ik houd vast aan mijn vroomheid, en geef ze niet op, Mijn hart schaamt zich over geen van mijn dagen!

7 Mia malamiko estu rigardata kiel malvirtulo, Kaj mia kontraŭulo kiel malpiulo.

Moge het mijn vijand vergaan als den boze, Mijn hater als den goddeloze!

8 Ĉar kio estas la espero de hipokritulo, Kiam Dio faras al li finon, elŝiras lian animon?

Wat hoopt de boze, als hij bidt, Als hij zijn ziel tot de Godheid verheft?

9 Ĉu lian kriadon Dio aŭskultos, Kiam trafos lin malfeliĉo?

Zal God zijn schreien horen, Wanneer de rampspoed hem treft;

10 Ĉu li povas havi ĝuon de la Plejpotenculo, Voki al Dio en ĉiu tempo?

Kan hij zich in den Almachtige verlustigen, Ten allen tijde roepen tot God?

11 Mi instruos vin pri la mano de Dio; Mi ne kaŝos antaŭ vi tion, kio estas ĉe la Plejpotenculo.

Daarna nam Sofar van Naäma het woord, en sprak: Ik zal u Gods werken leren kennen, De plannen van den Almachtige u niet verzwijgen:

12 Jen vi ĉiuj mem vidis; Kial do vi parolas senenhavaĵon?

Zie, gij hebt het allen zelf aanschouwd: Waarom zo’n ijdele raad gegeven?

13 Tia estas la sorto de malbona homo ĉe Dio, Kaj la parto, kiun tiranoj ricevas de la Plejpotenculo:

Dit is, naar Gods bestel, het lot van den boze, Het deel der tyrannen, door den Almachtige hun toegewezen.

14 Se li havos multe da filoj, ili iros sub la glavon; Kaj lia devenantaro ne havos sate panon.

Krijgt hij veel zonen, ze zijn bestemd voor het zwaard, En zijn kroost lijdt gebrek;

15 Tiujn, kiuj restos ĉe li, enterigos la morto; Kaj liaj vidvinoj ne ploros.

Die hem overblijven, worden door de pest ten grave gesleept, En zijn weduwen bedrijven geen rouw.

16 Se li kolektos arĝenton kiel polvon Kaj pretigos al si vestojn kiel argilon,

Al hoopt hij zilver op als stof, En stapelt kleren op als slijk,

17 Tiam li pretigos, sed justulo metos sur sin la vestojn, Kaj senkulpulo dividos la arĝenton.

Hij stapelt ze op, maar de vrome bekleedt er zich mee, En de onschuldige erft zijn geld.

18 Li konstruas sian domon kiel tineo, Kaj kiel gardisto, kiu faras al si laŭbon.

Hij trekt zijn woning op als een spin, Aan de hut gelijk, die wachters bouwen;

19 Li kuŝiĝas riĉa, kaj nenion kunportas; Li malfermas la okulojn, kaj jam nenio ekzistas.

Rijk legt hij zich neer: het is de laatste maal, Hij opent zijn ogen: hij is er niet meer.

20 Teruro superfalos lin kiel akvo; En la nokto forportos lin ventego.

Verschrikkingen grijpen hem aan overdag, En ‘s nachts sleurt een stormwind hem weg;

21 Levos lin vento orienta, kaj foriros, Kaj forblovos lin de lia loko.

De oostenwind neemt hem op: daar gaat hij heen, Hij vaagt hem weg van zijn plaats.

22 Li tion ĵetos sur lin senkompate; De Lia mano li kuros kaj kuros.

Zonder erbarmen slingert God zijn pijlen op hem af, Zodat hij voor zijn slagen moet vluchten;

23 Oni kunfrapos pri li la manojn, Kaj oni fajfos pri li sur lia loko.

Men klapt over hem in de handen, En fluit hem uit zijn woonplaats na.