Ijob 21
1 Ijob respondis kaj diris:
Men Job svarede og sagde:
2 Aŭskultu mian parolon; Kaj ĝi estu anstataŭ viaj konsoloj.
hører, ja hører min Tale, og lader dette være den Trøst, I yde!
3 Toleru, ke mi parolu; Kaj kiam mi finos mian paroladon, tiam moku.
Fordrager mig, og jeg vil tale, og naar jeg har talt, da kan du spotte!
4 Ĉu kontraŭ homo mi disputas? Kaj kial mi ne estu malpacienca?
Mon min Klage gælder Mennesker? og om saa er, hvorfor skulde ikke min Aand blive utaalmodig?
5 Turnu vin al mi, kaj vi eksentos teruron, Kaj vi metos la manon sur la buŝon.
Vender eder til mig, og gruer og lægger Haanden paa Munden!
6 Kiam mi ekpensas pri tio, min atakas teruro, Kaj tremo kaptas mian korpon.
Thi kommer jeg det i Hu, da forfærdes jeg, og Bævelse betager mit Kød.
7 Kial malpiuloj vivas, Atingas maljunecon, akiras grandan havaĵon?
Hvorfor blive de ugudelige i Live, blive gamle, ja vældige i Kraft?
8 Ilia idaro estas bone aranĝita antaŭ ili, kune kun ili, Kaj ilia devenantaro estas antaŭ iliaj okuloj.
Deres Sæd staar fast for deres Ansigt om dem og deres Afkom for deres Øjne.
9 Iliaj domoj estas en paco, sen timo; Kaj la vergo de Dio ne estas sur ili.
Deres Huse have Fred, uden Frygt, og Guds Ris er ikke over dem.
10 Ilia bovo naskigas kaj ne estas forpuŝata; Ilia bovino gravediĝas kaj ne abortas.
Deres Tyr springer og ej forgæves; deres Ko kalver og er ikke ufrugtbar.
11 Siajn malgrandajn infanojn ili elirigas kiel ŝafaron, Kaj iliaj knaboj saltas.
De lade deres Børn løbe som en Faarehjord, og deres Drenge springe.
12 Ili ĝojkrias sub la sonoj de tamburino kaj harpo, Ili estas gajaj sub la sonoj de fluto.
De opløfte deres Røst til Tromme og Harpe og glæde sig ved Fløjtens Lyd.
De slide deres Dage hen i Lykke, og i et Øjeblik synke de ned i de dødes Rige. (Sheol h7585)
14 Kaj tamen ili diras al Dio: Foriru de ni, Ni ne deziras koni Viajn vojojn;
Og dog sagde de til Gud: Vig fra os! thi vi have ikke Lyst til Kundskab om dine Veje.
15 Kio estas la Plejpotenculo, ke ni servu al Li? Kaj kian utilon ni havos, se ni turnos nin al Li?
Hvad er den Almægtige, at vi skulde tjene ham? eller hvad Gavn skulde vi have af at bønfalde ham?
16 Sed ne de ili dependas ilia bonstato; La pensmaniero de la malpiuloj estas malproksima de mi.
Se, deres Lykke hviler dog ikke i deres egen Haand! De ugudeliges Raad er langt fra mig.
17 Ĝis kiam? La lumilo de la malpiuloj estingiĝu, Kaj ilia pereo venu sur ilin; Suferojn Li partodonu al ili en Sia kolero.
Hvor tit udslukkes vel de ugudeliges Lampe og kommer deres Ulykke over dem? hvor tit uddeler Gud Smerter til dem i sin Vrede?
18 Ili estu kiel pajlero antaŭ vento, Kaj kiel grenventumaĵo, kiun forportas ventego.
Blive de som Straa for Vejr og som Avner, hvilke Hvirvelvind bortstjæler?
19 Dio konservas lian malfeliĉon por liaj infanoj; Li repagu al li mem, ke li sciu;
„Gud gemmer hans Uret til hans Børn.‟ Han skulde betale ham selv, at han fornemmer det.
20 Liaj propraj okuloj vidu lian malfeliĉon, Kaj el la kolero de la Plejpotenculo li trinku.
Hans egne Øjne skulle se hans Fordærvelse, og han skulde drikke af den Almægtiges Vrede.
21 Ĉar kiom interesas lin lia domo post li, Kiam la nombro de liaj monatoj finiĝis?
Thi hvad bekymrer han sig om sit Hus efter sig, naar hans Maaneders Tal er ude?
22 Ĉu oni povas instrui scion al Dio, Kiu juĝas ja plej altajn?
Mon nogen vil lære Gud Kundskab, ham, som dømmer de høje?
23 Unu mortas meze de sia abundeco, Tute trankvila kaj kontenta;
Den ene dør i sin fulde Styrke, ganske rolig og tryg;
24 Lia brusto estas plena de lakto, Kaj liaj ostoj estas saturitaj de medolo.
hans Kar vare fulde af Mælk, og Marven i hans Ben var vædskefuld.
25 Alia mortas kun animo suferanta, Kaj li ne ĝuis bonon.
Men den anden maa dø med en beskelig bedrøvet Sjæl og har ikke nydt noget godt.
26 Sed ambaŭ kune ili kuŝas en la tero, Kaj vermoj ilin kovras.
De skulle ligge med hinanden i Støvet, og Ormene skulle bedække dem.
27 Vidu, mi scias viajn pensojn, Kaj la argumentojn, kiujn vi malice kolektas kontraŭ mi;
Se, jeg kender eders Tanker, ja eders Rænker, med hvilke I gøre Vold imod mig;
28 Vi diros: Kie estas la domo de la nobelo? Kaj kie estas la tendo, en kiu loĝis la malpiuloj?
thi I sige: Hvor er Voldsmandens Hus? og hvor er Teltet, hvor de ugudelige boede?
29 Sed demandu la vojaĝantojn, Kaj ne malatentu iliajn atestojn:
Have I ikke adspurgt de vejfarende, og erkende I ikke deres Vidnesbyrd,
30 En tago de malfeliĉo la malpiulo estas ŝirmata, En tago de kolero li estas metata flanken.
at den onde skulde spares til Ulykkens Dag, skulde føres frem til Vredens Dag?
31 Kiu montros antaŭ lia vizaĝo lian konduton? Kiu repagos al li, se li ion faris?
„Hvo vil forholde ham hans Vej? naar han gør noget, hvo vil betale ham?
32 Kaj li estas akompanata al la tomboj, Kaj sur la tomba altaĵeto estas starigataj gardistoj.
Og han føres hen til Gravene, og ved Gravhøjen lever hans Minde.
33 Dolĉaj estas por li la terbuloj de la valo, Kaj post li treniĝas ĉiuj homoj, Kaj sennombraj estas tiuj, kiuj iris antaŭ li.
I Dalens Muld hviler han sødt, og han drager hvert Menneske efter sig, og paa dem foran ham er ikke Tal.‟
34 Kiel do vi volas konsoli min per vantaĵo, Kaj viaj respondoj enhavas nur malĝustaĵojn?
Hvorledes trøste I mig da med Forfængelighed? og hvad der bliver tilbage af eders Svar, er Troløshed.
