Ijob 20

1 Ekparolis Cofar, la Naamano, kaj diris:

Da svarede Zofar, Naamathiten, og sagde:

2 Pro tio miaj pensoj devigas min respondi, Pro tio, kion mi sentas.

Derfor give mine Tanker mig Svar, og fordi jeg har Hast i mit Indre.

3 Hontindan riproĉon mi aŭdis, Kaj la spirito de mia prudento respondos por mi.

Jeg maa høre en Undervisning til Forsmædelse for mig; men Aanden svarer mig ud af min Forstand.

4 Ĉu vi scias, ke tiel estis de eterne, De post la apero de homo sur la tero,

Ved du dette, som har været af Evighed, siden Mennesker sattes paa Jorden:

5 Ke la triumfado de malvirtuloj estas mallongatempa, Kaj la ĝojo de hipokritulo estas nur momenta?

At de ugudeliges Frydeskrig er stakket, og den vanhelliges Glæde kun varer et Øjeblik?

6 Se lia grandeco eĉ atingus ĝis la ĉielo, Kaj lia kapo tuŝus la nubon,

Om hans Højhed steg op til Himmelen, og hans Hoved naaede til Skyen,

7 Li tamen pereos por ĉiam, kiel lia sterko; Tiuj, kiuj lin vidis, diros: Kie li estas?

saa skal han dog svinde hen for evigt som Skarn; de, som saa ham, skulle sige: Hvor er han?

8 Kiel sonĝo li forflugos, kaj oni lin ne trovos; Li malaperos, kiel nokta vizio.

Ligesom en Drøm skal han bortfly, og man skal ikke finde ham; og han skal forjages som et Syn om Natten.

9 Okulo, kiu rigardis lin, ne plu vidos lin; Lia loko lin ne plu vidos.

Det Øje, som har set ham, skal ikke se ham mere, og hans Sted skal ikke beskue ham ydermere.

10 Liaj filoj kurados almozpetante, Kaj liaj manoj redonos lian havaĵon.

Hans Børn skulle søge at behage de ringe, og hans Hænder skulle give hans Formue tilbage.

11 Liaj ostoj estos punitaj pro la pekoj de lia juneco, Kaj tio kuŝiĝos kune kun li en la polvo.

Hans Ben vare fulde af Ungdomskraft, men den skal ligge i Støvet med ham.

12 Se la malbono estas dolĉa en lia buŝo, Li kaŝas ĝin sub sia lango,

Er Ondskab end sød i hans Mund, vilde han end dølge den under sin Tunge,

13 Li flegas ĝin kaj ne forlasas ĝin, Kaj retenas ĝin sur sia palato:

vilde han end spare den og ikke slippe den, men holde den tilbage i sin Gane:

14 Tiam lia manĝaĵo renversiĝos en liaj internaĵoj, Fariĝos galo de aspidoj interne de li.

Saa vilde dog hans Brød forvandle sig i hans Indvolde og blive til Øglegalde inden i ham.

15 Li englutis havaĵon, sed li ĝin elvomos; El lia ventro Dio ĝin elpelos.

Han nedslugte Gods, men han skal udspy det; Gud skal drive det ud af hans Bug.

16 Venenon de aspidoj li suĉos; Lango de vipuro lin mortigos.

Han indsugede Øglegift; Otterslangens Tunge skal dræbe ham.

17 Li ne vidos fluojn nek riverojn, Torentojn de mielo kaj de butero.

Ej skue han Strømme, ej Bække, som flyde med Honning og Mælk.

18 Li redonos tion, kion li pene akiris, kaj li tion ne englutos; Kiel ajn granda estas lia havaĵo, li ĝin fordonos kaj ne ĝuos ĝin.

Han skal tilbagegive det, han har havt Umage for, og ikke nyde det; som Gods, han har erhvervet, og han skal ikke fryde sig.

19 Ĉar li premis kaj forlasis la senhavulojn, Li rabis al si domon, kiun li ne konstruis.

Thi han fortrykte de ringe og lod dem ligge; han røvede et Hus, og han byggede det ikke.

20 Ĉar lia interno ne estis trankvila, Tial li ne savos tion, kio estis por li kara.

Fordi han ikke har vidst at være rolig i sin Bug, skal han ikke undkomme ved sit kostelige Gods.

21 Nenion restigis lia manĝemeco; Tial lia bonstato ne estos longedaŭra.

Der var ingen tilovers, han jo fortærede, derfor skal hans Lykke ikke blive varig.

22 Malgraŭ lia abundeco, li estos premata; Ĉiaspecaj suferoj trafos lin.

Naar han har fuldt op i Overflod, skal han dog blive bange, hver lidendes Haand skal komme over ham.

23 Por plenigi lian ventron, Li sendos sur lin la flamon de Sia kolero, Kaj pluvigos sur lin Sian furiozon.

For at fylde hans Bug sende Gud sin grumme Vrede over ham, og lade det regne over ham, som skal fortære ham!

24 Se li forkuros de batalilo fera, Trafos lin pafarko kupra.

Han skal fly for Jernrustning, en Kobberbue skal gennemskyde ham.

25 Nudigita glavo trairos lian korpon, Kaj la fulmo de lia turmentilo venos sur lin kun teruro.

Han drager Pilen ud, og den gaar ud af hans Liv, den lynende Od kommer ud af hans Galde; Forfærdelser overfalde ham.

26 Nenia mallumo povos kaŝi liajn trezorojn; Lin konsumos fajro ne disblovata; Malbone estos al tiu, kiu restos en lia tendo.

Mørket er helt opbevaret for hans Skatte, en Ild, der ikke pustes til, skal fortære ham; det skal gaa den ilde, som er bleven tilbage i hans Telt.

27 La ĉielo malkovros liajn malbonagojn, Kaj la tero leviĝos kontraŭ lin.

Himmelen skal aabenbare hans Misgerning, og Jorden skal rejse sig imod ham.

28 Malaperos la greno el lia domo, Disŝutita ĝi estos en la tago de Lia kolero.

Hans Hus's Indtægt skal bortføres; den skal flyde bort paa Guds Vredes Dag.

29 Tia estas de Dio la sorto de homo malpia, Kaj la heredaĵo destinita por li de Dio.

Dette er et ugudeligt Menneskes Lod fra Gud og hans tilsagte Arv fra Gud.