Ijob 17
1 Mia spirito senfortiĝis, miaj tagoj mallongiĝis, Tomboj estas antaŭ mi.
Mon esprit s’affaiblira, mes jours seront abrégés, et il ne me reste qu’un sépulcre.
2 Mokado min ĉirkaŭas; En aflikto pro tio restas mia okulo.
Je n’ai pas péché, et mon œil vit au milieu des amertumes.
3 Estu Vi mem mia garantianto antaŭ Vi; Alie kiu donos la manon pro mi?
Délivrez-moi, Seigneur, et placez-moi auprès de vous; après cela, que la main de qui que ce soit combatte contre moi.
4 Ĉar ilian koron Vi kovris kontraŭ prudento; Tial Vi ne donos al ili triumfon.
Vous avez éloigné leur cœur de la science; c’est pourquoi ils ne seront pas exaltés.
5 Se iu fanfaronas antaŭ siaj amikoj pri sia parto, La okuloj de liaj infanoj konsumiĝos.
Il promet du butin à ses compagnons, et les yeux de ses enfants s’éteindront.
6 Li faris min proverbo por la popoloj; Kaj mi fariĝis homo, al kiu oni kraĉas en la vizaĝon.
Il m’a rendu comme le brocard du peuple, et je suis un exemple devant eux.
7 Mia okulo mallumiĝis de ĉagreno, Kaj ĉiuj miaj membroj fariĝis kiel ombro.
Mon œil s’est obscurci par l’indignation, et mes membres ont été réduits comme à rien.
8 La justuloj eksentos teruron pro tio, Kaj la senkulpulo ekscitiĝos kontraŭ la hipokritulo.
Des justes seront dans la stupeur, et un innocent sera suscité contre un hypocrite.
9 Tamen la virtulo forte konservos sian vojon, Kaj la purmanulo pli firmiĝos.
Mais un juste garde sa voie, et celui qui a les mains pures augmentera sa force.
10 Kaj kiom ajn vi ĉiuj revenos, Mi ne trovos inter vi saĝulon.
Ainsi, vous tous, convertissez-vous; venez, et je ne trouverai parmi vous aucun sage.
11 Miaj tagoj forpasis, pereis miaj intencoj, Kiujn havis mia koro.
Mes jours sont passés, mes pensées se sont dissipées en tourmentant mon cœur.
12 La nokton ili volas fari tago, La lumon alproksimigi al la mallumo.
Elles ont changé la nuit en jour, et encore, après les ténèbres, j’espère la lumière.
Si j’attends avec patience, l’enfer sera ma maison, et c’est dans les ténèbres que j’ai préparé mon lit. (Sheol h7585)
14 Al la kavo mi diras: Vi estas mia patro; La vermojn mi nomas mia patrino kaj mia fratino.
J’ai dit à la pourriture: Tu es mon père; et aux vers: Ma mère et ma sœur.
15 Kion mi devas atendi? Kiu atentos mian esperon?
Où est donc maintenant mon attente? Et ma patience, qui la considère?
