Ijob 12
1 Kaj Ijob respondis kaj diris:
Respondens autem Iob, dixit:
2 Certe, vi solaj estas homoj, Kaj kun vi mortos la saĝo.
Ergo vos estis soli homines, et vobiscum morietur sapientia?
3 Mi ankaŭ havas koron, kiel vi; Mi ne estas malpli valora ol vi; Kiu ne povas paroli tiele?
Et mihi est cor sicut et vobis, nec inferior vestri sum: quis enim haec, quae nostis, ignorat?
4 Mi fariĝis mokataĵo por mia amiko, Mi, kiu vokadis al Dio kaj estis aŭskultata; Virtulo kaj senkulpulo fariĝis mokataĵo;
Qui deridetur ab amico suo sicut ego, invocabit Deum, et exaudiet eum: deridetur enim iusti simplicitas.
5 Malestimata lucerneto li estas antaŭ la pensoj de feliĉuloj, Pretigita por migrantoj.
Lampas contempta apud cogitationes divitum, parata ad tempus statutum.
6 Bonstataj estas la tendoj de rabistoj, Kaj sendanĝerecon havas la incitantoj de Dio, Tiuj, kiuj portas Dion en sia mano.
Abundant tabernacula praedonum, et audacter provocant Deum, cum ipse dederit omnia in manus eorum.
7 Vere, demandu la brutojn, kaj ili instruos vin; La birdojn de la ĉielo, kaj ili diros al vi;
Nimirum interroga iumenta, et docebunt te: et volatilia caeli, et indicabunt tibi.
8 Aŭ parolu kun la tero, kaj ĝi klarigos al vi; Kaj rakontos al vi la fiŝoj de la maro.
Loquere terrae, et respondebit tibi: et narrabunt pisces maris.
9 Kiu ne ekscius el ĉio ĉi tio, Ke la mano de la Eternulo tion faris,
Quis ignorat quod omnia haec manus Domini fecerit?
10 De Tiu, en kies mano estas la animo de ĉio vivanta Kaj la spirito de ĉiu homa karno?
In cuius manu anima omnis viventis, et spiritus universae carnis hominis.
11 La orelo esploras ja la parolon, Kaj la palato gustumas al si la manĝaĵon.
Nonne auris verba diiudicat, et fauces comedentis, saporem?
12 La maljunuloj posedas saĝon, Kaj la grandaĝuloj kompetentecon.
In antiquis est sapientia, et in multo tempore prudentia.
13 Ĉe Li estas la saĝo kaj la forto; Ĉe Li estas konsilo kaj kompetenteco.
Apud ipsum est sapientia et fortitudo, ipse habet consilium et intelligentiam.
14 Kion Li detruas, tio ne rekonstruiĝas; Kiun Li enŝlosos, tiu ne liberiĝos.
Si destruxerit, nemo est qui aedificet: si incluserit hominem, nullus est qui aperiat.
15 Kiam Li digas la akvon, ĝi elsekiĝas; Kiam Li fluigas ĝin, ĝi renversas la teron.
Si continuerit aquas, omnia siccabuntur: et si emiserit eas, subvertent terram.
16 Ĉe Li estas potenco kaj forto; Lia estas tiu, kiu eraras, kaj tiu, kiu erarigas.
Apud ipsum est fortitudo et sapientia: ipse novit et decipientem, et eum qui decipitur.
17 Li irigas konsilistojn kiel erarvagantojn, Kaj la juĝistojn Li faras malsaĝaj.
Adducit consiliarios in stultum finem, et iudices in stuporem.
18 La ligilojn de reĝoj Li malligas, Kaj Li ligas per zono iliajn lumbojn.
Balteum regum dissolvit, et praecingit fune renes eorum.
19 Li erarvagigas la pastrojn Kaj faligas la potenculojn.
Ducit sacerdotes inglorios, et optimates supplantat:
20 Li mutigas la lipojn de fidinduloj Kaj forprenas de maljunuloj la prudenton.
Commutans labium veracium, et doctrinam senum auferens.
21 Li verŝas honton sur eminentulojn Kaj malfirmigas la zonon de potenculoj.
Effundit despectionem super principes, eos, qui oppressi fuerant, relevans.
22 Li malkovras profundaĵon el meze de mallumo, Kaj mortan ombron Li elirigas en la lumon.
Qui revelat profunda de tenebris, et producit in lucem umbram mortis.
23 Li grandigas naciojn kaj pereigas ilin, Disvastigas naciojn kaj forpelas ilin.
Qui multiplicat gentes et perdit eas, et subversas in integrum restituit.
24 Li senkuraĝigas la ĉefojn de la popolo de la lando Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja;
Qui immutat cor principum populi terrae, et decipit eos ut frustra incedant per invium:
25 Ili palpas en mallumo, en senlumeco; Kaj Li ŝanceliĝigas ilin kiel ebriuloj.
Palpabunt quasi in tenebris, et non in luce, et errare eos faciet quasi ebrios.
