Genezo 48

1 Post tiuj okazintaĵoj oni sciigis al Jozef: Jen, via patro estas malsana. Kaj li prenis kun si siajn du filojn, Manase kaj Efraim.

Nda dooꞌ sa ma, atahori rema rafadꞌe Yusuf rae ama na namahedꞌi. De no ana nara ruꞌa se, Manase ma Efraim, reu seꞌu baꞌi Yakob na.

2 Kaj oni sciigis al Jakob, dirante: Jen via filo Jozef venas al vi. Tiam Izrael streĉis siajn fortojn kaj sidiĝis sur la lito.

Yakob rena Yusuf se rema ma, ana naꞌamamateꞌ ao na endoꞌ sia koi.

3 Kaj Jakob diris al Jozef: Dio la Plejpotenca aperis al mi en Luz, en la lando Kanaana, kaj benis min.

Ana nafadꞌe Yusuf nae, “Ana Usu e! Lamatualain koasa manaseli na, natudꞌu Ao na nema au mia kambo Lus sia rae Kanaꞌan. Sia naa, Ana helu au,

4 Kaj Li diris al mi: Mi fruktigos vin kaj multigos vin kaj faros vin amaso da popoloj, kaj Mi donos ĉi tiun landon al via idaro post vi kiel eternan posedaĵon.

nae, ‘Dei fo au fee umbu-ana mara ramaheta, fo tititi-nonosi mara dadꞌi leo monaeꞌ. Ma nusaꞌ ia, Au fee neu tititi-nonosi mara, fo dadꞌi sira hata-heto na losa nduꞌu-dꞌoo na neu.’

5 Kaj nun viaj du filoj, kiuj naskiĝis al vi en la lando Egipta antaŭ mia alveno al vi en Egiptujon, estas miaj; Efraim kaj Manase estu al mi, kiel Ruben kaj Simeon.

De ia naa, ana ma Efraim no Manase, hak nara taꞌo ia: au uma sia Masir ia, ruꞌa se au umbu nggara. Mae onaꞌ naa o, ia naa, au tao se dadꞌi ana nggara, onaꞌ a Ruben ma Simeon.

6 Sed viaj infanoj, kiuj naskiĝos al vi post ili, estu viaj; per la nomo de siaj fratoj ili estos nomataj en sia hereda parto.

Te mete ma ho hambu anaꞌ fai, naa ho ana mara. Au nda tao se onaꞌ au ana nggara sa. De ara simbo hata-hetoꞌ mia aꞌa nara Manase no Efraim.

7 Kiam mi venis el Mezopotamio, mortis ĉe mi Raĥel en la lando Kanaana, dum la vojo, kiam restis ankoraŭ iom da tero ĝis Efrata; kaj mi enterigis ŝin tie sur la vojo al Efrata, kiu estas nomata ankaŭ Bet-Leĥem.

Au tao taꞌo naa, fo musunedꞌa ina ma Rahel. Leleꞌ hai baliꞌ mia Mesopotamia misiꞌ Kanaꞌan, ina ma bꞌonggi de mate mia dalaꞌ taladꞌa na deka kambo Efrata sia rae Kanaꞌan. Leleꞌ naa, au susa ala seli. De au uꞌoi e sia dalaꞌ suu na nae nisiꞌ kambo Efrata.” (Kamboꞌ naa aleꞌ ia, ara babꞌae e, Betlehem.)

8 Kaj Izrael ekvidis la filojn de Jozef, kaj diris: Kiuj estas ĉi tiuj?

Yakob olaꞌ basa ma, ana botiꞌ mata na, nita Yusuf ana nara sia naa. Natane Yusuf nae, “We! Seka ana nara ia ra?”

9 Kaj Jozef diris al sia patro: Ili estas miaj filoj, kiujn donis al mi Dio ĉi tie. Kaj tiu diris: Alkonduku ilin al mi, kaj mi benos ilin.

Yusuf nataa nae, “Anaꞌ ia ra, Lamatualain fee au sia Masir ia.” Yakob olaꞌ nae, “Mete ma taꞌo naa, naa mo se deka ro au, fo au hule-oꞌe Lamatualain fee papala-babꞌanggiꞌ neu se.”

10 La okuloj de Izrael malfortiĝis de maljuneco, li ne povis bone vidi. Jozef alkondukis ilin al li, kaj li kisis ilin kaj ĉirkaŭprenis ilin.

Yakob lasiꞌ ena, de mata nara poke ena. Naa de ana nda nita malole sa. Yusuf no ana nara, deka ro Yakob, de ana holu ma idu se.

11 Kaj Izrael diris al Jozef: Vidi vian vizaĝon mi ne esperis, kaj jen Dio vidigis al mi eĉ vian idaron.

Ana olaꞌ no Yusuf nae, “Dꞌoo basa ia, au duꞌa na, nda undaa o nggo sa ena. Te ia naa, Lamatualain tao lenaꞌ naa fai, sambe au o feꞌe ita ana mara.”

12 Kaj Jozef forigis ilin de liaj genuoj, kaj kliniĝis antaŭ li vizaĝaltere.

Basa naa ma, Yusuf naꞌadꞌodꞌooꞌ ana nara mia Yakob, de sendeꞌ lululangga na ma beꞌutee losa rae, mia ama na matan.

13 Kaj Jozef prenis ambaŭ, Efraimon per sia dekstra mano, kontraŭ la maldekstra de Izrael, kaj Manasen per sia maldekstra mano, kontraŭ la dekstra de Izrael, kaj alkondukis ilin al li.

Basa boe ma Yusuf fela. Noꞌe nala ana nara de fee se rambariiꞌ deka ro aman. Ana ulu na, Manase, neu Yakob bobꞌoa onan, ma ana ka rua na, Efraim, neu Yakob bobꞌoa diin.

14 Sed Izrael etendis sian dekstran manon kaj metis ĝin sur la kapon de Efraim, kvankam li estis la pli juna, kaj sian maldekstran sur la kapon de Manase; li intence tiel faris per siaj manoj, ĉar Manase estis la unuenaskito.

Yakob loo lima na fo hule-oꞌe fee se, te ana lali lima ona na neu Efraim langga na, ma lima dii na neu Manase langga na.

15 Kaj li benis Jozefon, kaj diris: Dio, antaŭ kiu iradis miaj patroj Abraham kaj Isaak, Dio, kiu paŝtis min de mia naskiĝo ĝis la nuna tago,

Ana hule-oꞌe noꞌe Lamatualain pala-banggi fee Yusuf nae, “Ho baꞌi Isak ma no ama na Abraham, ruꞌa se tungga Lamatualain hiihii-nanau na. Lamatualain o naꞌaboi au mia feꞌe soru ngga losa oras ia.

16 la anĝelo, kiu savis min de ĉia malbono — Li benu la knabojn; oni nomu ilin per mia nomo kaj per la nomo de miaj patroj Abraham kaj Isaak, kaj ili kresku kaj multiĝu sur la tero.

Ana mboꞌi au mia basa deꞌulakaꞌ ra. De au o oꞌe fo Ana pala banggi fee anaꞌ ia ra ro tititi-nonosi nara. Boe ma, mete ma ara hule-oe neu Lamatualain, ara afiꞌ liliiꞌ ingga baꞌi Abraham, baꞌi Isak, ma au nara ngga. Fo tititi-nonosi nara boe ramaheta, dadꞌi leo monaeꞌ sia raefafoꞌ ia.”

17 Jozef vidis, ke lia patro metis sian dekstran manon sur la kapon de Efraim, kaj tio ne plaĉis al li; kaj li prenis la manon de sia patro, por deturni ĝin de la kapo de Efraim sur la kapon de Manase.

Yusuf nita aman tao lima ona na neu Efraim langga na, de ana toꞌu aman lima na, ma lali nisiꞌ Manase langga na.

18 Kaj Jozef diris al sia patro: Ne tiel, mia patro, ĉar ĉi tiu estas la unuenaskito; metu vian dekstran manon sur lian kapon.

Nafadꞌe ama na nae, “Amaꞌ e! Afiꞌ tao taꞌo naa. Te Efraim odꞌiꞌ. Eni nda ana uluꞌ sa. Amaꞌ musi tao lima ona ma sia Manase langga na ata. Huu naa, ana uluꞌ a hak na.”

19 Sed lia patro rifuzis, kaj diris: Mi scias, mia filo, mi scias; li ankaŭ fariĝos popolo kaj li ankaŭ fariĝos granda, sed lia pli juna frato estos pli granda ol li, kaj lia idaro estos multenombra inter la popoloj.

Te ama na Yakob nda nau sa. Olaꞌ nae, “Ana ngge. Au memaꞌ uhine. Te dei fo Manase dadꞌi manaseliꞌ, ma tititi-nonosi nara o ramaheta losa dadꞌi leo monaeꞌ. Te odꞌi na Efraim, dei fo lenaꞌ e fai. Tititi-nonosi nara, nae na seli losa ara dadꞌi leo hetar manaseliꞌ fai.”

20 Kaj li benis ilin en tiu tago, dirante: Per vi benados Izrael, dirante: Dio vin faru kiel Efraim kaj Manase. Kaj li metis Efraimon antaŭ Manase.

De ana nafadꞌe ana karuꞌaꞌ ra nae, “Dei fo mete ma atahori Israꞌel roꞌe Lamatualain pala banggi fee atahori, ara ingga hei ruꞌa nggi nara mara boe. Ara roꞌe rae, ‘Hule-huleꞌ a Lamatualain pala banggi fee nggo, onaꞌ a Ana fee Efraim no Manase.’” No taꞌo naa, Yakob ingga Efraim naran naꞌahuluꞌ aꞌan Manase naran.

21 Kaj Izrael diris al Jozef: Jen mi mortas; kaj Dio estos kun vi kaj revenigos vin en la landon de viaj patroj.

Boe ma Yakob nafadꞌe Yusuf nae, “Ana ngge! Nda dooꞌ sa, te au mate. Te dei fo Lamatualain tulu-fali hei, ma no baliꞌ hei misiꞌ bei-baꞌiꞌ mara nusa na.

22 Kaj mi donas al vi unu pecon da lando preferece antaŭ viaj fratoj, kiun mi prenis el la manoj de la Amoridoj per mia glavo kaj pafarko.

Te ia naa, au fee nggo lenaꞌ odꞌi-aꞌa mara. Au fee seluꞌ nggo mbukuꞌ sia rae Kanaꞌan fo dalahulu na au haꞌi mia atahori Amori leleꞌ utati o se.”