Psalms 88
1 The song of salm, to the sones of Chore, to victorie on Mahalat, for to answere, the lernyng of Heman Ezraite. Lord God of myn helthe; Y criede in dai and nyyt bifore thee.
Drottinn, þú Guð minn og hjálpari minn, ég ákalla þig um daga og nætur.
2 Mi preier entre bifore thi siyt; bowe doun thin eere to my preier.
Svaraðu bænum mínum! Hlustaðu á hróp mitt,
því að ég er altekinn ótta og finn dauðann nálgast. (Sheol h7585)
4 I am gessid with hem that goon doun in to the lake; Y am maad as a man with outen help,
„Líf hans er að fjara út, “segja sumir, „það er vonlaust með hann.“
5 and fre among deed men. As men woundid slepinge in sepulcris, of whiche men noon is myndeful aftir; and thei ben put awei fro thin hond.
Ég er einn og yfirgefinn og bíð þess eins að deyja, rétt eins og þeir sem falla á vígvellinum.
6 Thei han put me in the lower lake; in derke places, and in the schadewe of deth.
Þú hefur varpað mér niður í myrkradjúp.
7 Thi strong veniaunce is confermed on me; and thou hast brouyt in alle thi wawis on me.
Reiði þín hefur þrýst mér niður, hver holskeflan á fætur annarri kaffærir mig.
8 Thou hast maad fer fro me my knowun; thei han set me abhomynacioun to hem silf. I am takun, and Y yede not out;
Vinir mínir sneru við mér bakinu og eru horfnir – það var af þínum völdum. Ég er innikróaður, sé enga undankomuleið.
9 myn iyen weren sijk for pouert. Lord, Y criede to thee; al dai Y spredde abrood myn hondis to thee.
Augu mín eru blinduð af tárum. Daglega kalla ég eftir hjálp þinni. Ó, Drottinn, ég lyfti höndum í bæn um náð!
10 Whethir thou schalt do merueils to deed men; ether leechis schulen reise, and thei schulen knouleche to thee?
Gerðu kraftaverk svo að ég deyi ekki, því hvað gagnar mér hjálp þín ef ég ligg kaldur í gröfinni? Þá get ég ekki lofað þig!
11 Whether ony man in sepulcre schal telle thi merci; and thi treuthe in perdicioun?
Geta hinir látnu vegsamað gæsku þína? Syngja þeir um trúfesti þína?!
12 Whether thi merueilis schulen be knowun in derknessis; and thi riytfulnesse in the lond of foryetyng?
Getur myrkrið borið vitni um máttarverk þín? Hvernig eiga þeir sem búa í landi gleymskunnar að tala um hjálp þína?
13 And, Lord, Y criede to thee; and erli my preier schal bifor come to thee.
Ó, Drottinn, dag eftir dag bið ég fyrir lífi mínu.
14 Lord, whi puttist thou awei my preier; turnest awei thi face fro me?
Drottinn, hvers vegna hefur þú útskúfað mér? Af hverju hefur þú snúið þér burt frá mér og litið í aðra átt?
15 I am pore, and in traueils fro my yongthe; sotheli Y am enhaunsid, and Y am maad low, and disturblid.
Allt frá æsku hef ég átt erfiða ævi og oft staðið andspænis dauðanum. Ég er magnþrota gagnvart örlögum þeim sem þú hefur búið mér.
16 Thi wraththis passiden on me; and thi dredis disturbliden me.
Heift þín og reiði hefur lamað mig. Þessi skelfing þín hefur næstum gert út af við mig.
17 Thei cumpassiden me as watir al dai; thei cumpassiden me togidere.
Alla daga hvolfist hún yfir mig.
18 Thou madist fer fro me a frend and neiybore; and my knowun fro wretchidnesse.
Ástvinir, félagar og kunningjar – öll eru þau farin. Ég sit hér einn í myrkri.
