< Job 24 >

1 “Why aren’t times laid up by the Almighty? Why don’t those who know him see his days?
Nganong wala man nagtakda ang Makagagahom ug tukmang panahon sa iyang paghukom alang sa tawong daotan? Nganong wala man nakita niadtong nagmatinud-anon sa Dios ang pag-abot sa iyang paghukom?
2 There are people who remove the landmarks. They violently take away flocks, and feed them.
Adunay mga tawong daotan nga mikuha sa mga ilhanan sa utlanan; ug adunay mga tawong daotan nga nangawat ug mga panon sa karnero ug gibutang kini nila sa ilang sibsibanan.
3 They drive away the donkey of the fatherless, and they take the widow’s ox for a pledge.
Gipahilayo nila ang asno sa mga walay amahan; gikuha usab nila ang toro nga baka sa biyuda ingon nga garantiya.
4 They turn the needy out of the way. The poor of the earth all hide themselves.
Gipugos nilag papahawa sa ilang mga agianan ang mga timawa; ang tanang kabos nga katawhan sa kalibotan nanago gikan kanila.
5 Behold, as wild donkeys in the desert, they go out to their work, seeking diligently for food. The wilderness yields them bread for their children.
Tan-awa, kining mga tawong kabos miadto sa ilang mga trabaho sama sa ihalas nga mga asno sa kamingawan, maampingon nga nangita sa ilang pagkaon; tingali ug hatagan silag pagkaon sa Araba alang sa ilang mga anak.
6 They cut their food in the field. They glean the vineyard of the wicked.
Ang mga tawong kabos nag-ani panahon sa kagabhion sa kaumahan sa ubang tawo, namunit sila ug mga ubas gikan sa mga tawong daotan nga nag-ani.
7 They lie all night naked without clothing, and have no covering in the cold.
Nangatulog sila tibuok gabii nga hubo ug walay bisti; ug wala silay tabon panahon sa tingtugnaw.
8 They are wet with the showers of the mountains, and embrace the rock for lack of a shelter.
Nangabasa sila tungod sa ulan sa kabukiran; ug tungod kay wala silay balay nga mapuy-an nanghigda na lamang sila tupad sa mga dagkong bato.
9 There are those who pluck the fatherless from the breast, and take a pledge of the poor,
Adunay mga tawong daotan nga mikuha sa ilang mga anak gikan sa suso sa ilang inahan, mga tawong daotan nga nagapanguha ug bata ingon nga garantiya gikan sa mga tawong kabos.
10 so that they go around naked without clothing. Being hungry, they carry the sheaves.
Apan ang mga tawong kabos nagalakaw nga hubo ug walay bisti; bisan tuod naglakaw sila nga gutom, ginapas-an gihapon nila ang mga pung-pung sa humay sa ubang tawo.
11 They make oil within the walls of these men. They tread wine presses, and suffer thirst.
Ang mga tawong kabos nagbuhat ug lana gikan sa balay sa mga daotan; gitamaktamakan nila ang pug-anan ug bino sa mga tawong daotan, apan sila mismo nag-antos sa kauhaw.
12 From out of the populous city, men groan. The soul of the wounded cries out, yet God doesn’t regard the folly.
Nag-agulo ang mga tawo sa siyudad; nagpakitabang ang mga samaran, apan wala nagpanumbaling ang Dios sa ilang mga pag-ampo.
13 “These are of those who rebel against the light. They don’t know its ways, nor stay in its paths.
Ang uban niining mga tawong daotan misupak batok sa kahayag; wala sila nasayod sa pamaagi niini; ni nagpabilin sa iyang pamaagi.
14 The murderer rises with the light. He kills the poor and needy. In the night he is like a thief.
Ang mamumuno mobangon panahon sa kahayag; patyon niya ang mga kabos ug timawa nga katawhan; sa kagabhion sama siya sa kawatan.
15 The eye also of the adulterer waits for the twilight, saying, ‘No eye will see me.’ He disguises his face.
Usab, ang mata sa mananapaw naghulat sa pagsalop sa adlaw; miingon siya, 'Walay mata nga makakita kanako'. Gitabonan niya ang iyang dagway.
16 In the dark they dig through houses. They shut themselves up in the daytime. They don’t know the light.
Panahon sa kangitngit ang mga tawong daotan nanglungkab sa mga balay; apan motago sila panahon sa adlaw; ug wala nila gitagaan ug pagtagad ang kahayag.
17 For the morning is to all of them like thick darkness, for they know the terrors of the thick darkness.
Kay kanila ang kabuntagon sama lamang sa usa ka baga nga kangitngit; ug mas ganahan sila sa makalilisang nga mahitabo sa baga nga kangitngit.
18 “They are foam on the surface of the waters. Their portion is cursed in the earth. They don’t turn into the way of the vineyards.
Dali silang namatay, hinuon, sama sa mga bula ilalom sa katubigan; tinunglo ang ilang gipanag-iya nga yuta; ug walay si bisan kinsa nga motrabaho sa ilang mga parasan.
19 Drought and heat consume the snow waters, so does Sheol those who have sinned. (Sheol h7585)
Lamuyon sa kauga ug kainit ang mga tubig sa niyebe; busa lamuyon usab sa Sheol kadtong nakasala. (Sheol h7585)
20 The womb will forget him. The worm will feed sweetly on him. He will be no more remembered. Unrighteousness will be broken as a tree.
Kalimtan gayod siya sa nagsabak kaniya; kaunon siya sa mga ulod; ug wala nay makahinumdom pa kaniya; ug sa ingon niini nga paagi, ang pagkadaotan mabungkag sama sa kahoy.
21 He devours the barren who don’t bear. He shows no kindness to the widow.
Lamunon sa daotan ang babaye nga dili makaanak; wala gayod siya'y mabuhat nga maayo sa biyuda.
22 Yet God preserves the mighty by his power. He rises up who has no assurance of life.
Apan birahon sa Dios ang mga kusgang mga tawo pinaagi sa iyang gahom; motindog siya ug dili niya sila hatagan ug kusog sa kinabuhi.
23 God gives them security, and they rest in it. His eyes are on their ways.
Gitugotan sila sa Dios nga maghunahuna nga aduna silay kasigurohan, ug nalipay sila niana, apan ang iyang mga mata nagatan-aw sa ilang mga pamaagi.
24 They are exalted; yet a little while, and they are gone. Yes, they are brought low, they are taken out of the way as all others, and are cut off as the tops of the ears of grain.
Napasidunggan kining mga tawhana; apan, sa dali lamang nga panahon, mawala sila; sa pagkatinuod, dad-on sila paubos; pagatigumon sila sama sa uban; ug pagaputlon sila sama sa usa ka mag-uuma nga nanggarab ug trigo.
25 If it isn’t so now, who will prove me a liar, and make my speech worth nothing?”
Kung dili man, kinsa may makapamatuod nga ako bakakon; kinsa man ang makahimo sa akong pagpamulong nga walay bili?”

< Job 24 >