Job 39

1 “Do you know the time when the mountain goats give birth? Do you watch when the doe bears fawns?

Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

2 Can you count the months that they fulfil? Or do you know the time when they give birth?

Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

3 They bow themselves. They bear their young. They end their labour pains.

Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

4 Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go out, and don’t return again.

Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

5 “Who has set the wild donkey free? Or who has loosened the bonds of the swift donkey,

Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

6 whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling place?

Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

7 He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shouting of the driver.

Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

8 The range of the mountains is his pasture. He searches after every green thing.

Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

9 “Will the wild ox be content to serve you? Or will he stay by your feeding trough?

Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

10 Can you hold the wild ox in the furrow with his harness? Or will he till the valleys after you?

Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

11 Will you trust him, because his strength is great? Or will you leave to him your labour?

Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

12 Will you confide in him, that he will bring home your seed, and gather the grain of your threshing floor?

Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

13 “The wings of the ostrich wave proudly, but are they the feathers and plumage of love?

Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

14 For she leaves her eggs on the earth, warms them in the dust,

Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

15 and forgets that the foot may crush them, or that the wild animal may trample them.

At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

16 She deals harshly with her young ones, as if they were not hers. Though her labour is in vain, she is without fear,

Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

17 because God has deprived her of wisdom, neither has he imparted to her understanding.

Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

18 When she lifts up herself on high, she scorns the horse and his rider.

Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

19 “Have you given the horse might? Have you clothed his neck with a quivering mane?

Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

20 Have you made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.

Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

21 He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.

Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

22 He mocks at fear, and is not dismayed, neither does he turn back from the sword.

Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

23 The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.

Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

24 He eats up the ground with fierceness and rage, neither does he stand still at the sound of the trumpet.

Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

25 As often as the trumpet sounds he snorts, ‘Aha!’ He smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.

Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

26 “Is it by your wisdom that the hawk soars, and stretches her wings towards the south?

Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

27 Is it at your command that the eagle mounts up, and makes his nest on high?

Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

28 On the cliff he dwells and makes his home, on the point of the cliff and the stronghold.

Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

29 From there he spies out the prey. His eyes see it afar off.

Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

30 His young ones also suck up blood. Where the slain are, there he is.”

Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.