Psalms 82

1 A Psalm of Asaph. God standeth in the congregation of the mighty; he judgeth among the gods.

زەبوورێکی ئاساف. خودا لە کۆڕی خوداوەندەکان ڕاوەستاوە، لەنێو خوداوەندەکان دادوەری دەکات.

2 How long will ye judge unjustly, and accept the persons of the wicked? (Selah)

«هەتا کەی بە ناڕەوایی دادوەری دەکەن، لایەنگری بەدکاران دەکەن؟

3 Defend the poor and fatherless: do justice to the afflicted and needy.

بەرگری لە لاواز و هەتیوان بکەن، دادی هەژار و کڵۆڵان بدەن.

4 Deliver the poor and needy: deliver [them] from the hand of the wicked.

فریای لاواز و نەداران بکەون، لە دەست بەدکاران دەربازیان بکەن.

5 They know not, neither will they understand; they walk on in darkness: all the foundations of the earth are out of course.

«نازانن و تێناگەن، لە تاریکیدا دەڕۆن، هەموو بنچینەکانی زەوی دەشڵەژێن.

6 I have said, Ye [are] gods; and all of you [are] children of the Most High.

«من گوتم:”ئێوە’خوداوەندەکان‘ن، هەمووتان کوڕی خودای هەرەبەرزن.“

7 But ye shall die like men, and fall like one of the princes.

بەڵام وەک ئادەمیزاد دەمرن، وەک یەکێک لە میرەکان دەکەون.»

8 Arise, O God, judge the earth: for thou wilt inherit all nations.

خودایە، هەستە! دادوەری زەوی بکە، چونکە هەموو نەتەوەکان میراتی تۆن.