Psalms 50
1 A Psalm of Asaph. The mighty God, [even] the LORD, hath spoken, and called the earth from the rising to the setting of the sun.
Asaf'ın mezmuru Güçlü olan Tanrı, RAB konuşuyor; Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar Yeryüzünün tümüne sesleniyor.
2 Out of Zion, the perfection of beauty, God hath shined.
Güzelliğin doruğu Siyon'dan Parıldıyor Tanrı.
3 Our God shall come, and shall not keep silence: a fire shall devour before him, and it shall be very tempestuous around him.
Tanrımız geliyor, sessiz kalmayacak, Önünde yanan ateş her şeyi kül ediyor, Çevresinde şiddetli bir fırtına esiyor.
4 He shall call to the heavens from above, and to the earth, that he may judge his people.
Halkını yargılamak için Yere göğe sesleniyor:
5 Gather my saints together to me; those that have made a covenant with me by sacrifice.
“Toplayın önüme sadık kullarımı, Kurban keserek benimle antlaşma yapanları.”
6 And the heavens shall declare his righteousness: for God [is] judge himself. (Selah)
Gökler O'nun doğruluğunu duyuruyor, Çünkü yargıç Tanrı'nın kendisidir. (Sela)
7 Hear, O my people, and I will speak; O Israel, and I will testify against thee: I [am] God, [even] thy God.
“Ey halkım, dinle de konuşayım, Ey İsrail, sana karşı tanıklık edeyim: Ben Tanrı'yım, senin Tanrın'ım!
8 I will not reprove thee for thy sacrifices or thy burnt-offerings, [to have been] continually before me.
Kurbanlarından ötürü seni azarlamıyorum, Yakmalık sunuların sürekli önümde.
9 I will take no bullock out of thy house, [nor] he-goats out of thy folds.
Ne evinden bir boğa, Ne de ağıllarından bir teke alacağım.
10 For every beast of the forest [is] mine, [and] the cattle upon a thousand hills.
Çünkü bütün orman yaratıkları, Dağlardaki bütün hayvanlar benimdir.
11 I know all the fowls of the mountains: and the wild beasts of the field [are] mine.
Dağlardaki bütün kuşları korurum, Kırlardaki bütün yabanıl hayvanlar benimdir.
12 If I were hungry, I would not tell thee: for the world [is] mine, and the fullness thereof.
Acıksam sana söylemezdim, Çünkü bütün dünya ve içindekiler benimdir.
13 Will I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats?
Ben boğa eti yer miyim? Ya da keçi kanı içer miyim?
14 Offer to God thanksgiving; and pay thy vows to the Most High:
Tanrı'ya şükran kurbanı sun, Yüceler Yücesi'ne adadığın adakları yerine getir.
15 And call upon me in the day of trouble: I will deliver thee, and thou shalt glorify me.
Sıkıntılı gününde seslen bana, Seni kurtarırım, sen de beni yüceltirsin.
16 But to the wicked God saith, What hast thou to do to declare my statutes, or [that] thou shouldest take my covenant in thy mouth?
Ama Tanrı kötüye şöyle diyor: “Kurallarımı ezbere okumaya Ya da antlaşmamı ağzına almaya ne hakkın var?
17 Seeing thou hatest instruction, and castest my words behind thee.
Çünkü yola getirilmekten nefret ediyor, Sözlerimi arkana atıyorsun.
18 When thou sawest a thief, then thou consentedst with him, and hast been partaker with adulterers.
Hırsız görünce onunla dost oluyor, Zina edenlere ortak oluyorsun.
19 Thou givest thy mouth to evil, and thy tongue frameth deceit.
Ağzını kötülük için kullanıyor, Dilini yalana koşuyorsun.
20 Thou sittest [and] speakest against thy brother; thou slanderest thy own mother's son.
Oturup kardeşine karşı konuşur, Annenin oğluna kara çalarsın.
21 These [things] hast thou done, and I kept silence; thou thoughtest that I was altogether [such an one] as thyself: [but] I will reprove thee, and set [them] in order before thine eyes.
Sen bunları yaptın, ben sustum, Beni kendin gibi sandın. Seni azarlıyorum, Suçlarını gözünün önüne seriyorum.
22 Now consider this, ye that forget God, lest I tear [you] in pieces, and [there be] none to deliver.
“Dikkate alın bunu, ey Tanrı'yı unutan sizler! Yoksa parçalarım sizi, kurtaran olmaz.
23 Whoever offereth praise glorifieth me: and to him that ordereth [his] deportment [aright] will I show the salvation of God.
Kim şükran kurbanı sunarsa beni yüceltir; Yolunu düzeltene kurtarışımı göstereceğim.”
