Psalms 104
1 Bless the LORD, O my soul. O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honor and majesty.
Ég lofa Drottin! Drottinn, þú Guð minn, þú ert undursamlegur! Þú ert íklæddur hátign og dýrð og umlukinn ljósi!
2 Who coverest [thyself] with light as [with] a garment: who stretchest out the heavens like a curtain:
Þú þandir út himininn eins og dúk og dreifðir um hann stjörnunum.
3 Who layeth the beams of his chambers in the waters: who maketh the clouds his chariot: who walketh upon the wings of the wind:
Þú mótaðir þurrlendið og rýmdir fyrir hafinu. Þú gerðir ský að vagni þínum og ferð um á vængjum vindarins.
4 Who maketh his angels spirits; his ministers a flaming fire:
Englarnir eru erindrekar þínir og eldslogar þjóna þér.
5 [Who] laid the foundations of the earth, [that] it should not be removed for ever.
Undirstöður heimsins eru traustar, þær eru þitt verk, og þess vegna haggast hann ekki.
6 Thou coveredst it with the deep as [with] a garment: the waters stood above the mountains.
Þú lést vatnsflóð ganga yfir jörðina og hylja fjöllin.
7 At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away.
Og þegar þú bauðst, safnaðist vatnið saman í höfunum,
8 They go up by the mountains; they go down by the valleys to the place which thou hast founded for them.
fjöllin risu og dalirnir urðu til.
9 Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
Þú settir sjónum sín ákveðnu mörk svo að hann skyldi aldrei aftur flæða yfir þurrlendið.
10 He sendeth the springs into the valleys, [which] run among the hills.
Þú settir lindir í dalina og lækir renna um fjöllin.
11 They give drink to every beast of the field: the wild asses quench their thirst.
Þeir eru dýrunum til drykkjar og þar svalar villiasninn þorsta sínum.
12 By them shall the fowls of the heaven have their habitation, [which] sing among the branches.
Þar gera fuglar sér hreiður og söngur þeirra ómar frá trjánum.
13 He watereth the hills from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
Hann sendir regn yfir fjöllin svo að jörðin ber sinn ávöxt.
14 He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man: that he may bring forth food out of the earth;
Safaríkt grasið vex að boði hans og er búfénu til fæðu. En maðurinn yrkir jörðina, ræktar ávexti, grænmeti og korn,
15 And wine [that] maketh glad the heart of man, [and] oil to make [his] face to shine, and bread [which] strengtheneth man's heart.
einnig vín sér til gleði, olíu sem gerir andlitið gljáandi og brauð sem gefur kraft.
16 The trees of the LORD are full [of sap]; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
Drottinn gróðursetti sedrustrén í Líbanon, há og tignarleg,
17 Where the birds make their nests: [as for] the stork, the fir-trees [are] her house.
og þar byggja fuglarnir sér hreiður, en storkurinn velur kýprustréð til bústaðar.
18 The high hills [are] a refuge for the wild goats; [and] the rocks for the conies.
Steingeiturnar kjósa hin háu fjöll, en stökkhérarnir finna sér stað í klettum.
19 He appointeth the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
Tunglið settir þú til að afmarka mánuði, en sólina til að skína um daga.
20 Thou makest darkness, and it is night: in which all the beasts of the forest do creep [forth].
Myrkur og nótt eru frá þér komin, þá fara skógardýrin á kreik.
21 The young lions roar after their prey, and seek their food from God.
Þá öskra ljónin eftir bráð og heimta æti sitt af Guði.
22 The sun ariseth, they collect, and lay themselves down in their dens.
Þegar sólin rís draga þau sig í hlé og leggjast í fylgsni sín,
23 Man goeth forth to his work and to his labor until the evening.
en mennirnir ganga út til starfa og vinna allt til kvölds.
24 O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
Drottinn, hvílík fjölbreytni í öllu því sem þú hefur skapað! Allt á það upphaf sitt í vísdómi þínum! Jörðin er full af því sem þú hefur gert!
25 [So is] this great and wide sea, in which [are] creeping animals innumerable, both small and great beasts.
Framundan mér teygir sig blikandi haf, iðandi af alls konar lífi!
26 There go the ships: [there is] that leviathan, [which] thou hast made to play therein.
Og sjá! Þarna eru skipin! Og þarna hvalirnir! – þeir leika á alls oddi!
27 These wait all upon thee; that thou mayest give [them] their food in due season.
Allar skepnur vona á þig, að þú gefir þeim fæðu þeirra á réttum tíma.
28 [That which] thou givest them, they gather: thou openest thy hand, they are filled with good.
Þú mætir þörfum þeirra og þau mettast ríkulega af gæðum þínum.
29 Thou hidest thy face, they are troubled: thou takest away their breath, they die, and return to their dust.
En snúir þú við þeim bakinu er úti um þau. Þegar þú ákveður, deyja þau og verða að mold,
30 Thou sendest forth thy spirit, they are created: and thou renewest the face of the earth.
en þú sendir líka út anda þinn og vekur nýtt líf á jörðinni.
31 The glory of the LORD shall endure for ever: the LORD shall rejoice in his works.
Lof sé Guði að eilífu! Drottinn gleðst yfir verkum sínum!
32 He looketh on the earth, and it trembleth: he toucheth the hills, and they smoke.
Þegar hann lítur á jörðina, skelfur hún og eldfjöllin gjósa við snertingu fingra hans.
33 I will sing to the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have my being.
Ég vil lofsyngja Drottni svo lengi sem ég lifi, vegsama Guð á meðan ég er til!
34 My meditation of him shall be sweet: I will be glad in the LORD.
Ó, að ljóð þetta mætti gleðja hann, því að Drottinn er gleði mín og fögnuður.
35 Let sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless thou the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
Ó, að misgjörðarmenn hyrfu af jörðinni og að óguðlegir yrðu ekki framar til. En Drottin vil ég vegsama að eilífu! Hallelúja!
