Job 10
1 My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.
Tedis al mia animo mia vivo; Mi fordonos min al mia plendado; Mi parolos en la malĝojeco de mia animo.
2 I will say to God, Do not condemn me; show me why thou contendest with me.
Mi diros al Dio: Ne kondamnu min, Sciigu al mi, pro kio Vi malpacas kontraŭ mi.
3 [Is it] good to thee that thou shouldst oppress, that thou shouldst despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?
Ĉu Vi trovas tion bona, ke Vi turmentas, Ke Vi forpuŝas la laboritaĵon de Viaj manoj, Sendas brilon sur la entreprenon de malpiuloj?
4 Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth?
Ĉu Vi havas okulojn karnajn, Kaj ĉu Vi rigardas, kiel homo rigardas?
5 [Are] thy days as the days of man? [are] thy years as man's days,
Ĉu Viaj tagoj estas kiel la tagoj de homo, Aŭ ĉu Viaj jaroj estas kiel la vivtempo de homo,
6 That thou inquirest after my iniquity, and searchest after my sin?
Ke Vi serĉas mian kulpon Kaj penas trovi mian pekon,
7 Thou knowest that I am not wicked; and [there is] none that can deliver out of thy hand.
Kvankam Vi scias, ke mi ne estas malbonagulo, Sed el Via mano neniu povas savi?
8 Thy hands have made me and fashioned me in all my parts; yet thou dost destroy me.
Viaj manoj min formis kaj faris min tutan ĉirkaŭe, Kaj tamen Vi min pereigas!
9 Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again?
Rememoru, ke kiel argilon Vi min prilaboris; Kaj Vi returne faros min polvo.
10 Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?
Vi elverŝis ja min kiel lakton, Kaj kiel fromaĝon Vi min kundensigis.
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.
Per haŭto kaj karno Vi min vestis, Per ostoj kaj tendenoj Vi min plektis.
12 Thou hast granted me life and favor, and thy visitation hath preserved my spirit.
Vivon kaj bonon Vi donis al mi, Kaj Via prizorgado gardis mian spiriton.
13 And these [things] hast thou hid in thy heart: I know that this [is] with thee.
Sed ĉi tion Vi kaŝis en Via koro; Mi scias, ke Vi tion intencis:
14 If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from my iniquity.
Se mi pekos, Vi tion rimarkos sur mi, Kaj mian pekon Vi ne lasos senpuna.
15 If I be wicked, woe to me; and [if] I be righteous, [yet] will I not lift up my head. [I am] full of confusion; therefore see thou my affliction;
Se mi agis malbone, ve al mi! Se mi estas prava, mi ne povas tamen levi mian kapon, Estante tute humiligita Kaj vidante mian mizeron.
16 For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou showest thyself wonderful upon me.
Se ĝi leviĝas, Vi ĉasas min kiel leono, Kaj denove montras sur mi Vian mirindan potencon.
17 Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thy indignation upon me; changes and war [are] against me.
Vi elmetas kontraŭ mi novajn atestojn, Plifortigas Vian koleron kontraŭ mi; Nova armeo min atakas.
18 Why then hast thou brought me forth from the womb? O that I had expired, and no eye had seen me!
Por kio Vi elirigis min el la ventro? Ho, se mi estus pereinta, ke nenies okulo min vidu!
19 I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave.
Tiam mi estus kiel ne estinta; El la ventro mi estus transportita en la tombon.
20 [Are] not my days few? cease [then], [and] let me alone, that I may take comfort a little,
Mia vivo estas ja mallonga; Ĉesu do, lasu min libera, por ke mi iom revigliĝu,
21 Before I go [whence] I shall not return, [even] to the land of darkness, and the shades of death;
Antaŭ ol mi foriros senrevene En la landon de mallumo kaj de morta ombro,
22 A land of darkness, as darkness [itself]; [and] of the shades of death, without any order, and [where] the light [is] as darkness.
En la landon, kie la lumo estas kiel mallumo, Kie estas morta ombro kaj senordeco, Kie estas lume kiel en mallumego.
