2 Samuel 11
1 [In that region], kings usually went [with their armies] to fight [their enemies] in the springtime. But the following year, in the springtime, David [did not do that. Instead, he] stayed in Jerusalem, and he sent [his commander] Joab [to lead the army]. So Joab went with the other officers and the rest of the Israeli army. They [crossed the Jordan River and] defeated the army of the Ammon people-group. Then they surrounded [their capital city, ] Rabbah.
Ug nahitabo nga sa pagkasumad sa tuig sa panahon nga ang mga hari minggula sa pagpakiggubat, nga si David nagsugo kang Joab, ug sa iyang mga alagad uban kaniya, ug sa tibook Israel; ug ilang gilaglag ang mga anak sa Ammon, ug gilibutan ang Rabba. Apan si David nagpabilin didto sa Jerusalem.
2 Late one afternoon, after David got up from taking a nap, he walked around on the [flat] roof of his palace. He saw a woman who was bathing [in the courtyard of her house]. The woman was very beautiful.
Ug nahitabo nga sa pagkahapon na, si David mibangon gikan sa iyang higdaanan, ug milakaw sa ibabaw sa atop sa balay sa hari: ug gikan sa atop nakita niya ang usa ka babaye nga naligo; ug ang babaye maanyag kaayong tan-awon.
3 David sent a messenger to find out who she was. [The messenger returned] and said, “She is [RHQ] Bathsheba. She is the daughter of Eliam, and her husband is Uriah, from the Heth people-group.”
Ug si David nagpasugo, ug nagpasusi mahitungod sa babaye. Ug ang usa miingon: Dili ba kini mao si Bath-sheba, ang anak nga babaye ni Eliam, asawa ni Uria, ang Hetehanon?
4 Then David sent more messengers to get her. They brought her to David, and he (slept/had sex) [EUP] with her. (She had just finished performing the rituals to make herself pure [after her monthly menstrual period].) Then Bathsheba went back home.
Ug si David nagpadala ug mga sulogoon, ug gikuha siya: ug siya miadto kaniya ug siya mihigda ipon kaniya (kay siya hininloan gikan sa kahugawan); ug siya mipauli sa iyang balay.
5 [After some time], she realized that she was pregnant. So she sent a messenger to tell David [that she was pregnant].
Ug ang babaye nanamkon; ug siya nagpasugo ug gipasuginlan si David, ug miingon: Ako nagamabdos.
6 Then David sent a message to Joab. He said, “Send Uriah, from the Heth people-group, to me.” So Joab did that. He sent Uriah to David.
Ug si David nagpaadto kang Joab, nga nagaingon: Paanhia kanako si Uria, ang Hetehanon. Ug si Joab nagpadala kang Uria ngadto kang David.
7 When he arrived, David asked if Joab was well, and if other soldiers were well, and how the war was progressing.
Ug sa diha nga si Uria nahiabut na kaniya, si David nangutana kaniya kong unsa na ang buhat ni Joab ug unsa ang kahimtang sa patawohan, ug unsa ang pag-uswag sa gubat.
8 Then David, [hoping that Uriah would go home and sleep with his wife, ] said to Uriah, “Okay, go home and relax for a while. [IDM]” So Uriah left, and David gave someone a gift [of some food] to take to Uriah’s house.
Ug si David miingon kang Uria: Lakaw ngadto sa imong balay, ug himasai ang imong mga tiil. Ug si Uria mipahawa gikan sa balay sa hari, ug may misunod kaniya nga usa ka hatag nga makaon gikan sa hari.
9 But Uriah did not go home. Instead, he slept at the palace entrance with the king’s palace guards.
Apan si Uria natulog didto sa ganghaan sa balay sa hari uban sa tanang mga sulogoon sa iyang ginoo, ug wala manaug ngadto sa iyang balay.
10 When someone told David that Uriah did not go to his house [that night], David [summoned him again and] said to him, “Why didn’t you go home [to be with your wife last night], after having been away for a long time?” [RHQ]
Ug sa diha nga gisuginlan nila si David, nga nagaingon: si Uria wala manaug ngadto sa iyang balay, si David miingon kang Uria: Wala ba ikaw mahiabut gikan sa panaw? Nganong wala ikaw manaug ngadto sa imong balay?
11 Uriah replied, “The soldiers of Judah and Israel are camping in the open fields, and even our commander Joab is sleeping in a tent, and the sacred chest is with them. (How could I/It would not be right for me to) go home, eat and drink, and sleep with my wife [RHQ]. I solemnly declare [IDM] that I will never do such a thing!”
Ug si Uria miingon kang David: Ang arca, ug ang Israel, ug ang Juda nagpuyo sa balong-balong: ug ang akong ginoo nga si Joab, ug ang mga sulogoon sa akong ginoo, nanagpahaluna sa lawan nga kapatagan; moadto ba diay ako sa akong balay, aron sa pagkaon ug sa pag-inum, ug sa paghigda ipon sa akong asawa? Ingon nga ikaw buhi, ug ingon nga ang imong kalag buhi, dili ko buhaton kining butanga.
12 Then David said to Uriah, “Stay here today. I will let you return [to the battle] tomorrow.” So Uriah stayed in Jerusalem that day and that night.
Ug si David miingon kang Uria: Pabilin usab dinhi niining adlawa, ug ugma palakton ko ikaw. Busa si Uria mipuyo sa Jerusalem niadtong adlawa, ug sa pagkaugma.
13 The next day, David invited him [to a meal]. So Uriah had a meal with David, and David made him drink a lot of wine so that he would get drunk, [hoping that if he was drunk, he would sleep with his wife]. But that night, Uriah again did not go home. Instead, he slept on his cot with the king’s servants.
Ug sa diha nga gitawag siya ni David, siya mikaon ug miinum sa iyang atubangan; ug iyang gihubog siya: ug sa pagkahapon miadto sa paghigda sa iyang higdaanan uban sa mga sulogoon sa iyang ginoo, apan wala manaug ngadto sa iyang balay.
14 [Someone reported that to] David, [so] the next morning he wrote a letter to Joab, and gave it to Uriah to take to Joab.
Ug nahitabo nga sa pagkabuntag, si David nagsulat ug usa ka sulat ngadto kang Joab, ug gipadala kini pinaagi sa kamot ni Uria.
15 In the letter, he wrote, “Put Uriah in the front line, where the fighting is the (worst/most severe). Then command the soldiers to pull back from him, in order that he will be killed [by our enemies].”
Ug iyang gisulat diha sa sulat, nga nagaingon: Ibutang mo si Uria sa kinaatubangan sa labing mainit nga gubat, ug sumibug kamo gikan kaniya aron siya masamaran, ug mamatay.
16 [So after] Joab [got the letter], as his army was surrounding the city, he sent Uriah to a place where he knew that their enemies’ strongest and best soldiers would be fighting.
Ug nahitabo, sa diha nga si Joab nagpadayon sa pagbantay sa ciudad, iyang gibutang si Uria sa dapit diin didto nahibaloan niya nga atua ang mga tawong maisug.
17 The men from the city came out and fought with Joab’s soldiers. They killed some of David’s officers, including Uriah.
Ug ang mga tawo sa ciudad migula, ug nakig-away batok kang Joab: ug didto nangapukan ang uban nga katawohan, bisan ang mga sulogoon ni David; ug si Uria ang Hetehanon namatay usab.
18 Then Joab sent a messenger to David to tell him about the fighting.
Unya si Joab nagpasugo, ug gipasuginlan si David sa tanang mga butang mahitungod sa gubat;
19 He said to the messenger, “Tell David the news about the battle. After you finish telling that to him,
Ug iyang gisugo ang sulogoon, nga nagaingon: Sa diha nga ikaw makatapus na sa pagsugilon sa tanang mga butang mahitungod sa gubat ngadto sa hari,
20 if David is angry [because so many officers were killed], he may ask you, ‘Why did your soldiers go so close to the city to fight [RHQ]? Did you not know that they would shoot [arrows at you while they were standing on top] of the city wall [RHQ]?
Mamao kini nga, kong ang kasuko sa hari mosamot, ug siya moingon kanimo: Nganong miadto kamo haduol kaayo sa ciudad sa pagpakig-away? Wala ba ninyo hibaloi nga sila mopana gikan sa kuta?
21 Do you not remember how Abimelech, the son of Gideon, was killed? A woman [who lived] in Thebez threw a huge (millstone/stone for grinding grain) on him from [the top of] tower, and he died. So why did your troops go near to the city wall?’ If the king asks this, then tell him, ‘Your officer Uriah also was killed.’”
Kinsay misamad kang Abimelec ang anak nga lalake ni Jerobaal? Dili ba usa ka babaye ang naghulog ug usa ka bato sa galingan sa ibabaw niya gikan sa kuta, mao nga siya namatay didto sa Tebes? Nganong nagpaduol kamo kaayo sa kuta? Unya umingon ikaw: Ang imong sulogoon nga si Uria, ang Hetehanon namatay usab.
22 So the messenger went and told David everything that Joab told him to say.
Busa ang sulogoon miadto, ug nahitabo ug nagpakita kang David sa tanan nga gipaadto kaniya ni Jaob.
23 The messenger said to David, “Our enemies were very brave, and came out of the city to fight us in the fields. [They were defeating us] but we forced them back to the city gate.
Ug ang sulogoon miingon kang David: Ang mga tawo nakadaug batok kanamo, ug minggula ngani paingon kanamo ngadto sa kapatagan, ug kami midaug kanila bisan hangtud ngadto sa agianan sa pagsulod ngadto sa ganghaan.
24 Then their archers shot arrows at us from [the top of] the city wall. They killed some of your officers. They killed your officer Uriah, too.”
Ug ang mga magpapana mingpana sa imong mga sulogoon gikan sa kuta; ug ang uban sa mga sulogoon sa hari nangamatay, ug ang imong ulipon nga si Uria, ang Hetehanon namatay usab.
25 David said to the messenger, “Go back to Joab and say to him, ‘Do not be distressed [about what happened], because no one ever knows who will be killed in a battle.’ Tell him that the next time his troops should attack the city more strongly, and capture it.”
Unya si David miingon sa sulogoon: Kini mao ang igaingon mo kang Joab: Dili mo ikasakit kining butanga kay ang espada milamoy sa usa ingon man sa lain; himoang labing mabaskugon ang imong paggubat batok sa ciudad ug gun-oba kana; ug padasigon mo siya.
26 When Uriah’s wife [Bathsheba] heard that her husband had died, she mourned for him.
Ug sa pagkadungog sa asawa ni Uria nga si Uria, ang iyang bana namatay, siya naghimo pagbakho alang sa iyang bana.
27 When her time of mourning was ended, David sent messengers to bring her to the palace. Thus, she became David’s wife. She later gave birth to a son. But Yahweh was very displeased with what David had done.
Ug sa miagi na ang pagbalata, si David nagpasugo ug gipadala siya ngadto sa iyang balay, ug siya nahimo nga iyang asawa, ug siya nanganak kaniya ug usa ka anak nga lalake. Apan ang butang nga gihimo ni David wala makapahimuot kang Jehova.
