Obadiah 1
1 The vision of Obadiah, —Thus, saith My Lord, Yahweh, concerning Edom—A rumour, have we heard from Yahweh, and, a herald, throughout the nations, hath been sent, Up! and let us rise against her to war.
Ang panan-awon ni Abdias. Kini mao ang giingon sa Ginoong Jehova mahatungod sa Edom: Kami nakabati mga balita gikan kang Jehova, ug usa ka sinugo gipadala sa taliwala sa mga nasud, nga nagaingon: Manindog kamo, ug manindog kita sa pagpakiggubat batok kaniya.
2 Lo! small, have I made thee, among the nations—Despised art thou exceedingly!
Ania karon, gihimo ko ikaw nga diyutay sa taliwala sa mga nasud: ikaw ginatamay sa hilabihan gayud.
3 The insolence of thy heart, hath deceived thee, O thou that inhabitest the retreats of the crag, the height of his habitation, —that saith in his heart, Who shall bring me down to the ground?
Ang pagpalabilabi sa imong kasing-kasing naglimbong kanimo, Oh ikaw nga nagpuyo sa mga liki sa pangpang, kang kansang puloy-anan atua sa itaas; nga nagaingon sa sulod sa iyang kasing-kasing: Kinsa ba ang makapahulog kanako ngadto sa yuta?
4 Though thou build high like an eagle, and though, among the stars, thou set thy nest, from thence, will I bring thee down, Declareth Yahweh.
Bisan ikaw nagabatog sa kahitas-an ingon sa agila, ug bisan ang imong salag igapahamutang sa taliwala sa mga bitoon, gikan diha hulogon ko ikaw, nagaingon si Jehova.
5 If, thieves, had come to thee, if robbers by night—how ruined thou art! Would they not have stolen what sufficed them? If, grape-gatherers, had come to thee, Would they not have left gleanings?
Kong ang mga kawatan ming-anha kanimo, kong ang mga tulisan sa kagabhion (daw unsa ang imong pagkalaglag!), dili ba sila mangawat lamang hangtud nga sila adunay igo alang kanila? kong ang mga magpupopo sa parras ming-abut kanimo, dili ba nila biyaan ang halagdawon nga mga ubas?
6 How have the things of Esau been searched out! his treasures been sought up!
Giunsa ang pagsusi sa mga butang ni Esau! giunsa ang pagpangita sa iyang mga tinipigan nga bahandi!
7 Up to the boundary, have they sent thee—All thy covenant men, they have deceived thee, prevailed against thee—the men thou wast wont to salute, —The partakers of thy bread, have put a net under thee—No understanding in him!
Ang tanang mga tawo nga sakup sa panagsangga nga imong gipangulohan maoy naghatud kanimo sa imong gipadulngan, bisan pa hangtud sa utlanan: ang mga tawo nga diha sa pakigdait uban kanimo nanaglimbong kanimo, ug nakadaug batok kanimo; sila nga nagaingon sa imong tinapay nanagbutang ug lit-ag sa ilalum nimo: walay salabutan diha kaniya.
8 Shall it not be, in that day, Demandeth Yahweh, —That I will destroy the wise men out of Edom, and understanding out of Mount Esau?
Niadtong adlawa, miingon si Jehova: Dili ba laglagon ko ang mga tawo nga makinaadmanon sa Edom, ug ang mga tawo nga masinabuton dili ba laglagon ko sa bukid ni Esau?
9 So shall thy mighty men, O Teman, be dismayed, —to the intent that every man, may be cut off, out of Mount Esau, by slaughter.
Ug ang imong mga gamhanang tawo, Oh Teman, mangaluya sa kahadlok, sa tuyo nga ang tagsatagsa pagaputlon gikan sa bukid ni Esau pinaagi sa pagpamatay.
10 For thy violence against thy brother Jacob, shall shame, cover thee, —so shalt thou be cut off, to times age-abiding.
Tungod sa pagpanlupig nga imong gihimo sa imong igsoon nga si Jacob, ang kaulaw magatabon kanimo, ug ikaw pagaputlon sa walay katapusan.
11 In the day when thou didst take thy stand over against him, in the day when foreigners took captive his forces, —and, aliens, entered his gates, and, over Jerusalem, cast lots, even thou, wast like one of them!
Sa adlaw nga ikaw mitindog sa pikas nga daplin, sa adlaw nga ang iyang katigayonan gidala sa mga dumuloong, ug ang mga lumalangyaw mingsulod sa iyang mga ganghaan, ug nanagpapalad mahitungod sa Jerusalem, bisan pa ikaw sama sa usa usab kanila.
12 Do not, then, look with satisfaction upon the day of thy brother, upon the day of his calamity, Neither rejoice over the sons of Judah—in the day of their ruin, —nor enlarge thy mouth—in the day of distress:
Apan ayaw pagtan-aw lamang sa adlaw sa imong igsoon diha sa adlaw sa iyang kadaut, ug ayaw pagmalipayon mahitungod sa mga anak sa Juda sa adlaw sa ilang pagkalaglag: ni magsulti ka nga mapahitas-on sa adlaw sa kalaut.
13 Do not enter into the gate of my people—in the day of their misfortune, Do not, thou also, look with satisfaction on his misery—in the day of his misfortune; neither do thou thrust [thy hands] on his substance—in the day of his misfortune;
Ayaw pagsulod sa ganghaan sa akong katawohan sa adlaw sa ilang kagul-anan; oo, ayaw pagtan-awa ang ilang kasakitan sa adlaw sa ilang kagul-anan, ni magkawkaw ka sa ilang mga katigayanan sa adlaw sa ilang kagul-anan.
14 Neither do thou stand at the parting of the way, to cut off his fugitives, —neither do thou deliver up his survivors—in the day of distress.
Ug ayaw pagtindog sa kinasang-an sa dalan, aron sa pagputol niadtong mga iya nga nanagpangalagiw; ug ayaw pag-itugyan kadtong mga iya nga managpabilin sa adlaw sa kasub-anan.
15 For, near, is the day of Yahweh, upon all the nations, —Just as thou hast done, shall it be done to thee, Thy dealing, shall come back upon thine own head.
Kay ang adlaw ni Jehova haduol man sa sa ibabaw sa tanang mga nasud: ingon sa imong gibuhat, kanimo pagabuhaton kini; ang imong gibuhat magabalik sa imong kaugalingong ulo.
16 For, as ye have drunk on my holy mountain, all the nations shall drink continually, —Yea they shall drink and swallow down, and shall be, as though they had not been.
Kay ingon nga kamo nanginum ibabaw sa akong balaan nga bukid, sa mao nga pagkaagi ang tanang mga nasud manginum sa walay paghunong; oo, sila manginum, ug motulon, ug mahimo nga daw wala sila mangatawo.
17 But, in Mount Zion, shall be a delivered remnant which shall be holy, —and the house of Jacob shall possess their own possessions;
Apan didto sa bukid sa Sion magapuyo kadtong mga nangalagiw, ug kana mahimong balaan; ug ang balay ni Jacob makabaton sa ilang mga napanag-iya.
18 And the house of Jacob shall be a fire, and the house of Joseph a flame, with the house of Esau for stubble, So shall they kindle upon them, and devour them, —and there shall be no survivor to the house of Esau, for, Yahweh, hath spoken.
Ug ang balay ni Jacob mahimong kalayo, ug ang balay ni Jose mahimong siga, ug ang balay ni Esau mahimong pulaig, ug kini manga sunog sa taliwala nila, ug magaut-ut kanila; ug walay bisan unsa nga mahabilin sa balay ni Esau; kay si Jehova namulong niana.
19 Then shall they of the South possess Mount Esau, and they of the Lowlands, the Philistines, and they [of the Mountain] shall possess the field of Ephraim, and the field of Samaria, —and Benjamin [shall possess] Gilead;
Ug sila nga atua sa Habagatan magapanag-iya sa bukid ni Esau, ug kadtong atua sa kapatagan magapanag-iya sa mga Filistehanon; ug sila magapanag-iya sa kaumahan sa Ephraim, ug sa kaumahan sa Samaria; ug si Benjamin magapanag-iya sa Galaad.
20 And, they of the captivity of this force pertaining to the sons of Israel, [shall possess] that of the Canaanites, up to Zarephath, and, they of the captivity of Jerusalem who are in Sepharad, shall possess the cities of the South.
Ug ang mga binihag niining panona sa mga anak sa Israel, nga anaa sa taliwala sa mga Canaanhon, magapanag-iya bisan hangtud sa Sarepta; ug ang mga binihag sa Jerusalem, nga atua sa Sepharad, magapanag-iya sa mga ciudad sa Habagatan.
21 And saviours shall come up in Mount Zion, to judge the mountain of Esau, —So shall the kingdom, belong unto Yahweh.
Ug ang mga manluluwas motungas sa bukid sa Sion aron sa paghukom sa bukid ni Esau; ug ang gingharian mahimong iya ni Jehova.
