< John 19 >

1 Then Pilate, therefore, took Jesus, and scourged him.
ئیتر پیلاتۆس عیسای برد و دایە بەر قامچی.
2 And, the soldiers, plaiting a crown out of thorns, placed it upon his head, and, a purple robe, cast they about him;
سەربازەکان تاجێکیان لە دڕک چنی و خستیانە سەر سەری و کەوایەکی ئەرخەوانییان لەبەرکرد.
3 and kept coming unto him, and saying—Joy to thee! O King of the Jews!—and were giving unto him smart blows.
لێی دەچوونە پێشەوە، دەیانگوت: «سڵاو، ئەی پاشای جولەکە!» و زللەیان لێی دەدا.
4 And Pilate went forth again outside, and saith unto them—See! I lead him unto you outside, that ye may take knowledge, that, no single fault, do I find in him.
دیسان پیلاتۆس هاتە دەرەوە و پێی گوتن: «بۆتانی دەهێنمە دەرەوە تاکو بزانن هیچ خراپەیەکی تێدا نابینم!»
5 Jesus, therefore, came forth outside, wearing the thorn crown, and the purple mantle. And he saith unto them—Lo! the Man!
عیسا بە تاجی دڕکاوی و جلی ئەرخەوانییەوە هاتە دەرەوە، پیلاتۆس پێی گوتن: «ئەوە پیاوەکەیە!»
6 When, therefore, the High-priests and the officers saw him, they cried aloud, saying—Crucify! Crucify! Pilate saith unto them—Ye, take him, and crucify; for, I, find not in him, a fault.
کاتێک کاهینانی باڵا و پاسەوانان بینییان، هاواریان کرد: «لە خاچی بدە! لە خاچی بدە!» پیلاتۆس وەڵامی دانەوە: «ئێوە بیبەن و لە خاچی بدەن، چونکە من خراپەی تێدا نابینم.»
7 The Jews answered him—We, have, a law, and, according to the law, he ought to die, because, Son of God, himself, he made.
ڕابەرانی جولەکە وەڵامیان دایەوە: «تەوراتمان هەیە. بەگوێرەی تەورات دەبێت بمرێت، چونکە خۆی کردووەتە کوڕی خودا.»
8 When, therefore, Pilate heard this word, he was the more afraid;
کاتێک پیلاتۆس گوێی لەم قسەیە بوو زیاتر ترسا.
9 and entered into the judgment-hall again, and saith unto Jesus—Whence, art, thou? But, Jesus, gave him no, answer.
گەڕایەوە ناو کۆشکەکە و بە عیسای گوت: «خەڵکی کوێی؟» بەڵام عیسا هیچ وەڵامێکی نەدایەوە.
10 Pilate, therefore, saith unto him—Unto me, dost thou not speak? Knowest thou not, that, authority, have I to release thee, and, authority, have I to crucify thee?
پیلاتۆس پێی گوت: «قسەم بۆ ناکەیت؟ ئایا نازانیت دەسەڵاتم هەیە کە ئازادت بکەم یان لە خاچت بدەم؟»
11 Jesus answered him—Thou couldst have had no authority against me, at all, if it had not been given unto thee from above. Therefore, he that delivered me unto thee, hath, greater sin.
عیسا وەڵامی دایەوە: «هیچ دەسەڵاتێکت بەسەر منەوە نییە، مەگەر لە سەرەوە پێت درابێت. لەبەر ئەوە ئەوەی منی داوەتە دەست تۆ گوناهەکەی گەورەترە.»
12 For this cause, Pilate, began seeking to release him; but, the Jews, cried aloud saying—If this man thou release, thou art not a friend of Caesar, for, every one who maketh himself king, speaketh against Caesar.
ئیتر پیلاتۆس هەوڵی دەدا ئازادی بکات، بەڵام ڕابەرانی جولەکە هاواریان دەکرد: «ئەگەر ئەمە ئازاد بکەیت، دۆستی قەیسەر نیت. هەرکەسێک خۆی بکاتە پاشا، لە دژی قەیسەر دەدوێت.»
13 Pilate, therefore, when he heard these words, led Jesus outside, and sat down upon a raised seat, in a place called Pavement, but, in Hebrew, Gabbatha.
کاتێک پیلاتۆس گوێی لەم قسانە بوو، عیسای بردە دەرەوە و لەسەر کورسی دادوەری دانیشت، لە شوێنێک پێی دەگوترێ «بەردڕێژکراو»، کە بە عیبری پێی دەڵێن «گەباسا».
14 Now it was the preparation of the passover, —it was about the sixth hour. And he saith unto the Jews—See! your King!
ڕۆژی ئامادەکاری جەژنی پەسخە بوو، نزیکەی کاتژمێر دوازدە بوو، بە جولەکەکانی گوت: «ئەوەتا پاشاکەتان.»
15 They, therefore, cried aloud—Away! away! Crucify him! Pilate saith unto them—Your king, shall I crucify? The High-priests answered—We have no king but Caesar!
ئەوانیش هاواریان کرد: «بیبە! بیبە! لە خاچی بدە!» پیلاتۆس لێی پرسین: «پاشاکەتان لە خاچ بدەم؟» کاهینانی باڵا وەڵامیان دایەوە: «جگە لە قەیسەر پاشامان نییە.»
16 Then, therefore, he delivered him up unto them, that he might be crucified. They took possession, therefore, of Jesus.
ئیتر پیلاتۆس دایە دەستیان تاکو لە خاچ بدرێت. سەربازەکانیش عیسایان برد.
17 And, bearing for himself the cross, he went forth unto the so-called Skull-place, which is named, in Hebrew, Golgotha;
عیساش خاچەکەی خۆی هەڵگرت و چوو بەرەو ئەو شوێنەی کە پێی دەگوترا «شوێنی کاسەسەر»، بە عیبریش دەبێتە «گولگۆسا».
18 where, him, they crucified; and, with him, other two, on this side and on that, and, in the midst, Jesus.
لەوێ لەگەڵ دوو کەسی دیکە لە خاچیان دا، هەریەکە لە لایەکییەوە، عیساش لەناوەڕاستیان.
19 And Pilate wrote a title also, and placed on the cross; and there was written—JESUS, THE NAZARENE, THE KING OF THE JEWS.
پیلاتۆسیش لەسەر تەختەیەک نووسی: «عیسای ناسیرەیی، پاشای جولەکە.» لەسەر خاچەکە دایکوتا.
20 This title, therefore, read many of the Jews, because, near, was the place to the city where Jesus was crucified; and it was written in Hebrew, in Latin, in Greek.
جولەکەیەکی زۆر نووسراوەکەیان خوێندەوە کە بە عیبری و لاتینی و یۆنانی نووسرابوو، چونکە ئەو شوێنەی عیسای تێدا لە خاچ درابوو لە شارەوە نزیک بوو.
21 The High-priests of the Jews, therefore, were saying unto Pilate—Do not be writing, The King of the Jews; but that, he, said: King of the Jews, I am.
کاهینانی باڵای جولەکە بە پیلاتۆسیان گوت: «مەنووسە: پاشای جولەکە، بەڵام بنووسە:”خۆی گوتی من پاشای جولەکەم.“»
22 Pilate answered—What I have written, I have written!
پیلاتۆس وەڵامی دایەوە: «ئەوەی نووسیومە، نووسیومە.»
23 The soldiers, therefore, when they had crucified Jesus, took his garments and made four parts, unto each soldier, a part; also the tunic. Howbeit, the tunic was without seam, from above, woven throughout.
کاتێک سەربازەکان عیسایان لە خاچ دا، جلەکانیان برد و کردیان بە چوار بەشەوە، هەر سەربازێک بەشێکی بەرکەوت. کراسەکەشیان برد، کراسەکە بێ دروومان بوو، لەسەرڕا یەک پارچە چنرابوو.
24 They said, therefore, one to another—Let us not rend it, but cast lots for it, whose, it shall be; —that, the Scripture, might be fulfilled—They parted my garments amongst them, and, for my vestment, they cast lots: —yes verily, the soldiers, these things did.
لەبەر ئەوە بە یەکتریان گوت: «پێویست ناکات بیدڕێنین. با تیروپشکی لەسەر بکەین بزانین بۆ کێ دەبێت.» ئەمەش ڕوویدا تاکو نووسراوە پیرۆزەکە بێتە دی کە فەرموویەتی: [جلوبەرگەکەی منیان لەنێو خۆیان بەشکرد و تیروپشکیان لەسەر کراسەکەم کرد.] جا سەربازەکان ئەمەیان کرد.
25 And there were standing by the cross of Jesus, his mother, and his mother’s sister, Mary the wife of Clopas, and Mary the Magdalene.
لەلای خاچەکەی عیسا، دایکی و پووری و مریەمی ژنی کلۆپا و مریەمی مەجدەلی ڕاوەستابوون.
26 Jesus, therefore, seeing his mother and the disciple whom he loved, saith unto his mother—O woman, see! thy son!
کاتێک عیسا دایکی بینی لەگەڵ ئەو قوتابییەدا ڕاوەستاوە کە ئەم خۆشی دەویست، بە دایکی فەرموو: «ژنەکە، ئەوەتا کوڕی تۆ.»
27 Afterwards, he saith unto the disciple—See! thy mother! And, from that hour, the disciple took her unto his own home.
بە قوتابییەکەشی فەرموو: «ئەوەتا دایکی تۆ.» ئیتر لەو کاتەوە قوتابییەکە بردییەوە ماڵی خۆی.
28 After this, Jesus, knowing that, already, all things, have been finished, —that the Scripture might be fulfilled, saith—I thirst!
پاشان، لەبەر ئەوەی عیسا زانی کە هەموو شتێک تەواو بووە، هەروەها بۆ ئەوەی نووسراوە پیرۆزەکە بێتە دی، فەرمووی: «تینوومە.»
29 A vessel, was standing, full of vinegar. A sponge, therefore, full of the vinegar, put about, hyssop, brought they unto his mouth.
گۆزەیەکی پڕ لە سرکە دانرابوو، ئیسفەنجێکی پڕ لە سرکەیان خستە سەر لقە زوفایەک و بەرزیان کردەوە بۆ دەمی.
30 When, therefore, he had received the vinegar, Jesus said—It is finished! And, bowing his head, delivered up his spirit.
کاتێک عیسا تامی سرکەکەی کرد، فەرمووی: «تەواو بوو.» لەدوای ئەوە سەری دانەواند و گیانی سپارد.
31 The Jews, therefore, since it was, a preparation, that the bodies might not remain upon the cross during the Sabbath, —for that Sabbath day was, great, requested Pilate that their legs might be broken, and they be taken away.
پاشان ڕابەرانی جولەکە داوایان لە پیلاتۆس کرد قاچی لەخاچدراوان بشکێنرێن و تەرمەکانیان هەڵبگیردرێن، چونکە ڕۆژی ئامادەکاری بوو، ئەو شەممەیە ڕۆژێکی گەورە بوو، تاکو تەرمەکان لە شەممەدا لەسەر خاچ نەمێنن.
32 The soldiers, therefore, came; and, of the first, indeed, brake the legs, and of the other who was crucified with him, —
ئینجا سەربازەکان هاتن و هەردوو قاچی ئەوەی یەکەم و ئەوی دیکەیان شکاند کە لەگەڵ عیسادا لە خاچ درابوون.
33 but coming, unto Jesus, when they saw that, already, he was dead, they brake not his legs; —
بەڵام کاتێک هاتنە لای عیسا بینییان وا مردووە، قاچییان نەشکاند.
34 but, one of the soldiers, with a spear, pierced, his side, and there came out, straightway, blood and water.
بەڵام یەکێک لە سەربازەکان ڕمێکی لە کەلەکەی دا، دەستبەجێ خوێن و ئاو دەرچوو.
35 And, he that hath seen, hath borne witness; and, genuine, is his testimony, and, he, knoweth that he saith, what is true, that, ye also, may believe.
ئەو پیاوەی ئەمەی بینی شایەتی دا، شایەتییەکەشی ڕاستە. خۆی دەزانێت کە ڕاست دەڵێت، تاکو ئێوە باوەڕ بهێنن.
36 For these things came to pass, that, the Scripture, might be fulfilled—A bone thereof, shall not be crushed;
ئەمە ڕوویدا تاکو نووسراوە پیرۆزەکە بێتە دی: [هیچ ئێسکێکی ئەو ناشکێنرێت!]
37 and, again, a different Scripture, saith—They shall look unto him whom they pierced.
هەروەها نووسراوێکی پیرۆزی دیکەش دەفەرموێ: [تەماشای ئەوە دەکەن کە ڕمیان لێداوە.]
38 But, after these things, Joseph from Arimathaea, being a disciple of Jesus, but having kept it secret for fear of the Jews, requested Pilate, that he might take away the body of Jesus; and Pilate gave permission. He came, therefore, and took away his body.
پاش ئەوە یوسفی خەڵکی ڕامە کە لە ترسی ڕابەرانی جولەکە بە نهێنی قوتابی عیسا بوو، داوای لە پیلاتۆس کرد تاکو تەرمی عیسا ببات، پیلاتۆسیش ڕێی دا. ئەویش هات و تەرمەکەی برد.
39 There came, moreover, Nicodemus also, —he that came unto him by night at the first, —bearing a roll of myrrh and aloes, about a hundred pounds’ weight.
نیقۆدیمۆسیش هات، ئەوەی یەکەم جار بە شەو هاتە لای عیسا. لەگەڵ خۆی نزیکەی سی لیتر موڕی تێکەڵاو بە ئەلوای هێنا.
40 So they received the body of Jesus, and bound it in linen-bandages with the spices, —just as it is, a custom, with the Jews to prepare for burial.
جا تەرمەکەی عیسایان برد و بە کەتان لەگەڵ بۆن پێچایانەوە، وەک نەریتی جولەکەیە لە کفن کردن.
41 Now there was, in the place where he was crucified, a garden; and, in the garden, an unused tomb, wherein, as yet, no one had been laid.
لەو شوێنەی عیسای تێدا لە خاچ درا باخچەیەکی لێبوو، لە باخچەکەشدا گۆڕێکی نوێی لێبوو کەسی تێدا نەنێژرابوو.
42 So, there, by reason of the preparation of the Jews, because, near, was the tomb, laid they Jesus.
لەبەر ڕۆژی ئامادەکاری جولەکەکان عیسایان لەوێ دانا، چونکە گۆڕەکە نزیک بوو.

< John 19 >