Psalms 102
1 “A prayer of the afflicted, when in deep distress he poureth out his complaint before the Lord.” Hear my prayer, O LORD! And let my cry come unto thee!
Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
2 Hide not thy face from me in the day of my trouble; Incline thine ear to me when I call! Answer me speedily!
Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
3 For my life is consumed like smoke, And my bones burn like a brand.
Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
4 My heart is smitten and withered like grass; Yea, I forget to eat my bread.
Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
5 By reason of my sighing, my bones cleave to my skin;
De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
6 I am like the pelican of the wilderness; I am like an owl amid ruins.
Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
7 I am sleepless; I am like a solitary bird upon the house-top.
Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
8 All the day long my enemies reproach me; They who rage against me curse by me.
Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
9 For I eat ashes like bread, And mingle my drink with tears.
Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
10 On account of thine indignation and thy wrath; For thou hast lifted me up and cast me down!
Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
11 My life is like a declining shadow, And I wither like grass.
Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
12 But thou, O LORD! endurest for ever, And thy name from generation to generation!
Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
13 Thou wilt arise and have pity upon Zion, For the time to favor her, yea, the set time, is come.
Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
14 For thy servants take pleasure in her stones; Yea, they have a regard for her dust.
Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
15 Then shall the nations fear the name of Jehovah, And all the kings of the earth thy glory.
Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
16 For Jehovah will build up Zion; He will appear in his glory.
Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
17 He will regard the prayer of the destitute, And not despise their supplication.
Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
18 This shall be written for the generation to come, That the people to be born may praise Jehovah.
Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
19 For he looketh down from his holy height, From heaven doth he cast his eye upon the earth,
Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
20 To listen to the sighs of the prisoner. To release those that are doomed to death;
Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
21 That they may declare the name of Jehovah in Zion, And his praise in Jerusalem,
Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
22 When the nations are assembled together, And the kingdoms to serve Jehovah.
Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
23 He hath weakened my strength on the way, He hath shortened my days.
Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
24 I say, O my God! take me not away in the midst of my days! Thy years endure through all generations.
Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
25 Of old hast thou laid the foundations of the earth, And the heavens are the work of thy hands;
En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
26 They shall perish, but thou shalt endure; Yea, all of them shall wax old like a garment; As a vesture shalt thou change them, And they shall be changed;
Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
27 But thou art the same, And thy years have no end.
Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
28 The children of thy servants shall dwell securely, And their posterity shall be established before thee.
La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
