Job 15
1 Then answered Eliphaz the Temanite, and said:
Temanlı Elifaz şöyle yanıtladı:
2 Should a wise man answer with arguments of wind, Or fill his bosom with the east wind?
“Bilge kişi boş sözlerle yanıtlar mı, Karnını doğu rüzgarıyla doldurur mu?
3 Should he argue with speech that helpeth him not, And with words which do not profit him?
Boş sözlerle tartışır, Yararsız söylevler verir mi?
4 Behold, thou makest the fear of God a vain thing, And discouragest prayer before him.
Tanrı korkusunu bile ortadan kaldırıyor, Tanrı'nın huzurunda düşünmeyi engelliyorsun.
5 Yea, thy own mouth proclaimeth thy iniquity, Though thou choosest the tongue of the crafty.
Çünkü suçun ağzını kışkırtıyor, Hilekârların diliyle konuşuyorsun.
6 Thy own mouth condemneth thee, and not I; Thy own lips testify against thee.
Kendi ağzın seni suçluyor, ben değil, Dudakların sana karşı tanıklık ediyor.
7 Art thou the first man that was born? Wast thou formed before the hills?
“İlk doğan insan sen misin? Yoksa dağlardan önce mi var oldun?
8 Hast thou listened in the council of God, And drawn all wisdom to thyself?
Tanrı'nın sırrını mı dinledin de, Yalnız kendini bilge görüyorsun?
9 What dost thou know, that we know not also? What dost thou understand, that is a secret to us?
Senin bildiğin ne ki, biz bilmeyelim? Senin anladığın ne ki, bizde olmasın?
10 With us are the aged and hoary-headed; Much older than thy father.
Bizde ak saçlı da yaşlı da var, Babandan bile yaşlı.
11 Dost thou despise the consolations of God, And words so full of kindness to thee?
Az mı geliyor Tanrı'nın avutması sana, Söylediği yumuşak sözler?
12 Why hath thy passion taken possession of thee? And why this winking of thine eyes?
Niçin yüreğin seni sürüklüyor, Gözlerin parıldıyor,
13 For against God hast thou turned thy spirit, And uttered such words from thy mouth.
Tanrı'ya öfkeni gösteriyorsun, Ağzından böyle sözler dökülüyor?
14 What is man, that he should be pure, And he that is born of woman, that he should be innocent?
“İnsan gerçekten temiz olabilir mi? Kadından doğan biri doğru olabilir mi?
15 Behold, He putteth no trust in his ministering spirits, And the heavens are not pure in his sight;
Tanrı meleklerine güvenmiyorsa, Gökler bile O'nun gözünde temiz değilse,
16 Much less, abominable and polluted man, Who drinketh iniquity as water.
Haksızlığı su gibi içen İğrenç, bozuk insana mı güvenecek?
17 Hear me, and I will show thee, And that which I have seen will I declare;
“Dinle beni, sana açıklayayım, Gördüğümü anlatayım,
18 Which the wise men have told, And not kept concealed, as received from their fathers;
Bilgelerin atalarından öğrenip bildirdiği, Gizlemediği gerçekleri;
19 To whom alone the land was given, And among whom not a stranger wandered.
O atalar ki, ülke yalnız onlara verilmişti, Aralarına henüz yabancı girmemişti.
20 “All his days the wicked man is in pain; Yea, all the years, that are laid up for the oppressor.
Kötü insan yaşamı boyunca kıvranır, Zorbaya ayrılan yıllar sayılıdır.
21 A fearful sound is in his ears; In peace the destroyer cometh upon him.
Dehşet sesleri kulağından eksilmez, Esenlik içindeyken soyguncunun saldırısına uğrar.
22 He hath no hope that he shall escape from darkness; He is set apart for the sword.
Karanlıktan kurtulabileceğine inanmaz, Kılıç onu gözler.
23 He wandereth about, seeking bread; He knoweth that a day of darkness is at hand.
‘Nerede?’ diyerek ekmek ardınca dolaşır, Karanlık günün yanıbaşında olduğunu bilir.
24 Distress and anguish fill him with dread; They prevail against him like a king ready for the battle.
Acı ve sıkıntı onu yıldırır, Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.
25 Because he stretched forth his hand against God, And bade defiance to the Almighty,
Çünkü Tanrı'ya el kaldırmış, Her Şeye Gücü Yeten'e meydan okumuş,
26 And ran against him with outstretched neck, With the thick bosses of his bucklers;
Kalın, yumrulu kalkanıyla O'na inatla saldırmıştı.
27 Because he covered his face with fatness, And gathered fat upon his loins,
“Yüzü semirdiği, Göbeği yağ bağladığı halde,
28 And dwelt in desolated cities, In houses which no man inhabiteth, That are ready to become heaps.
Yıkılmış kentlerde, Taş yığınına dönmüş oturulmaz evlerde oturacak,
29 He shall not be rich; his substance shall not endure, And his possessions shall not be extended upon the earth.
Zengin olmayacak, serveti tükenecek, Malları ülkeye yayılmayacaktır.
30 He shall not escape from darkness, And the flame shall dry up his branches; Yea, by the breath of His mouth shall he be taken away.
Karanlıktan kaçamayacak, Filizlerini alev kurutacak, Tanrı'nın ağzından çıkan solukla yok olacaktır.
31 “Let not man trust in vanity! he will be deceived; For vanity shall be his recompense.
Boş şeye güvenerek kendini aldatmasın, Çünkü ödülü de boş olacaktır.
32 He shall come to his end before his time, And his branch shall not be green.
Gününden önce işi tamamlanacak, Dalı yeşermeyecektir.
33 He shall shake off his unripe fruit like the vine, And shed his blossoms like the olive-tree.
Asma gibi koruğunu dökecek, Zeytin ağacı gibi çiçeğini dağıtacaktır.
34 The house of the unrighteous shall be famished, And fire shall consume the tents of bribery.
Çünkü tanrısızlar sürüsü kısır olur, Rüşvetçilerin çadırlarını ateş yakıp yok eder.
35 They conceive mischief, and bring forth misery, And their breast deviseth deceit.”
Fesada gebe kalıp kötülük doğururlar, İçleri yalan doludur.”
