Job 14
1 Man, that is born of woman, Is of few days, and full of trouble.
Ang tawo, nga gipakatawo sa usa ka babaye, mabuhi lamang sa hamubo nga mga adlaw ug puno sa kalisdanan.
2 He cometh forth as a flower, and is cut down; He fleeth also as a shadow, and continueth not.
Motubo siya gikan sa yuta sama sa usa ka bulak ug pagaputlon lamang; mikalagiw siya sama sa anino ug wala magdugay.
3 And dost thou fix thine eyes upon such a one? And dost thou bring me into judgment with thee?
Lantawon mo ba lamang kini? Dad-on mo ba ako ngadto sa hukmanan uban kanimo?
4 Who can produce a clean thing from an unclean? Not one.
Kinsa ba ang makadala ug hinlo nga butang gikan sa butang nga hugaw? Wala gayod.
5 Seeing that his days are determined, And the number of his months, with thee, And that thou hast appointed him bounds which he cannot pass,
Gitagal na ang adlaw sa tawo. Ang gidaghanon sa iyang mga bulan anaa kanimo; gitakda mo ang iyang kinutoban nga dili niya malabang.
6 O turn thine eyes from him, and let him rest, That he may enjoy, as a hireling, his day!
Ayaw na siya tan-awa aron nga makapahulay siya, aron nga ikalipay niya ang iyang adlaw sama sa sinuholang tawo kung mabuhat niya kana.
7 For there is hope for a tree, If it be cut down, that it will sprout again, And that its tender branches will not fail;
Adunay paglaom sa usa ka kahoy; kung putlon man kini, manalingsing pa kini pag-usab, aron ang iyang linghod nga sanga dili mawala.
8 Though its root may have grown old in the earth, And though its trunk be dead upon the ground,
Bisan magkagulang na ang ugat niini sa yuta, ug ang tuod madunot na sa yuta,
9 Through the scent of water it will bud, And put forth boughs, like a young plant.
apan bisan kung kini makasimhot lamang ug tubig, makasalingsing kini ug makapananga sama sa usa ka tanom.
10 But man dieth, and he is gone! Man expireth, and where is he?
Apan ang tawo mamatay; maluya siya; tinuod, mabugto ang gininhawa sa tawo, ug unya asa naman siya?
11 The waters fail from the lake; And the stream wasteth and drieth up;
Sama sa tubig nga mahanaw gikan sa linaw, ug maingon man ang suba nga mahubas ug mauga,
12 So man lieth down, and riseth not; Till the heavens be no more, he shall not awake, Nor be roused from his sleep.
busa mohigda ang mga tawo ug dili na makabangon pag-usab. Hangtod ang kalangitan mahanaw, dili na sila makamata ni makabangon gikan sa ilang pagkatulog.
13 O that thou wouldst hide me in the under-world! That thou wouldst conceal me till thy wrath be past! That thou wouldst appoint me a time, and then remember me! (Sheol h7585)
O, igatago mo unta ako pahilayo sa Sheol halayo gikan sa kalisdanan, ug ibutang mo ako sa tago hangtod nga mahupay na ang imong kaligutgot, nga imo unta akong tagalan sa hustong panahon nga magpabilin didto ug unya hinumdomi ako! (Sheol h7585)
14 If a man die, can he live again? All the days of my war-service would I wait, Till my change should come.
Kung ang usa ka tawo mamatay, mabuhi pa ba siya pag-usab? Kung mao kana, hulaton ko na lamang didto ang tanang panahon sa akong kakapoy hangtod nga moabot ang akong kagawasan.
15 Thou wilt call, and I will answer thee; Thou wilt have compassion upon the work of thy hands!
Motawag ka unta, ug ako magatubag kanimo. Magatinguha ka unta sa buhat sa imong mga kamot.
16 But now thou numberest my steps; Thou watchest over my sins.
Pagaiphon mo unta ug atimanon ang akong mga lakang; dili mo unta pagasubayon kanunay ang akong sala.
17 My transgression is sealed up in a bag; Yea, thou addest unto my iniquity.
Ang akong kalapasan gisilyohan sulod sa usa ka panudlanan; gitabunan mo ang akong mga kasaypanan.
18 As the mountain falling cometh to nought, And the rock is removed from its place;
Apan bisan matumpag ang kabukiran ug mawagtang kini; bisan ang mga bato mabalhin gikan sa ilang nahimutangan;
19 As the waters wear away the stones, And the floods wash away the dust of the earth, So thou destroyest the hope of man.
ang katubigan magahilis sa mga bato; ang ilang pagbaha mobanlas sa abog sa yuta. Sama niini, gilaglag mo ang mga paglaom sa tawo.
20 Thou prevailest against him continually, and he perisheth; Thou changest his countenance, and sendest him away.
Padayon ka nga magapukan kaniya, ug siya mamatay; giusab mo ang iyang dagway ug gipalakaw aron mamatay.
21 His sons come to honor, but he knoweth it not; Or they are brought low, but he perceiveth it not.
Ang iyang mga anak nga lalaki mapasidunggan, apan wala na siya masayod niini; mapakaulawan sila, apan dili siya makakita nga nahitabo kini.
22 But his flesh shall have pain for itself alone; For itself alone shall his soul mourn.
Mabati lamang niya ang kasakit sa iyang kaugalingong lawas, ug magsubo siya alang sa iyang kaugalingon.
