Psalms 81

1 “To the chief musician upon Gittith; by Assaph.” Sing aloud unto God our strength: shout joyfully unto the God of Jacob.

۱ برای سالار مغنیان برجتیت. مزمور آساف ترنم نمایید برای خدایی که قوت ماست. برای خدای یعقوب آوازشادمانی دهید!

2 Lift up psalm, and bring hither the timbrel, the pleasant harp with the psaltery.

۲ سرود را بلند کنید و دف رابیاورید و بربط دلنواز را با رباب!

3 Blow on the new moon the cornet, at the time appointed, on the day of our feast.

۳ کرنا را بنوازیددر اول ماه، در ماه تمام و در روز عید ما.

4 For this is a statute for Israel, an ordinance by the God of Jacob.

۴ زیرا که این فریضه‌ای است در اسرائیل و حکمی ازخدای یعقوب.

5 As a testimony in Joseph did he ordain it, when he went out over the land of Egypt. The language of one I had not known did I hear.

۵ این را شهادتی در یوسف تعیین فرمود، چون بر زمین مصر بیرون رفت، جایی که لغتی را که نفهمیده بودم شنیدم:

6 I removed from the burden his shoulder: his hands left behind the burden-basket.

۶ «دوش او را از بار سنگین آزاد ساختم ودستهای او از سبد رها شد.

7 In distress thou didst call, and I delivered thee; I answered thee in the secret of the thunder: I proved thee at the waters of Meribah. (Selah)

۷ در تنگی استدعانمودی و تو را خلاصی دادم. در ستر رعد، تو رااجابت کردم و تو را نزد آب مریبه امتحان نمودم.

8 Hear, O my people, and I will give warning unto thee; O Israel, if thou wouldst but hearken unto me!

۸ «ای قوم من بشنو و تو را تاکید می‌کنم. وای اسرائیل اگر به من گوش دهی.

9 There shall not be among thee a foreign God; nor shalt thou bow thyself down to any strange God.

۹ در میان توخدای غیر نباشد و نزد خدای بیگانه سجده منما.

10 I am the Lord thy God, who have brought thee up out of the land of Egypt: open wide thy mouth, and I will fill it.

۱۰ من یهوه خدای تو هستم که تو را از زمین مصربرآوردم. دهان خود را نیکو باز کن و آن را پرخواهم ساخت.

11 But my people did not hearken to my voice; and Israel was not willing [to follow] me.

۱۱ لیکن قوم من سخن مرانشنیدند و اسرائیل مرا ابا نمودند.

12 So I let them go in the stubbornness of their own hearts: and they walked in their own counsels.

۱۲ پس ایشان را به سختی دلشان ترک کردم که به مشورتهای خود سلوک نمایند.

13 Oh that my people would hearken unto me, that Israel would walk in my ways!

۱۳ ‌ای کاش که قوم من به من گوش می‌گرفتند و اسرائیل در طریقهای من سالک می‌بودند.

14 In a little while would I subdue their enemies, and against their adversaries would I turn my hand.

۱۴ آنگاه دشمنان ایشان رابزودی به زیر می‌انداختم و دست خود رابرخصمان ایشان برمی گردانیدم.

15 The haters of the Lord should offer flattery unto him; but their time should endure for ever.

۱۵ آنانی که ازخداوند نفرت دارند بدو گردن می‌نهادند. اما زمان ایشان باقی می‌بود تا ابدالاباد.

16 And he would feed him with the best of wheat: and out of the rock would I satisfy thee with honey.

۱۶ ایشان را به نیکوترین گندم می‌پرورد؛ و تو را به عسل ازصخره سیر می‌کردم.»