Job 6
1 Then answered Job, and said,
Nang magkagayo'y sumagot si Job at nagsabi,
2 Oh that my vexation could be truly weighed, and my calamity; oh that men might lift it up in the balances at once!
Oh timbangin nawa ang aking pagkainip, at ang aking mga kasakunaan ay malagay sa mga timbangan na magkakasama.
3 For now it is already heavier than the sand of the sea: therefore are my words confused.
Sapagka't ngayo'y magiging lalong mabigat kay sa buhangin sa mga dagat: kaya't ang aking pananalita ay napabigla.
4 For the arrows of the Almighty are within me, the poison whereof my spirit drinketh it: the terrors of God set themselves in array against me.
Sapagka't ang mga palaso ng Makapangyarihan sa lahat ay nasasaksak sa akin, ang lason niyaon ay hinitit ng aking diwa; ang mga pangkilabot ng Dios ay nangahahanay laban sa akin.
5 Doth the wild ass bray over the grass? or loweth the ox over his fodder?
Umuungal ba ang mailap na asno pag may damo? O umuungal ba ang baka sa kaniyang pagkain?
6 Is ever tasteless food eaten without salt? or is there any flavor in the white of an egg?
Makakain ba ng walang asin ang matabang? O mayroon bang lasa ang puti ng isang itlog?
7 My soul refuseth to touch them: they are unto me like disgusting food.
Tinatanggihang hipuin ng aking kaluluwa; mga karumaldumal na pagkain sa akin.
8 Oh that some one would grant the accomplishment of my request; and that God would grant me the fulfillment of my hope!
Oh mangyari nawa ang aking kahilingan; at ipagkaloob nawa sa akin ng Dios ang bagay na aking minimithi!
9 Yea, that it would please God that he might crush me: that he would let loose his hand, and make an end of me!
Sa makatuwid baga'y kalugdan nawa ng Dios na pisain ako; na bitawan ang kaniyang kamay, at ihiwalay ako!
10 Then would this be still my comfort; yea, I would rejoice in my pain while be would not spare: that I have not gainsaid the commands of the Holy One.—
Kung magkagayo'y magtataglay pa ako ng kaaliwan; Oo, ako'y makapagbabata sa mga walang awang sakit; sapagka't hindi ko itinakuwil ang mga salita ng Banal.
11 What is my strength, that I should wait? and what my end, that I should yet longer retain my patience?
Ano ang aking lakas, na ako'y maghihintay? At ano ang aking wakas na ako'y magtitiis?
12 Is the strength of stones my strength? or is my flesh brazen?
Ang akin bang tibay ay tibay ng mga bato? O ang akin bang laman ay tanso?
13 Truly, am I not without my help in me? and is not wise counsel driven far away from me?
Di ba ako'y walang sukat na kaya, at ang karunungan ay lumayo sa akin?
14 As though I were one who refuseth kindness to his friend, and forsaketh the fear of the Almighty:
Siyang nanglulupaypay ay dapat pagpakitaang loob ng kaniyang kaibigan; kahit siya na walang takot sa Makapangyarihan sa lahat.
15 My brothers are treacherous as a brook, like flowing brooks they pass along;
Ang aking mga kapatid ay nagsipagdaya na parang batis, na parang daan ng mga batis na nababago;
16 Which are made turbid by reason of the ice, wherein the snow hideth itself;
Na malabo dahil sa hielo, at siyang kinatunawan ng nieve:
17 At the time when they feel the warmth, they vanish; when it is hot, they are quenched out of their place.
Paginit ay nawawala: pagka mainit, ay nangatutunaw sa kanilang dako.
18 The paths of their course wind themselves along; they go in the wilderness and are lost.
Ang mga pulutong na naglalakbay sa pagsunod sa mga yaon ay nangaliligaw; nagsisilihis sa ilang at nawawala.
19 The caravans of Thema look hither, the travelling companies Sheba hope for them;
Minasdan ng mga pulutong na mula sa Tema, hinintay ang mga yaon ng mga pulutong na mula sa Seba.
20 But they stand ashamed because they had trusted; they come thither and are made to blush.
Sila'y nangapahiya, sapagka't sila'y nagsiasa; sila'y nagsiparoon at nangatulig.
21 For truly now ye are like such a one: ye see my terrible state and are afraid.
Sapagka't ngayon, kayo'y nauwi sa wala; kayo'y nangakakakita ng kakilabutan, at nangatatakot.
22 Have I then ever said, Give me something, and out of your property offer a bribe in my behalf?
Sinabi ko baga: Bigyan mo ako? O, Maghandog ka ng isang kaloob sa akin ng iyong pag-aari?
23 And deliver me from the hand of the adversary? and redeem from the hand of tyrants?
O, Iligtas mo ako sa kamay ng kaaway? O, tubusin mo ako sa kamay ng mga namimighati?
24 Teach me, and I will indeed remain silent; and wherein I erred give me to understand.
Turuan mo ako, at ako'y mamamayapa; at ipaunawa mo sa akin kung ano ang aking pinagkasalahan.
25 How pleasant are straightforward words! but what doth arguing prove?
Pagkatindi nga ng mga salita ng katuwiran! Nguni't anong sinasaway ng iyong pakikipagtalo?
26 Do ye think to reprove words, and [to regard] as wind the speeches of one that is despairing?
Iniisip ba ninyong sumaway ng mga salita? Dangang ang mga salita ng walang inaasahan ay parang hangin.
27 Yea, ye would cast any thing upon the fatherless, and ye would dig a pit against your friend.
Oo, kayo'y magsasapalaran sa ulila, at ginawa ninyong kalakal ang inyong kaibigan.
28 But now, if it please you, turn yourselves toward me, and [say] whether I would lie before your face.
Ngayon nga'y kalugdan mong lingapin ako; sapagka't tunay na hindi ako magbubulaan sa iyong harap.
29 Reflect again, I pray you, there will be no wrong: yea, reflect once more, my righteousness [will be found] therein.
Kayo'y magsibalik isinasamo ko sa inyo, huwag magkaroon ng kalikuan; Oo, kayo'y magsibalik uli, ang aking usap ay matuwid.
30 Is there any wrong on my tongue? or should my palate not understand [if I spoke] what is iniquitous?
May di ganap ba sa aking dila? Hindi ba makapapansin ang aking pagwawari ng mga suwail na bagay?
