Job 4
1 Then answered Eliphaz the Themanite, and said,
| ئینجا ئەلیفازی تێمانی وەڵامی دایەوە: |
2 If we essay to address a word to thee, wilt thou be wearied? yet who is able to refrain from speaking?
| «ئەگەر یەکێک قسەیەک بکات دڵگران دەبیت؟ بەڵام کێ دەتوانێت لە قسەکردن ڕابوەستێت؟ |
3 Behold, thou hast [ere this] corrected many, and weak hands thou wast wont to strengthen.
| لە یادت بێ تۆ ڕێنمایی زۆر کەست کردووە و دەستە شلبووەکانت توند کردووە. |
4 Him that stumbled thy words used to uphold, and to sinking knees thou gavest vigor.
| قسەکانت ئەوانەی هەستاندەوە کە کەوتوون و ئەژنۆ لەرزۆکەکانت چەسپاند. |
5 Yet now, when it cometh to thee, thou art wearied: it toucheth even thee, and thou art terrified.
| بەڵام ئێستا کە خۆت تووشی تەنگانە بوویت، ورەت بەرداوە، لەوەی کە بەسەر خۆت هاتووە، پەرێشان بوویت. |
6 Is not then thy fear of God still thy confidence, thy hope equal to the integrity of thy ways?
| ئایا پشت بە لەخواترسییەکەت نابەستیت؟ ئایا بێ کەموکوڕییەکەت هیوابەخش نییە؟ |
7 Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous destroyed?
| «بەبیر خۆتی بهێنەرەوە، بێتاوانێکت بینیوە فەوتابێت، یاخود کەسە سەرڕاستەکان لەناوچووبن؟ |
8 Even as I have seen, that those who plough wrong-doing, and sow trouble, have to reap the same.
| وەک بینیوتە، ئەوانەی خراپە دەکێڵن و چەرمەسەری دەچێنن، خۆیان دروێنەی دەکەن. |
9 Before the breathing of God they perish, and before the breath of his nostrils they come to their end.
| بە هەناسەی خودا لەناودەچن و بە بای تووڕەییەکەی نامێنن. |
10 The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
| مڕەمڕی شێر و دەنگی نەڕەی و کەڵبەی شێرەکان شکێنران. |
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness have to scatter themselves abroad.
| شێر دەفەوتێت لەبەر نەبوونی نێچیر و بەچکەی شێرەکە پەرتەوازە دەبن. |
12 But to me a word came by stealth, and my ear took in a scarcely perceptible whisper thereof.
| «وشەیەک بۆ لای من دزەی کرد، گوێم چرپەیەکی بیست. |
13 In intense thoughts out of visions of the night, when deep sleep falleth on men:
| لە مۆتەکەی شەومدا کاتێک مرۆڤ خەوێکی قووڵ دەیباتەوە، |
14 Dread came over me, with trembling, and it caused all my bones to shudder.
| ترس و تۆقینێک منی داگرت و هەموو ئێسکەکانم لەرزین. |
15 Then flitted a spirit past before my face; the hair of my body stood up:
| ڕۆحێک بە بەردەممدا تێپەڕی و مووەکانی لەشم مووچڕکەیان پێدا هات. |
16 It stood still, but I could not recognize its form; a figure was before my eyes, a slight whisper, then a [louder] voice I heard, saying,
| ڕاوەستا، بەڵام نەمزانی چی بوو، شێوەیەک لەبەرچاوم بوو، چرپەیەک و دەنگێکم بیست: |
17 Can a mortal be more righteous than God? or can a man be more pure than his Maker?
| ”ئایا مرۆڤ لە خودا ڕاستودروستترە، یان پیاو لە بەدیهێنەرەکەی بێگەردتر دەبێت؟ |
18 Behold, in his servants he putteth no trust, and his angels he chargeth with folly:
| ئەگەر خودا متمانە بە خزمەتکارەکانی نەکات و گومڕایی بخاتە پاڵ فریشتەکانی، |
19 How much less in those that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed till they come to be eaten by the moth?
| ئەی چەند زیاتر متمانە بە دانیشتووانی ناو خانووی قوڕ ناکات، ئەوانەی بنەچەیان لە خۆڵەوەیە و وەک مۆرانە پان دەکرێنەوە. |
20 From morning to evening are they broken to pieces: without laying it [to heart] they perish for ever.
| لەنێوان بەیانی و ئێوارەدا تێکدەشکێنرێن، بێ ئەوەی کەس ئاگای لێیان بێت بۆ هەتاهەتایە لەناودەچن. |
21 Behold, their excellency which is in them is torn away: they die, and this without wisdom.
| ئایا گوریسی ڕەشماڵەکانیان هەڵنەکێشراوە، تاکو بەبێ دانایی بمرن؟“ |
