Job 30
1 But now they who are younger than I in years laugh at me, whose fathers I scorned to put as equals with the dogs of my flocks.
Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.
2 Yea, what possible use can the strength of their hands be unto me, over whom old age hath passed fruitlessly?
Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.
3 Who suffer for want and famine in solitude; who flee into the wilderness [where all is] darkness, ruin, and desolation;
Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;
4 Who crop off mallows by the bushes, and have broom-bush roots as their bread;
Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.
5 Who are driven forth from among [men], who are shouted after as though they were thieves,
Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,
6 To dwell in the caverns of the valleys, in holes of the earth, and on naked cliffs.
Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.
7 Among the bushes they shriek; under briers they are huddled together,
Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.
8 The children of the worthless, yea, the children of the nameless, who were outcasts from the land.
Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.
9 But now I am become their song, and I am become a byword unto them.
Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.
10 They loathe me, they keep themselves far from me, and from my face they withhold not their spittle.
Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.
11 Because he hath loosened the cord of my bow, and afflicted me, they have also cast off the bridle before me.
Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.
12 Against my right hand rise up this swarm of worthless youths: they push away my feet, and they level against me their calamity-bringing paths.
Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.
13 They destroy my footpath, they help forward my downfall, without any one to aid them.
Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.
14 As [through] a broad breach they come: amidst a loud noise they rolled themselves along.
Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.
15 Terrors have turned their face against me; they chase like the wind my glory: and like a cloud is my happiness passed away.
Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.
16 And now my soul is poured out over me; the days of affliction have seized on me;
A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;
17 All night it holloweth out my bones out of my body; and my pursuers take no rest.
Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.
18 Through the Almlghty's power is my garment made unknown: like the opening of my coat hath he enclosed me.
Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.
19 He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.
Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.
20 I cry aloud unto thee, but thou answerest me not: I stand up, and thou fixest thy regard against me.
Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.
21 Thou art changed into a cruel master toward me: with the strength of thy hand thou assailest me.
Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.
22 Thou liftest me up to the wind; thou causest me to pass away, and dissolvest in me all wise counsel.
Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.
23 For I know that thou wilt bring me back to death, and to the house of assembly for all the living.
Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.
24 But doth not a man stretch out his hand among ruins? or doth one not cry out therefrom [for help] when he meeteth his downfall?
Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.
25 Did I not weep for him that was hard pressed by misfortune? was not my soul grieved for the needy?
Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?
26 That I hoped for good, but there came evil; and I waited for light, and there came darkness!
Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.
27 My bowels heave, and rest not: the days of affliction have overcome me.
Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.
28 I walk about mournfully without sunlight: when I rise up, in the assembly, I cry with pain.
Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.
29 I am a brother to [howling] monsters, and a companion to ostriches.
Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.
30 My skin hangeth down black from me, and my bones are burnt from heat.
Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.
31 And thus is changed to mourning my harp, and my pipe to the sound of weeping.
Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.
