< Psalms 9 >

1 For the end, a Psalm of David, concerning the secrets of the Son. I will give thanks to you, O Lord, with my whole heart; I will recount all your wonderful works.
برای رهبر سرایندگان: مزمور داوود، در مایۀ «مرگ پسر». ای خداوند، با تمام وجود تو را می‌ستایم و از کارهای شگفت‌انگیز تو سخن می‌رانم.
2 I will be glad and exult in you: I will sing to your name, O you Most High.
تو شادی و خوشی من هستی و من در وصف تو، ای خدای متعال، می‌سرایم.
3 When mine enemies are turned back, they shall be feeble and perish at your presence.
دشمنانم عقب‌نشینی کرده، در حضور تو بر زمین خواهند افتاد و هلاک خواهند شد،
4 For you have maintained my cause and my right; you sat on the throne, that judge righteousness.
زیرا تو ای داور عادل بر مسند خود نشسته‌ای و از حق من دفاع می‌کنی.
5 You have rebuked the nations, and the ungodly one has perished; you have blotted out their name for ever, even for ever and ever.
تو قومهای شرور را محکوم و نابود کرده‌ای و نام آنها را از صفحهٔ روزگار محو ساخته‌ای.
6 The swords of the enemy have failed utterly; and you have destroyed cities: their memorial has been destroyed with a noise,
دشمنان ما را به کلی ریشه‌کن نموده‌ای و شهرهای آنها را ویران کرده‌ای به طوری که حتی نامی از آنها نیز باقی نمانده است.
7 but the Lord endures for ever: he has prepared his throne for judgment.
خداوند تا به ابد پادشاه است. او مسند داوری خود را برقرار کرده
8 And he will judge the world in righteousness, he will judge the nations in uprightness.
تا بر قومهای دنیا با عدل و انصاف داوری نماید.
9 The Lord also is become a refuge for the poor, a seasonable help, in affliction.
خداوند پناهگاه رنجدیدگان است و ایشان را در سختیها حفظ می‌کند.
10 And let them that know your name hope in you: for you, O Lord, have not failed them that diligently seek you.
خداوندا، کسانی که تو را می‌شناسند، به تو پناه می‌آورند زیرا تو هرگز طالبان خود را ترک نکرده‌ای.
11 Sing praises to the Lord, who dwells in Sion: declare his dealings among the nations.
در وصف خداوند که در اورشلیم سلطنت می‌کند، بسرایید! کارهای او را در میان همهٔ قومها اعلام کنید!
12 For he remembered them, [in] making inquisition for blood: he has not forgotten the supplication of the poor.
زیرا او قاتلان را بی‌سزا نخواهد گذاشت و فریاد ستمدیدگان را فراموش نخواهد کرد.
13 Have mercy upon me, O Lord; look upon my affliction [which I suffer] of mine enemies, you that lift me up from the gates of death:
ای خداوند، ببین دشمنانم چگونه به من ظلم می‌کنند. بر من رحم کن و مرا از چنگال مرگ رهایی دِه
14 that I may declare all your praises in the gates of the daughter of Sion: I will exult in your salvation.
تا تو را در حضور همهٔ مردم اورشلیم ستایش کنم و به سبب این رهایی شادی نمایم.
15 The heathen are caught in the destruction which they planned: in the very snare which they hid is their foot taken.
دشمنان در چاهی که برای دیگران کنده بودند، افتاده‌اند و در دامهایی که برای دیگران گذاشته بودند گرفتار شده‌اند.
16 The Lord is known as executing judgments: the sinner is taken in the works of his hands. (A song of, Pause)
خداوند بدکاران را در دامهای خودشان گرفتار می‌کند و نشان می‌دهد که خدای عادلی است.
17 Let sinners be driven away into Hades, [even] all the nations that forget God. (Sheol h7585)
همهٔ بدکاران و تمام قومهایی که خدا را از یاد می‌برند هلاک خواهند شد. (Sheol h7585)
18 For the poor shall not be forgotten for ever: the patience of the needy ones shall not perish for ever.
بیچارگان و ستمدیدگان سرانجام به یاد آورده خواهند شد و امیدشان بر باد نخواهد رفت.
19 Arise, O Lord, let not man prevail: let the heathen be judged before you.
برخیز، ای خداوند! نگذار انسان پیروز شود؛ باشد که قومها در حضور تو داوری شوند.
20 Appoint, O Lord, a lawgiver over them: let the heathen know that they are men. (Pause)
آنها را به وحشت انداز تا بفهمند که انسان فانی‌ای بیش نیستند.

< Psalms 9 >