Psalms 94

1 O LORD God, to whom vengeance belongeth; O God, to whom vengeance belongeth, shew thyself.

ای خداوند، ای خدای انتقام گیرنده، قدرتت را نشان بده.

2 Lift up thyself, thou judge of the earth: render a reward to the proud.

ای داور جهان، برخیز و متکبران را به سزای اعمالشان برسان.

3 LORD, how long shall the wicked, how long shall the wicked triumph?

گناهکاران تا به کی پیروز و سرافراز خواهند بود؟

4 [How long] shall they utter [and] speak hard things? [and] all the workers of iniquity boast themselves?

همهٔ بدکاران، گستاخ و ستمگر هستند و حرفهای ناروا می‌زنند.

5 They break in pieces thy people, O LORD, and afflict thine heritage.

قوم تو را از بین می‌برند و بر بندگانت ظلم می‌کنند.

6 They slay the widow and the stranger, and murder the fatherless.

بیوه‌زنان و غریبان و یتیمان را می‌کشند.

7 Yet they say, The LORD shall not see, neither shall the God of Jacob regard [it].

این ستمکاران می‌گویند: «خداوند ما را نمی‌بیند و خدای یقعوب متوجهٔ کارهای ما نمی‌شود.»

8 Understand, ye brutish among the people: and [ye] fools, when will ye be wise?

ای قوم من، چرا اینقدر نادان هستید؟ کِی عاقل خواهید شد؟

9 He that planted the ear, shall he not hear? he that formed the eye, shall he not see?

آیا خدا که به ما گوش داده است، خودش نمی‌شنود؟ او که به ما چشم داده است، آیا نمی‌بیند؟

10 He that chastiseth the heathen, shall not he correct? he that teacheth man knowledge, [shall not he know]?

او که همهٔ قومها را مجازات می‌کند، آیا شما را مجازات نخواهد کرد؟ او که همه چیز را به انسان می‌آموزد، آیا نمی‌داند که شما چه می‌کنید؟

11 The LORD knoweth the thoughts of man, that they [are] vanity.

خداوند از افکار انسان آگاه است و می‌داند که آنها پوچ و بی‌ارزش‌اند.

12 Blessed [is] the man whom thou chastenest, O LORD, and teachest him out of thy law;

خوشا به حال کسی که تو، ای خداوند، او را تأدیب می‌کنی و قوانین خود را به او می‌آموزی.

13 That thou mayest give him rest from the days of adversity, until the pit be digged for the wicked.

چنین شخصی، در روزهایی که تو گناهکاران را گرفتار می‌سازی و نابود می‌کنی، آسوده‌خاطر و در امان خواهد بود.

14 For the LORD will not cast off his people, neither will he forsake his inheritance.

خداوند قوم برگزیدهٔ خود را ترک نخواهد کرد و ایشان را از یاد نخواهد برد.

15 But judgment shall return unto righteousness: and all the upright in heart shall follow it.

بار دیگر داوری از روی عدل و انصاف اجرا خواهد شد و همهٔ درستکاران از آن پشتیبانی خواهند کرد.

16 Who will rise up for me against the evildoers? [or] who will stand up for me against the workers of iniquity?

کیست که به طرفداری از من برخیزد و در مقابل گناهکاران ایستادگی کند؟ چه کسی حاضر است با من علیه بدکاران بجنگد؟

17 Unless the LORD [had been] my help, my soul had almost dwelt in silence.

اگر خداوند مددکار من نمی‌بود به‌زودی از بین می‌رفتم.

18 When I said, My foot slippeth; thy mercy, O LORD, held me up.

وقتی فریاد زدم که پاهایم می‌لغزند! تو، ای خداوند پر محبت، به فریادم رسیدی و دست مرا گرفتی.

19 In the multitude of my thoughts within me thy comforts delight my soul.

هنگامی که فکرم ناراحت و دلم بی‌قرار است، ای خداوند، تو مرا دلداری می‌دهی و به من آسودگی خاطر می‌بخشی.

20 Shall the throne of iniquity have fellowship with thee, which frameth mischief by a law?

آیا حکمرانان شرور از حمایت تو برخوردار خواهند بود که به نام قانون هر نوع ظلمی را مرتکب می‌شوند؟

21 They gather themselves together against the soul of the righteous, and condemn the innocent blood.

آنها علیه درستکاران توطئه می‌چینند و بی‌گناهان را به مرگ محکوم می‌کنند.

22 But the LORD is my defence; and my God [is] the rock of my refuge.

اما خداوند صخره و پناهگاه من است و مرا از هر گزندی حفظ می‌کند.

23 And he shall bring upon them their own iniquity, and shall cut them off in their own wickedness; [yea], the LORD our God shall cut them off.

خداوند، شریران و بدکاران را به سزای اعمالشان خواهد رسانید و آنها را از بین خواهد برد. آری، خداوند، خدای ما، ایشان را نابود خواهد کرد.