< Psalms 56 >

1 Be merciful unto me, O God: for man would swallow me up; he fighting daily oppresseth me.
برای رهبر سرایندگان: در مایۀ «کبوتر بر درختان بلوط دوردست». غزل داوود دربارۀ زمانی که فلسطینیان او را در جَت گرفتار کردند. ای خدا، بر من رحم فرما، زیرا مورد هجوم دشمنان قرار گرفته‌ام و مخالفانم هر روز عرصه را بر من تنگ‌تر می‌کنند.
2 Mine enemies would daily swallow me up: for they be many that fight against me, O thou most High.
تمام روز دشمنانم بر من یورش می‌آورند. مخالفانم که با من می‌جنگند بسیارند.
3 What time I am afraid, I will trust in thee.
هنگامی که بترسم، ای خداوند، بر تو توکل خواهم کرد.
4 In God I will praise his word, in God I have put my trust; I will not fear what flesh can do unto me.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، پس نخواهم ترسید، انسان فانی به من چه می‌تواند کرد؟
5 Every day they wrest my words: all their thoughts are against me for evil.
دشمنانم تمام روز در فکر آزار من هستند و یک دم مرا راحت نمی‌گذارند.
6 They gather themselves together, they hide themselves, they mark my steps, when they wait for my soul.
آنها با هم جمع شده در کمین می‌نشینند و تمام حرکات مرا زیر نظر گرفته، قصد جانم را می‌کنند.
7 Shall they escape by iniquity? in thine anger cast down the people, O God.
خدایا، نگذار آنها با این همه شرارت، جان به در برند. با خشم خود آنها را سرنگون کن.
8 Thou tellest my wanderings: put thou my tears into thy bottle: are they not in thy book?
تو از پریشانی من آگاهی؛ حساب اشکهایم را داری و آن را در دفترت ثبت کرده‌ای.
9 When I cry unto thee, then shall mine enemies turn back: this I know; for God is for me.
روزی که تو را به کمک بخوانم، دشمنانم شکست خورده، خواهند گریخت. یقین دارم که خداوند پشتیبان من است.
10 In God will I praise his word: in Yhwh will I praise his word.
وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم،
11 In God have I put my trust: I will not be afraid what man can do unto me.
پس نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟
12 Thy vows are upon me, O God: I will render praises unto thee.
خدایا، نذرهای خود را ادا خواهم کرد و قربانیهای تشکر را به درگاه تو تقدیم خواهم نمود،
13 For thou hast delivered my soul from death: wilt not thou deliver my feet from falling, that I may walk before God in the light of the living?
زیرا تو مرا از پرتگاه مرگ رهانیدی و نگذاشتی پایم بلغزد و نابود شوم تا بتوانم اکنون در نور حیاتی که در حضور توست راه روم.

< Psalms 56 >