Job 10
1 My soule is cut off though I liue: I wil leaue my complaint vpon my selfe, and wil speake in the bitternesse of my soule.
“Yaşamımdan usandım, Özgürce yakınacak, İçimdeki acıyla konuşacağım.
2 I will say vnto God, Condemne mee not: shew me, wherefore thou contendest with mee.
Tanrı'ya: Beni suçlama diyeceğim, Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.
3 Thinkest thou it good to oppresse me, and to cast off the labour of thine handes, and to fauour the counsel of the wicked?
Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek, Kendi ellerinin emeğini reddedip Kötülerin tasarılarını onaylamak?
4 Hast thou carnall eyes? or doest thou see as man seeth?
Sende insan gözü mü var? İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?
5 Are thy dayes as mans dayes? or thy yeres, as the time of man,
Günlerin ölümlü birinin günleri gibi, Yılların insanın yılları gibi mi ki,
6 That thou inquirest of mine iniquitie, and searchest out my sinne?
Suçumu arıyor, Günahımı araştırıyorsun?
7 Thou knowest that I can not do wickedly: for none can deliuer me out of thine hand.
Kötü olmadığımı, Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.
8 Thine handes haue made me, and fashioned mee wholy rounde about, and wilt thou destroy me?
“Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı, Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?
9 Remember, I pray thee, that thou hast made me as the clay, and wilt thou bring me into dust againe?
Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin, Beni yine toprağa mı döndüreceksin?
10 Hast thou not powred me out as milke? and turned me to cruds like cheese?
Beni süt gibi dökmedin mi, Peynir gibi katılaştırmadın mı?
11 Thou hast clothed me with skin and flesh, and ioyned me together with bones and sinewes.
Bana et ve deri giydirdin, Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.
12 Thou hast giuen me life, and grace: and thy visitation hath preserued my spirit.
Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin, İlgin ruhumu korudu.
13 Though thou hast hid these things in thine heart, yet I knowe that it is so with thee.
“Ama bunları yüreğinde gizledin, Biliyorum aklındakini:
14 If I haue sinned, then thou wilt streightly looke vnto me, and wilt not holde mee giltlesse of mine iniquitie.
Günah işleseydim, beni gözlerdin, Suçumu cezasız bırakmazdın.
15 If I haue done wickedly, wo vnto me: if I haue done righteously, I will not lift vp mine head, being full of confusion, because I see mine affliction.
Suçluysam, vay başıma! Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum, Çünkü utanç doluyum, çaresizim.
16 But let it increase: hunt thou me as a lyon: returne and shew thy selfe marueilous vpon me.
Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar, Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.
17 Thou renuest thy plagues against me, and thou increasest thy wrath against me: changes and armies of sorowes are against me.
Bana karşı yeni tanıklar çıkarır, Öfkeni artırırsın. Orduların dalga dalga üzerime geliyor.
18 Wherfore then hast thou brought me out of the wombe? Oh that I had perished, and that none eye had seene me!
“Niçin doğmama izin verdin? Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!
19 And that I were as I had not bene, but brought from the wombe to the graue!
Hiç var olmamış olurdum, Rahimden mezara taşınırdım.
20 Are not my dayes fewe? let him cease, and leaue off from me, that I may take a litle comfort,
Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı? Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;
21 Before I goe and shall not returne, euen to the land of darkenesse and shadow of death:
Dönüşü olmayan yere gitmeden önce, Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,
22 Into a land, I say, darke as darknes it selfe, and into the shadow of death, where is none order, but the light is there as darkenesse.
Zifiri karanlık diyarına, Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.”
