< Job 4 >
1 And Eliphaz the Temanite answered and said,
Теманлиқ Елифаз җававән мундақ деди: —
2 If a word were essayed to thee, wouldest thou be grieved? But who can refrain from speaking?
«Бириси сән билән сөзләшмәкчи болса, еғир аламсән? Бирақ ким ағзиға кәлгән гәпни жутуваталайду?
3 Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands;
Қара, сән көп адәмләргә тәлим-тәрбийә бәргән адәмсән, Сән җансиз қолларға күч бәргәнсән,
4 Thy words have upholden him that was stumbling, and thou hast braced up the bending knees:
Сөзлириң дәлдәңшип аран маңидиғанларни риғбәтләндүргән, Тизлири пүкүлгәнләрни йөлигәнсән.
5 But now it is come upon thee, and thou grievest; it toucheth thee, and thou art troubled.
Бирақ һазир нөвәт саңа кәлди, Шуниңлиқ билән һалиңдин кәттиң, Балаю-апәт саңа тегиши билән, Сән алақзадә болуп кәттиң.
6 Hath not thy piety been thy confidence, and the perfection of thy ways thy hope?
Ихласмәнлигиң таянчиң болуп кәлмигәнму? Йоллириңдики дуруслуқ үмүтүңниң асаси әмәсмиди?
7 Remember, I pray thee, who that was innocent has perished? and where were the upright cut off?
Есиңгә ал, ким бегуна туруп вәйран болуп баққан? Дурусларниң һаяти нәдә үзүлүп қалған?
8 Even as I have seen, they that plough iniquity and sow mischief, reap the same.
Мән көргинимдәк, гуна билән йәр ағдуруп аваричилик териғанлар, Охшашла һосул алиду.
9 By the breath of God they perish, and by the blast of his nostrils are they consumed.
Тәңриниң бир нәпәси биләнла улар гумран болиду, Униң ғәзивиниң партлиши билән улар йоқилип кетиду.
10 The roar of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken;
Ширниң һөкирәшлири, Һәм әшәддий ширниң авази [бар болсиму], Шир асланлириниң чишлири сундурулиду;
11 The old lion perisheth for lack of prey, and the whelps of the lioness are scattered.
Батур шир болса ов тапалмай йоқилишқа йүзлиниду, Чиши ширниң күчүклири чечилип кетиду.
12 Now to me a word was secretly brought, and mine ear received a whisper thereof.
— Мана, маңа бир сөз ғайипанә кәлди, Қулиқимға бир шивирлиған аваз кирди,
13 In thoughts from visions of the night, when deep sleep falleth on men: —
Түн кечидики ғайипанә көрүнүшләрдин чиққан ойларда, Адәмләрни чоңқур уйқа басқанда,
14 Fear came on me, and trembling, and made all my bones to shake;
Қорқунуч вә титрәкму мени басти, Сүйәк-сүйәклиримни титритивәтти;
15 And a spirit passed before my face — the hair of my flesh stood up —
Көз алдимдин бир роһ өтүп кәтти; Бәдинимдики түклирим һүрпийип кәтти.
16 It stood still; I could not discern the appearance thereof: a form was before mine eyes; I heard a slight murmur and a voice:
У роһ орнида мидирлимай турди, бирақ турқини көрәлмидим; Көз алдимда бир гәвдә турупту; Шивирлиған бир аваз аңланди: —
17 Shall [mortal] man be more just than God? Shall a man be purer than his Maker?
«Инсан балиси Тәңридин һәққаний болаламду? Адәм өз Яратқучисидин пак болаламду?
18 Lo, he trusteth not his servants, and his angels he chargeth with folly:
Мана, У Өз қуллириға ишәнмигән, Һәтта пәриштилириниму «Наданлиқ қилған!» дәп әйиплигән йәрдә,
19 How much more them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed as the moth!
Ули топилардин болған инсанлар, Лайдин ясалған өйләрдә турғучилар қандақ болар!? Улар пәрванидинму асанла янҗилиду!
20 From morning to evening are they smitten: without any heeding it, they perish for ever.
Улар таң билән кәч арилиғида кукум-талқан болиду; Улар һеч ким нәзиригә алмиған һалда мәңгүгә йоқилиду.
21 Is not their tent-cord torn away in them? they die, and without wisdom.
Уларниң чедир таниси жулуп ташланғанғу? Улар һеч даналиққа техи еришмәйла өлүп кетиду!».