Psalmen 107
1 Looft den HEERE, want Hij is goed; want Zijn goedertierenheid is in der eeuwigheid.
Bekennet Jehovah; denn Er ist gut, denn Seine Barmherzigkeit ist ewig,
2 Dat zulks de bevrijden des HEEREN zeggen, die Hij van de hand der wederpartijders bevrijd heeft.
Sprechen die Erlösten Jehovahs, die Er aus des Drängers Hand erlöst hat,
3 En die Hij uit de landen verzameld heeft, van het oosten en van het westen, van het noorden en van de zee.
Und sie zusammen hat gebracht aus den Ländern vom Aufgang und vom Abend, von Mitternacht und vom Meere.
4 Die in de woestijn dwaalden, in een weg der wildernis, die geen stad ter woning vonden;
Sie irrten in der Wüste, im Wüstenland, des Weges, sie fanden keine Stadt, um darinnen zu wohnen;
5 Zij waren hongerig, ook dorstig; hun ziel was in hen overstelpt.
Hungernd, auch dürstend, ihre Seele verzagte in ihnen.
6 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, heeft Hij hen gered uit hun angsten;
Und sie schrien zu Jehovah in ihrer Drangsal, aus ihren Ängsten rettete Er sie.
7 En Hij leidde hen op een rechten weg, om te gaan tot een stad ter woning.
Und ließ sie den geraden Weg gehen, daß sie zur Stadt gingen, um darinnen zu wohnen.
8 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
Sie sollen Jehovah bekennen ob Seiner Barmherzigkeit, und ob Seiner Wunder an den Söhnen des Menschen.
9 Want Hij heeft de dorstige ziel verzadigd, en de hongerige ziel met goed vervuld;
Daß Er sättigt die lechzende Seele, und die hungernde Seele mit Gutem erfüllt.
10 Die in duisternis en de schaduw des doods zaten, gebonden met verdrukking en ijzer;
Die, so in Finsternis und Todesschatten saßen, im Elend und in Eisen gebunden,
11 Omdat zij wederspannig waren geweest tegen Gods geboden, en den raad des Allerhoogsten onwaardiglijk verworpen hadden.
Weil Gottes Reden sie sich widersetzt, und den Rat des Höchsten gelästert hatten,
12 Waarom Hij hun het hart door zwarigheid vernederd heeft; zij zijn gestruikeld, en er was geen helper.
Und Er beugte ihr Herz durch Mühsal. Sie strauchelten, und niemand stand ihnen bei.
13 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
Und sie schrien zu Jehovah in ihrer Drangsal, und Er rettete sie aus ihren Ängsten,
14 Hij voerde hen uit de duisternis en de schaduw des doods, en Hij brak hun banden.
Und brachte sie heraus aus Finsternis und Todesschatten, und riß ab ihre Bande.
15 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen;
Sie sollen Jehovah bekennen ob Seiner Barmherzigkeit, und ob Seiner Wunder an den Söhnen des Menschen.
16 Want Hij heeft de koperen deuren gebroken, en de ijzeren grendelen in stukken gehouwen.
Daß Er eherne Türen brach und eiserne Riegel zerhieb.
17 De zotten worden om den weg hunner overtreding, en om hun ongerechtigheden geplaagd;
Die Törichten, ob dem Wege ihrer Übertretung und ob ihren Missetaten wurden sie gedemütigt.
18 Hun ziel gruwelde van alle spijze, en zij waren tot aan de poorten des doods gekomen.
Daß ihrer Seele vor aller Speise graute, und sie die Tore des Todes berührten.
19 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, verloste Hij hen uit hun angsten.
Und sie schrien zu Jehovah in ihrer Drangsal, aus ihren Ängsten rettete Er sie.
20 Hij zond Zijn woord uit, en heelde hen, en rukte hen uit hun kuilen.
Er sandte Sein Wort und heilte sie, und ließ sie entrinnen aus ihren Gruben.
21 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
Sie sollen Jehovah bekennen ob Seiner Barmherzigkeit und ob Seiner Wunder an den Söhnen des Menschen.
22 En dat zij lofofferen offeren, en met gejuich Zijn werken vertellen.
Und sie sollen Opfer des Dankes opfern, und erzählen Seine Taten mit Lobpreisung.
23 Die met schepen ter zee afvaren, handel doende op grote wateren;
Die hinabsteigen auf das Meer in Schiffen, die Geschäft tun auf vielen Wassern;
24 Die zien de werken des HEEREN, en Zijn wonderwerken in de diepte.
Sie sehen Jehovahs Taten, und Seine Wunder in dem Schlunde.
25 Als Hij spreekt, zo doet Hij een stormwind opstaan, die haar golven omhoog verheft.
Er spricht und läßt erstehen des Sturmes Wind, der seine Wogen emporhebt;
26 Zij rijzen op naar den hemel; zij dalen neder tot in de afgronden; hun ziel versmelt van angst.
Sie steigen hinauf zum Himmel, sie fahren hinab in Abgründe, ihre Seele zerfließt vor Bösem.
27 Zij dansen en waggelen als een dronken man, en al hun wijsheid wordt verslonden.
Sie taumeln und schwanken wie ein Trunkener, und all ihre Weisheit ist verschlungen.
28 Doch roepende tot den HEERE in de benauwdheid, die zij hadden, zo voerde Hij hen uit hun angsten.
Und sie schreien zu Jehovah in ihrer Drangsal, und aus ihren Ängsten bringt Er sie heraus.
29 Hij doet de storm stilstaan, zodat hun golven stilzwijgen.
Er läßt zur Stille erstehen den Sturm, und ihre Wogen schweigen.
30 Dan zijn zij verblijd, omdat zij gestild zijn, en dat Hij hen tot de haven hunner begeerte geleid heeft.
Und sie sind fröhlich, daß sie zur Ruhe kommen, und Er führt sie zum Hafen ihrer Lust.
31 Laat hen voor den HEERE Zijn goedertierenheid loven, en Zijn wonderwerken voor de kinderen der mensen.
Sie sollen Jehovah bekennen ob Seiner Barmherzigkeit und ob Seiner Wunder an des Menschen Söhnen.
32 En Hem verhogen in de gemeente des volks, en in het gestoelte der oudsten Hem roemen.
Und sie sollen Ihn erhöhen in der Versammlung des Volkes, und Ihn loben auf dem Sitze der Alten.
33 Hij stelt de rivieren tot een woestijn, en watertochten tot dorstig land.
Flüsse setzt Er zur Wüste, die Ausflüsse des Wassers zum Durstland.
34 Het vruchtbaar land tot zouten grond, om de boosheid dergenen, die daarin wonen.
Ein fruchtbar Land zum Salzgrund, ob der Bosheit derer, die darin wohnen.
35 Hij stelt de woestijn tot een waterpoel, en het dorre land tot watertochten.
Die Wüste setzt Er zum Teich der Wasser, und dürres Land zu Ausflüssen der Wasser.
36 En Hij doet de hongerigen aldaar wonen, en zij stichten een stad ter woning;
Und läßt Hungrige dort wohnen, daß eine Stadt sie bereiten zum Wohnen.
37 En bezaaien akkers, en planten wijngaarden, die inkomende vrucht voortbrengen.
Und daß Felder sie besäen, und Weinberge pflanzen und machen des Ertrages Frucht.
38 En Hij zegent hen, zodat zij zeer vermenigvuldigen, en hun vee vermindert Hij niet.
Und Er segnet sie, daß sie sich sehr mehren, und macht ihres Viehs nicht wenig.
39 Daarna verminderen zij, en komen ten onder, door verdrukking, kwaad en droefenis.
Und ihrer waren wenig und sie beugten sich ob des Zwanges von Übel und Gram.
40 Hij stort verachting uit over de prinsen, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.
Er goß Verachtung auf die Edlen und ließ sie irren in der Öde ohne Weg.
41 Maar Hij brengt den nooddruftige uit de verdrukking in een hoog vertrek, en maakt de huisgezinnen als kudden.
Und Er hebt in die Höhe aus dem Elend den Dürftigen und setzt die Familien wie eine Herde.
42 De oprechten zien het, en zijn verblijd, maar alle ongerechtigheid stopt haar mond.
Die Redlichen sehen es und sind fröhlich, und aller Verkehrtheit wird ihr Mund zugestopft.
43 Wie is wijs? Die neme deze dingen waar; en dat zij verstandelijk letten op de goedertierenheden des HEEREN.
Wer ist weise und behält dies, und versteht Jehovahs Barmherzigkeit?
