Mattheüs 17
1 En na zes dagen nam Jezus met Zich Petrus, en Jakobus, en Johannes, zijn broeder, en bracht hen op een hoge berg alleen.
അനന്തരം ഷഡ്ദിനേഭ്യഃ പരം യീശുഃ പിതരം യാകൂബം തത്സഹജം യോഹനഞ്ച ഗൃഹ്ലൻ ഉച്ചാദ്രേ ർവിവിക്തസ്ഥാനമ് ആഗത്യ തേഷാം സമക്ഷം രൂപമന്യത് ദധാര|
2 En Hij werd voor hen veranderd van gedaante; en Zijn aangezicht blonk gelijk de zon, en Zijn klederen werden wit gelijk het licht.
തേന തദാസ്യം തേജസ്വി, തദാഭരണമ് ആലോകവത് പാണ്ഡരമഭവത്|
3 En ziet, van hen werden gezien Mozes en Elias, met Hem samensprekende.
അന്യച്ച തേന സാകം സംലപന്തൗ മൂസാ ഏലിയശ്ച തേഭ്യോ ദർശനം ദദതുഃ|
4 En Petrus, antwoordende, zeide tot Jezus: Heere! het is goed, dat wij hier zijn; zo Gij wilt, laat ons hier drie tabernakelen maken, voor U een, en voor Mozes een, en een voor Elias.
തദാനീം പിതരോ യീശും ജഗാദ, ഹേ പ്രഭോ സ്ഥിതിരത്രാസ്മാകം ശുഭാ, യദി ഭവതാനുമന്യതേ, തർഹി ഭവദർഥമേകം മൂസാർഥമേകമ് ഏലിയാർഥഞ്ചൈകമ് ഇതി ത്രീണി ദൂഷ്യാണി നിർമ്മമ|
5 Terwijl hij nog sprak, ziet, een luchtige wolk heeft hen overschaduwd; en ziet, een stem uit de wolk, zeggende: Deze is Mijn geliefde Zoon, in Denwelken Ik Mijn welbehagen heb; hoort Hem!
ഏതത്കഥനകാല ഏക ഉജ്ജവലഃ പയോദസ്തേഷാമുപരി ഛായാം കൃതവാൻ, വാരിദാദ് ഏഷാ നഭസീയാ വാഗ് ബഭൂവ, മമായം പ്രിയഃ പുത്രഃ, അസ്മിൻ മമ മഹാസന്തോഷ ഏതസ്യ വാക്യം യൂയം നിശാമയത|
6 En de discipelen, dit horende, vielen op hun aangezicht, en werden zeer bevreesd.
കിന്തു വാചമേതാം ശൃണ്വന്തഏവ ശിഷ്യാ മൃശം ശങ്കമാനാ ന്യുബ്ജാ ന്യപതൻ|
7 En Jezus, bij hen komende, raakte hen aan, en zeide: Staat op en vreest niet.
തദാ യീശുരാഗത്യ തേഷാം ഗാത്രാണി സ്പൃശൻ ഉവാച, ഉത്തിഷ്ഠത, മാ ഭൈഷ്ട|
8 En hun ogen opheffende, zagen zij niemand, dan Jezus alleen.
തദാനീം നേത്രാണ്യുന്മീല്യ യീശും വിനാ കമപി ന ദദൃശുഃ|
9 En als zij van de berg afkwamen, gebood hun Jezus, zeggende: Zegt niemand dit gezicht, totdat de Zoon des mensen zal opgestaan zijn uit de doden.
തതഃ പരമ് അദ്രേരവരോഹണകാലേ യീശുസ്താൻ ഇത്യാദിദേശ, മനുജസുതസ്യ മൃതാനാം മധ്യാദുത്ഥാനം യാവന്ന ജായതേ, താവത് യുഷ്മാഭിരേതദ്ദർശനം കസ്മൈചിദപി ന കഥയിതവ്യം|
10 En Zijn discipelen vraagden Hem, zeggende: Wat zeggen dan de Schriftgeleerden, dat Elias eerst moet komen?
തദാ ശിഷ്യാസ്തം പപ്രച്ഛുഃ, പ്രഥമമ് ഏലിയ ആയാസ്യതീതി കുത ഉപാധ്യായൈരുച്യതേ?
11 Doch Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Elias zal wel eerst komen, en alles weder oprichten.
തതോ യീശുഃ പ്രത്യവാദീത്, ഏലിയഃ പ്രാഗേത്യ സർവ്വാണി സാധയിഷ്യതീതി സത്യം,
12 Maar Ik zeg u, dat Elias nu gekomen is, en zij hebben hem niet gekend; doch zij hebben aan hem gedaan, al wat zij hebben gewild; alzo zal ook de Zoon des mensen van hen lijden.
കിന്ത്വഹം യുഷ്മാൻ വച്മി, ഏലിയ ഏത്യ ഗതഃ, തേ തമപരിചിത്യ തസ്മിൻ യഥേച്ഛം വ്യവജഹുഃ; മനുജസുതേനാപി തേഷാമന്തികേ താദൃഗ് ദുഃഖം ഭോക്തവ്യം|
13 Toen verstonden de discipelen dat Hij hun van Johannes de Doper gesproken had.
തദാനീം സ മജ്ജയിതാരം യോഹനമധി കഥാമേതാം വ്യാഹൃതവാൻ, ഇത്ഥം തച്ഛിഷ്യാ ബുബുധിരേ|
14 En als zij bij de schare gekomen waren, kwam tot Hem een mens, vallende voor Hem op de knieen, en zeggende:
പശ്ചാത് തേഷു ജനനിവഹസ്യാന്തികമാഗതേഷു കശ്ചിത് മനുജസ്തദന്തികമേത്യ ജാനൂനീ പാതയിത്വാ കഥിതവാൻ,
15 Heere! ontferm U over mijn zoon; want hij is maanziek, en is in zwaar lijden; want menigmaal valt hij in het vuur, en menigmaal in het water.
ഹേ പ്രഭോ, മത്പുത്രം പ്രതി കൃപാം വിദധാതു, സോപസ്മാരാമയേന ഭൃശം വ്യഥിതഃ സൻ പുനഃ പുന ർവഹ്നൗ മുഹു ർജലമധ്യേ പതതി|
16 En ik heb hem tot Uw discipelen gebracht, en zij hebben hem niet kunnen genezen.
തസ്മാദ് ഭവതഃ ശിഷ്യാണാം സമീപേ തമാനയം കിന്തു തേ തം സ്വാസ്ഥം കർത്തും ന ശക്താഃ|
17 En Jezus, antwoordende, zeide: O, ongelovig en verkeerd geslacht, hoe lang zal Ik nog met ulieden zijn, hoe lang zal Ik u nog verdragen? Brengt hem Mij hier.
തദാ യീശുഃ കഥിതവാൻ രേ അവിശ്വാസിനഃ, രേ വിപഥഗാമിനഃ, പുനഃ കതികാലാൻ അഹം യുഷ്മാകം സന്നിധൗ സ്ഥാസ്യാമി? കതികാലാൻ വാ യുഷ്മാൻ സഹിഷ്യേ? തമത്ര മമാന്തികമാനയത|
18 En Jezus bestrafte hem, en de duivel ging van hem uit, en het kind werd genezen van die ure af.
പശ്ചാദ് യീശുനാ തർജതഏവ സ ഭൂതസ്തം വിഹായ ഗതവാൻ, തദ്ദണ്ഡഏവ സ ബാലകോ നിരാമയോഽഭൂത്|
19 Toen kwamen de discipelen tot Jezus alleen, en zeiden: Waarom hebben wij hem niet kunnen uitwerpen?
തതഃ ശിഷ്യാ ഗുപ്തം യീശുമുപാഗത്യ ബഭാഷിരേ, കുതോ വയം തം ഭൂതം ത്യാജയിതും ന ശക്താഃ?
20 En Jezus zeide tot hen: Om uws ongeloofs wil; want voorwaar zeg Ik u: Zo gij een geloof hadt als een mosterdzaad, gij zoudt tot deze berg zeggen: Ga heen van hier derwaarts, en hij zal heengaan; en niets zal u onmogelijk zijn.
യീശുനാ തേ പ്രോക്താഃ, യുഷ്മാകമപ്രത്യയാത്;
21 Maar dit geslacht vaart niet uit, dan door bidden en vasten.
യുഷ്മാനഹം തഥ്യം വച്മി യദി യുഷ്മാകം സർഷപൈകമാത്രോപി വിശ്വാസോ ജായതേ, തർഹി യുഷ്മാഭിരസ്മിൻ ശൈലേ ത്വമിതഃ സ്ഥാനാത് തത് സ്ഥാനം യാഹീതി ബ്രൂതേ സ തദൈവ ചലിഷ്യതി, യുഷ്മാകം കിമപ്യസാധ്യഞ്ച കർമ്മ ന സ്ഥാസ്യാതി| കിന്തു പ്രാർഥനോപവാസൗ വിനൈതാദൃശോ ഭൂതോ ന ത്യാജ്യേത|
22 En als zij in Galilea verkeerden, zeide Jezus tot hen: De Zoon des mensen zal overgeleverd worden in de handen der mensen;
അപരം തേഷാം ഗാലീൽപ്രദേശേ ഭ്രമണകാലേ യീശുനാ തേ ഗദിതാഃ, മനുജസുതോ ജനാനാം കരേഷു സമർപയിഷ്യതേ തൈ ർഹനിഷ്യതേ ച,
23 En zij zullen Hem doden, en ten derden dage zal Hij opgewekt worden. En zij werden zeer bedroefd.
കിന്തു തൃതീയേഽഹിന മ ഉത്ഥാപിഷ്യതേ, തേന തേ ഭൃശം ദുഃഖിതാ ബഭൂവഃ|
24 En als zij te Kapernaum ingekomen waren, gingen tot Petrus die de didrachmen ontvingen, en zeiden: Uw Meester, betaalt Hij de didrachmen niet?
തദനന്തരം തേഷു കഫർനാഹൂമ്നഗരമാഗതേഷു കരസംഗ്രാഹിണഃ പിതരാന്തികമാഗത്യ പപ്രച്ഛുഃ, യുഷ്മാകം ഗുരുഃ കിം മന്ദിരാർഥം കരം ന ദദാതി? തതഃ പിതരഃ കഥിതവാൻ ദദാതി|
25 Hij zeide: Ja. En toen hij in huis gekomen was, voorkwam hem Jezus, zeggende: Wat dunkt u, Simon! de koningen der aarde, van wie nemen zij tollen of schatting, van hun zonen, of van de vreemden?
തതസ്തസ്മിൻ ഗൃഹമധ്യമാഗതേ തസ്യ കഥാകഥനാത് പൂർവ്വമേവ യീശുരുവാച, ഹേ ശിമോൻ, മേദിന്യാ രാജാനഃ സ്വസ്വാപത്യേഭ്യഃ കിം വിദേശിഭ്യഃ കേഭ്യഃ കരം ഗൃഹ്ലന്തി? അത്ര ത്വം കിം ബുധ്യസേ? തതഃ പിതര ഉക്തവാൻ, വിദേശിഭ്യഃ|
26 Petrus zeide tot Hem: Van de vreemden. Jezus zeide tot hem: Zo zijn dan de zonen vrij.
തദാ യീശുരുക്തവാൻ, തർഹി സന്താനാ മുക്താഃ സന്തി|
27 Maar opdat wij hun geen aanstoot geven, ga heen naar de zee, werp de angel uit, en de eerste vis, die opkomt, neem, en zijn mond geopend hebbende, zult gij een stater vinden; neem die, en geef hem aan hen voor Mij en u.
തഥാപി യഥാസ്മാഭിസ്തേഷാമന്തരായോ ന ജന്യതേ, തത്കൃതേ ജലധേസ്തീരം ഗത്വാ വഡിശം ക്ഷിപ, തേനാദൗ യോ മീന ഉത്ഥാസ്യതി, തം ഘൃത്വാ തന്മുഖേ മോചിതേ തോലകൈകം രൂപ്യം പ്രാപ്സ്യസി, തദ് ഗൃഹീത്വാ തവ മമ ച കൃതേ തേഭ്യോ ദേഹി|
