2 Corinthiërs 7
1 Dewijl wij dan deze beloften hebben, geliefden, laat ons onszelven reinigen van alle besmetting des vleses en des geestes, voleindigende de heiligmaking in de vreze Gods.
അതഏവ ഹേ പ്രിയതമാഃ, ഏതാദൃശീഃ പ്രതിജ്ഞാഃ പ്രാപ്തൈരസ്മാഭിഃ ശരീരാത്മനോഃ സർവ്വമാലിന്യമ് അപമൃജ്യേശ്വരസ്യ ഭക്ത്യാ പവിത്രാചാരഃ സാധ്യതാം|
2 Geeft ons plaats; wij hebben niemand verongelijkt, wij hebben niemand verdorven, wij hebben bij niemand ons voordeel gezocht.
യൂയമ് അസ്മാൻ ഗൃഹ്ലീത| അസ്മാഭിഃ കസ്യാപ്യന്യായോ ന കൃതഃ കോഽപി ന വഞ്ചിതഃ|
3 Ik zeg dit niet tot uw veroordeling; want ik heb te voren gezegd, dat gij in onze harten zijt, om samen te sterven en samen te leven.
യുഷ്മാൻ ദോഷിണഃ കർത്തമഹം വാക്യമേതദ് വദാമീതി നഹി യുഷ്മാഭിഃ സഹ ജീവനായ മരണായ വാ വയം യുഷ്മാൻ സ്വാന്തഃകരണൈ ർധാരയാമ ഇതി പൂർവ്വം മയോക്തം|
4 Ik heb vele vrijmoedigheid in het spreken tegen u, ik heb veel roems over u; ik ben vervuld met vertroosting; ik ben zeer overvloedig van blijdschap in al onze verdrukking.
യുഷ്മാൻ പ്രതി മമ മഹേത്സാഹോ ജായതേ യുഷ്മാൻ അധ്യഹം ബഹു ശ്ലാഘേ ച തേന സർവ്വക്ലേശസമയേഽഹം സാന്ത്വനയാ പൂർണോ ഹർഷേണ പ്രഫുല്ലിതശ്ച ഭവാമി|
5 Want ook, als wij in Macedonie gekomen zijn, zo heeft ons vlees geen rust gehad; maar wij waren in alles verdrukt; van buiten was strijd, van binnen vrees.
അസ്മാസു മാകിദനിയാദേശമ് ആഗതേഷ്വസ്മാകം ശരീരസ്യ കാചിദപി ശാന്തി ർനാഭവത് കിന്തു സർവ്വതോ ബഹി ർവിരോധേനാന്തശ്ച ഭീത്യാ വയമ് അപീഡ്യാമഹി|
6 Doch God, Die de nederigen vertroost, heeft ons getroost door de komst van Titus.
കിന്തു നമ്രാണാം സാന്ത്വയിതാ യ ഈശ്വരഃ സ തീതസ്യാഗമനേനാസ്മാൻ അസാന്ത്വയത്|
7 En niet alleen door zijn komst, maar ook door de vertroosting, met welke hij over u vertroost is geweest, als hij ons verhaalde uw verlangen, uw kermen, uw ijver voor mij; alzo dat ik te meer verblijd ben geweest.
കേവലം തസ്യാഗമനേന തന്നഹി കിന്തു യുഷ്മത്തോ ജാതയാ തസ്യ സാന്ത്വനയാപി, യതോഽസ്മാസു യുഷ്മാകം ഹാർദ്ദവിലാപാസക്തത്വേഷ്വസ്മാകം സമീപേ വർണിതേഷു മമ മഹാനന്ദോ ജാതഃ|
8 Want hoewel ik u in den zendbrief bedroefd heb, het berouwt mij niet, hoewel het mij berouwd heeft; want ik zie, dat dezelve zendbrief, hoewel voor een kleinen tijd, u bedroefd heeft.
അഹം പത്രേണ യുഷ്മാൻ ശോകയുക്താൻ കൃതവാൻ ഇത്യസ്മാദ് അന്വതപ്യേ കിന്ത്വധുനാ നാനുതപ്യേ| തേന പത്രേണ യൂയം ക്ഷണമാത്രം ശോകയുക്തീഭൂതാ ഇതി മയാ ദൃശ്യതേ|
9 Nu verblijde ik mij, niet omdat gij bedroefd zijt geweest, maar omdat gij bedroefd zijt geweest tot bekering; want gij zijt bedroefd geweest naar God, zodat gij in geen ding schade van ons geleden hebt.
ഇത്യസ്മിൻ യുഷ്മാകം ശോകേനാഹം ഹൃഷ്യാമി തന്നഹി കിന്തു മനഃപരിവർത്തനായ യുഷ്മാകം ശോകോഽഭവദ് ഇത്യനേന ഹൃഷ്യാമി യതോഽസ്മത്തോ യുഷ്മാകം കാപി ഹാനി ര്യന്ന ഭവേത് തദർഥം യുഷ്മാകമ് ഈശ്വരീയഃ ശോകോ ജാതഃ|
10 Want de droefheid naar God werkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid; maar de droefheid der wereld werkt den dood.
സ ഈശ്വരീയഃ ശോകഃ പരിത്രാണജനകം നിരനുതാപം മനഃപരിവർത്തനം സാധയതി കിന്തു സാംസാരികഃ ശോകോ മൃത്യും സാധയതി|
11 Want ziet, ditzelfde dat gij naar God zijt bedroefd geworden, hoe grote naarstigheid heeft het in u gewrocht? Ja, verantwoording, ja, onlust, ja, vrees, ja, verlangen, ja, ijver, ja, wraak; in alles hebt gij uzelven bewezen rein te zijn in deze zaak.
പശ്യത തേനേശ്വരീയേണ ശോകേന യുഷ്മാകം കിം ന സാധിതം? യത്നോ ദോഷപ്രക്ഷാലനമ് അസന്തുഷ്ടത്വം ഹാർദ്ദമ് ആസക്തത്വം ഫലദാനഞ്ചൈതാനി സർവ്വാണി| തസ്മിൻ കർമ്മണി യൂയം നിർമ്മലാ ഇതി പ്രമാണം സർവ്വേണ പ്രകാരേണ യുഷ്മാഭി ർദത്തം|
12 Hoewel ik dan aan u geschreven heb, dat is niet om diens wil, die onrecht gedaan had, noch om diens wil, die onrecht gedaan was; maar opdat onze vlijtigheid voor u bij u openbaar zou worden, in de tegenwoordigheid Gods.
യേനാപരാദ്ധം തസ്യ കൃതേ കിംവാ യസ്യാപരാദ്ധം തസ്യ കൃതേ മയാ പത്രമ് അലേഖി തന്നഹി കിന്തു യുഷ്മാനധ്യസ്മാകം യത്നോ യദ് ഈശ്വരസ്യ സാക്ഷാദ് യുഷ്മത്സമീപേ പ്രകാശേത തദർഥമേവ|
13 Daarom zijn wij vertroost geworden over uw vertroosting; en zijn nog overvloediger verblijd geworden over de blijdschap van Titus, omdat zijn geest van u allen verkwikt is geworden.
ഉക്തകാരണാദ് വയം സാന്ത്വനാം പ്രാപ്താഃ; താഞ്ച സാന്ത്വനാം വിനാവരോ മഹാഹ്ലാദസ്തീതസ്യാഹ്ലാദാദസ്മാഭി ർലബ്ധഃ, യതസ്തസ്യാത്മാ സർവ്വൈ ര്യുഷ്മാഭിസ്തൃപ്തഃ|
14 Want indien ik iets bij hem over u geroemd heb, zo ben ik niet beschaamd geworden; maar gelijk wij alles met waarheid tot u gesproken hebben, alzo is ook onze roem, dien ik bij Titus geroemd heb, waarheid geworden.
പൂർവ്വം തസ്യ സമീപേഽഹം യുഷ്മാഭിര്യദ് അശ്ലാഘേ തേന നാലജ്ജേ കിന്തു വയം യദ്വദ് യുഷ്മാൻ പ്രതി സത്യഭാവേന സകലമ് അഭാഷാമഹി തദ്വത് തീതസ്യ സമീപേഽസ്മാകം ശ്ലാഘനമപി സത്യം ജാതം|
15 En zijn innerlijke bewegingen zijn te overvloediger jegens u, als hij uw aller gehoorzaamheid overdenkt, hoe gij hem met vreze en beven hebt ontvangen.
യൂയം കീദൃക് തസ്യാജ്ഞാ അപാലയത ഭയകമ്പാഭ്യാം തം ഗൃഹീതവന്തശ്ചൈതസ്യ സ്മരണാദ് യുഷ്മാസു തസ്യ സ്നേഹോ ബാഹുല്യേന വർത്തതേ|
16 Ik verblijde mij dan, dat ik in alles van u vertrouwen mag hebben.
യുഷ്മാസ്വഹം സർവ്വമാശംസേ, ഇത്യസ്മിൻ മമാഹ്ലാദോ ജായതേ|
