Psalmen 22
1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Aijeleth hasschachar. Mijn God, mijn God! waarom hebt Gij mij verlaten, verre zijnde van mijn verlossing, van de woorden mijns brullens?
Боже, Боже мој! Зашто си ме оставио удаљивши се од спасења мог, од речи вике моје?
2 Mijn God! Ik roep des daags, maar Gij antwoordt niet; en des nachts, en ik heb geen stilte.
Боже мој! Вичем дању, а Ти ме не слушаш, и ноћу али немам мира.
3 Doch Gij zijt heilig, wonende onder de lofzangen Israels.
Свети, који живиш у похвалама Израиљевим!
4 Op U hebben onze vaders vertrouwd; zij hebben vertrouwd, en Gij hebt hen uitgeholpen.
У Тебе се уздаше оци наши, уздаше се, и Ти си их избављао.
5 Tot U hebben zij geroepen, en zijn uitgered; op U hebben zij vertrouwd, en zijn niet beschaamd geworden.
Тебе призиваше, и спасаваше се; у Тебе се уздаше, и не осташе у срамоти.
6 Maar ik ben een worm en geen man, een smaad van mensen, en veracht van het volk.
А ја сам црв, а не човек; подсмех људима и руг народу.
7 Allen, die mij zien, bespotten mij; zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd, zeggende:
Који ме виде, сви ми се ругају, разваљују уста, машу главом,
8 Hij heeft het op den HEERE gewenteld, dat Hij hem nu uithelpe, dat Hij hem redde, dewijl Hij lust aan hem heeft!
И говоре ослонио се на Господа, нека му помогне, нека га избави, ако га милује.
9 Gij zijt het immers, die mij uit den buik hebt uitgetogen; die mij hebt doen vertrouwen, zijnde aan mijner moeders borsten.
Та, Ти си ме извадио из утробе; Ти си ме умирио на сиси матере моје.
10 Op U ben ik geworpen van de baarmoeder af; van den buik mijner moeder aan zijt Gij mijn God.
За Тобом пристајем од рођења, од утробе матере моје Ти си Бог мој.
11 Zo wees niet verre van mij, want benauwdheid is nabij; want er is geen helper.
Не удаљуј се од мене; јер је невоља близу, а нема помоћника.
12 Vele varren hebben mij omsingeld, sterke stieren van Basan hebben mij omringd.
Оптече ме мноштво телаца; јаки волови васански опколише ме;
13 Zij hebben hun mond tegen mij opgesperd, als een verscheurende en brullende leeuw.
Развалише на ме уста своја. Лав је гладан и риче.
14 Ik ben uitgestort als water, en al mijn beenderen hebben zich vaneen gescheiden; mijn hart is als was, het is gesmolten in het midden mijns ingewands.
Као вода разлих се; расуше се све кости моје; срце моје поста као восак, растопило се у мени.
15 Mijn kracht is verdroogd als een potscherf, en mijn tong kleeft aan mijn gehemelte; en Gij legt mij in het stof des doods.
Сасуши се као цреп крепост моја, и језик мој приону за грло, и у прах смртни мећеш ме.
16 Want honden hebben mij omsingeld; een vergadering van boosdoeners heeft mij omgeven; zij hebben mijn handen en mijn voeten doorgraven.
Опколише ме пси многи; чета зликоваца иде око мене, прободоше руке моје и ноге моје.
17 Al mijn beenderen zou ik kunnen tellen; zij schouwen het aan, zij zien op mij.
Могао бих избројати све кости своје. Они гледају, и од мене начинише ствар за гледање.
18 Zij delen mijn klederen onder zich, en werpen het lot over mijn gewaad.
Деле хаљине моје међу собом, и за доламу моју бацају жреб.
19 Maar Gij, HEERE! wees niet verre; mijn Sterkte! haast U tot mijn hulp.
Али Ти, Господе, не удаљуј се. Сило моја, похитај ми у помоћ.
20 Red mijn ziel van het zwaard, mijn eenzame van het geweld des honds.
Избави од мача душу моју, од пса јединицу моју.
21 Verlos mij uit des leeuwen muil; en verhoor mij van de hoornen der eenhoornen.
Сачувај ме од уста лавових, и од рогова биволових, чувши, избави ме.
22 Zo zal ik Uw Naam mijn broederen vertellen; in het midden der gemeente zal ik U prijzen.
Казујем име Твоје браћи; усред скупштине хвалићу Те.
23 Gij, die den HEERE vreest! prijst Hem; al gij zaad van Jakob! vereert Hem; en ontziet u voor Hem, al gij zaad van Israel!
Који се бојите Господа, хвалите Га. Све семе Јаковљево! Поштуј Га. Бој Га се, све семе Израиљево!
24 Want Hij heeft niet veracht, noch verfoeid de verdrukking des verdrukten, noch Zijn aangezicht voor hem verborgen; maar Hij heeft gehoord, als die tot Hem riep.
Јер се не оглуши молитве ништег нити је одби; не одврати од њега лице своје, него га услиши кад Га зазва.
25 Van U zal mijn lof zijn in een grote gemeente; ik zal mijn geloften betalen in tegenwoordigheid dergenen, die Hem vrezen.
Тебе ћу хвалити на скупштини великој; завете своје свршићу пред онима који се Њега боје.
26 De zachtmoedigen zullen eten en verzadigd worden; zij zullen den HEERE prijzen, die Hem zoeken; ulieder hart zal in eeuwigheid leven.
Нека једу убоги и насите се, и нека хвале Господа који Га траже; живо да буде срце ваше довека.
27 Alle einden der aarde zullen het gedenken, en zich tot den HEERE bekeren; en alle geslachten der heidenen zullen voor Uw aangezicht aanbidden.
Опоменуће се и обратиће се ка Господу сви крајеви земаљски, и поклониће се пред Њим сва племена незнабожачка.
28 Want het koninkrijk is des HEEREN, en Hij heerst onder de heidenen.
Јер је Господње царство; Он влада народима.
29 Alle vetten op aarde zullen eten, en aanbidden; allen, die in het stof nederdalen, zullen voor Zijn aangezicht nederbukken; en die zijn ziel bij het leven niet kan houden.
Јешће и поклониће се сви претили на земљи; пред Њим ће пасти сви који силазе у прах, који не могу сачувати душу своју у животу.
30 Het zaad zal Hem dienen; het zal den HEERE aangeschreven worden tot in geslachten.
Семе ће њихово служити Њему. Казиваће се за Господа роду потоњем.
31 Zij zullen aankomen, en Zijn gerechtigheid verkondigen den volke, dat geboren wordt, omdat Hij het gedaan heeft.
Доћи ће, и казиваће правду Његову људима његовим, који ће се родити; јер је Он учинио ово.
