Psalmen 129

1 Een lied Hammaaloth. Zij hebben mij dikwijls benauwd van mijn jeugd af, zegge nu Israel;

Allt frá bernsku var ég ofsóttur (það er Ísrael sem talar)

2 Zij hebben mij dikwijls van mijn jeugd af benauwd; evenwel hebben zij mij niet overmocht.

og misréttinu linnti ekki – en aldrei var ég þurrkaður út. Aldrei hefur óvinum mínum tekist að uppræta mig!

3 Ploegers hebben op mijn rug geploegd; zij hebben hun voren lang getogen.

Þótt þeir húðstrýktu mig og tættu bak mitt, þá segi ég samt:

4 De HEERE, Die rechtvaardig is, heeft de touwen der goddelozen afgehouwen.

„Drottinn er góður!“Því að hann braut hlekkina sem illmennin höfðu fjötrað mig með.

5 Laat hen beschaamd en achterwaarts gedreven worden, allen, die Sion haten.

Þeir sem hata Jerúsalem skulu verða til skammar og flýja.

6 Laat hen worden als gras op de daken, hetwelk verdort, eer men het uittrekt;

Þeir skulu vera eins og gras á þaki – það skrælnar áður en það hefur vaxið og myndað fræ.

7 Waarmede de maaier zijn hand niet vult, noch de garvenbinder zijn arm;

Sláttumaðurinn mun grípa í tómt og sá sem bindur fær ekki neitt.

8 En die voorbijgaan, niet zeggen: De zegen des HEEREN zij bij u! Wij zegenen ulieden in den Naam des HEEREN.

Þeir sem framhjá fara skulu ekki óska þér blessunar. En við ykkur segjum við: „Drottinn blessi þig!“