Spreuken 5
1 Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
Min son, akta på min vishet, böj ditt öra till mitt förstånd,
2 Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
så att du bevarar eftertänksamhet och låter dina läppar taga kunskap i akt.
3 Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
Se, av honung drypa en trolös kvinnas läppar, och halare än olja är hennes mun.
4 Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
Men på sistone bliver hon bitter såsom malört och skarp såsom ett tveeggat svärd.
Hennes fötter styra nedåt mot döden till dödsriket draga hennes steg. (Sheol h7585)
6 Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
Livets väg vill hon ej akta på; hennes stigar äro villostigar, fastän hon ej vet det.
7 Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
Så hören mig nu, I barn, och viken icke ifrån min muns tal.
8 Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Låt din väg vara fjärran ifrån henne, och nalkas icke dörren till hennes hus.
9 Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
Må du ej åt andra få offra din ära, ej dina år åt en som hämnas grymt;
10 Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
må icke främmande få mätta sig av ditt gods och dina mödors frukt komma i en annans hus,
11 En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
så att du själv på sistone måste sucka, när ditt hull och ditt kött är förtärt.
12 En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
och säga: "Huru kunde jag så hata tuktan, huru kunde mitt hjärta så förakta tillrättavisning!
13 En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
Varför lyssnade jag icke till mina lärares röst, och böjde icke mitt öra till dem som ville undervisa mig?
14 Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
Föga fattas nu att jag har drabbats av allt vad ont är, mitt i församling och menighet.
15 Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Drick vatten ur din egen brunn det vatten som rinner ur din egen källa.
16 Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
Icke vill du att dina flöden skola strömma ut på gatan, dina vattenbäckar på torgen?
17 Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Nej, dig allena må de tillhöra, och ingen främmande jämte dig.
18 Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Din brunn må vara välsignad, och av din ungdoms hustru må du hämta din glädje;
19 Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
hon, den älskliga hinden, den täcka gasellen, hennes barm förnöje dig alltid, i hennes kärlek finne du ständig din lust.
20 En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
Min son, icke skall du hava din lust i en främmande kvinna? Icke skall du sluta din nästas hustru i din famn?
21 Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
Se, för HERRENS ögon ligga var människas vägar blottade, och på alla hennes stigar giver han akt.
22 Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
Den ogudaktige fångas av sina egna missgärningar och fastnar i sin egen synds snaror.
23 Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
Han måste dö, därför att han icke lät tukta sig; ja, genom sin stora dårskap kommer han på fall.
