Spreuken 5
1 Mijn zoon! merk op mijn wijsheid, neig uw oor tot mijn verstand;
Moj sin, prisluhni moji modrosti in svoje uho pripogni k mojemu razumevanju,
2 Opdat gij alle bedachtzaamheid behoudt, en uw lippen wetenschap bewaren.
da boš lahko upošteval preudarnost in da bodo tvoje ustnice lahko obvarovale spoznanje.
3 Want de lippen der vreemde vrouw druppen honigzeem, en haar gehemelte is gladder dan olie.
Kajti ustnice tuje ženske kapljajo kakor satovje in njena usta so bolj prilizljiva kakor olje,
4 Maar het laatste van haar is bitter als alsem, scherp als een tweesnijdend zwaard.
toda njen konec je grenek kakor pelin, oster kakor dvorezen meč.
Njena stopala gredo dol k smrti, njeni koraki se prijemljejo pekla. (Sheol h7585)
6 Opdat gij het pad des levens niet zoudt wegen, zijn haar gangen ongestadig, dat gij het niet merkt.
Da ne bi preudarjal steze življenja, njene poti so premične, da jih ti ne moreš spoznati.
7 Nu dan, gij kinderen! hoort naar mij, en wijkt niet van de redenen mijns monds.
Zato mi torej prisluhnite, oh vi otroci in ne odidite od besed mojih ust.
8 Maak uw weg verre van haar, en nader niet tot de deur van haar huis;
Svojo pot odstrani daleč od nje in ne pridi blizu vrat njene hiše,
9 Opdat gij anderen uw eer niet geeft, en uw jaren den wrede;
da ne bi svoje časti dal drugim in svojih let krutemu,
10 Opdat de vreemden zich niet verzadigen van uw vermogen, en al uw smartelijke arbeid niet kome in het huis des onbekenden;
da ne bi bili tujci nasičeni s tvojim premoženjem in bi bili tvoji napori v hiši tujca
11 En gij in uw laatste brult, als uw vlees, en uw lijf verteerd is;
in boš končno žaloval, ko bo tvoje meso in tvoje telo iztrošeno
12 En zegt: Hoe heb ik de tucht gehaat, en mijn hart de bestraffing versmaad!
in rečeš: »Kako sem sovražil poučevanje in je moje srce preziralo opomin
13 En heb niet gehoord naar de stem mijner onderwijzers, noch mijn oren geneigd tot mijn leraars!
in nisem ubogal glasu svojih učiteljev niti svojega ušesa nagnil k tem, ki so me poučevali!
14 Ik ben bijna in alle kwaad geweest, in het midden der gemeente en der vergadering!
Bil sem skoraj v vsem zlu v sredi skupnosti in zbora.«
15 Drink water uit uw bak, en vloeden uit het midden van uw bornput;
Pij vode iz svojega lastnega vodnega zbiralnika in tekoče vode iz svojega lastnega izvira.
16 Laat uw fonteinen zich buiten verspreiden, en de waterbeken op de straten;
Naj bodo tvoji studenci razpršeni naokoli in reke vodá po ulicah.
17 Laat ze de uwe alleen zijn, en van geen vreemde met u.
Naj bodo samo tvoji lastni in ne s teboj [tudi] tujčevi.
18 Uw springader zij gezegend; en verblijd u vanwege de huisvrouw uwer jeugd;
Naj bo tvoj studenec blagoslovljen in razveseljuj se z ženo svoje mladosti.
19 Een zeer liefelijke hinde, en een aangenaam steengeitje; laat u haar borsten te allen tijd dronken maken; dool steeds in haar liefde.
Ona naj bo kakor ljubeča košuta in prijetna srna. Naj te njene prsi zadovoljijo ob vseh časih in vedno bodi očaran z njeno ljubeznijo.
20 En waarom zoudt gij, mijn zoon, in een vreemde dolen, en den schoot der onbekende omvangen?
Zakaj hočeš biti ti, moj sin, očaran s tujo žensko in objemati naročje tujke?
21 Want eens iegelijks wegen zijn voor de ogen des HEEREN, en Hij weegt al zijne gangen.
Kajti človekove poti so pred Gospodovimi očmi in on preudarja vsa njegova ravnanja.
22 Den goddeloze zullen zijn ongerechtigheden vangen, en met de banden zijner zonden zal hij vastgehouden worden.
Njegove lastne krivičnosti bodo zlobnega vzele k sebi in držan bo z vrvmi svojih grehov.
23 Hij zal sterven, omdat hij zonder tucht geweest is, en in de grootheid zijner dwaasheid zal hij verdwalen.
Umrl bo brez poučevanja in v veličini svoje neumnosti bo zašel na stranpot.
