Spreuken 26
1 Gelijk de sneeuw in den zomer, en gelijk de regen in den oogst, alzo past den zot de eer niet.
Såsom snö icke hör till sommaren och regn icke till skördetiden, så höves det ej heller att dåren får ära.
2 Gelijk de mus is tot wegzweven, gelijk een zwaluw tot vervliegen, alzo zal een vloek, die zonder oorzaak is, niet komen.
Såsom sparven far sin kos, och såsom svalan flyger bort, så far en oförtjänt förbannelse förbi.
3 Een zweep is voor het paard, een toom voor den ezel, en een roede voor den rug der zotten.
Piskan för hästen, betslet för åsnan och riset för dårarnas rygg!
4 Antwoord den zot naar zijn dwaasheid niet, opdat gij ook hem niet gelijk wordt.
Svara icke dåren efter hans oförnuft, så att du icke själv bliver honom lik.
5 Antwoord den zot naar zijn dwaasheid, opdat hij in zijn ogen niet wijs zij.
Svara dåren efter hans oförnuft, för att han icke må tycka sig vara vis.
6 Hij snijdt zich de voeten af, en drinkt geweld, die boodschappen zendt door de hand van een zot.
Den som sänder bud med en dåre, han hugger själv av sig fötterna, och får olycka till dryck.
7 Hef de benen van den kreupele op; alzo is een spreuk in den mond der zotten.
Lika den lames ben, som hänga kraftlösa ned, äro ordspråk i dårars mun.
8 Gelijk hij, die een edel gesteente in een slinger bindt, alzo is hij, die den zot eer geeft.
Såsom att binda slungstenen fast vid slungan, så är det att giva ära åt en dåre.
9 Gelijk een doorn gaat in de hand eens dronkaards, alzo is een spreuk in den mond der zotten.
Såsom när en törntagg kommer i en drucken mans hand, så är det med ordspråk i dårars mun.
10 De groten doen een iegelijk verdriet aan, en huren de zotten, en huren de overtreders.
En mästare gör själv allt, men dåren lejer, och lejer vem som kommer.
11 Gelijk een hond tot zijn uitspuwsel wederkeert, alzo herneemt de zot zijn dwaasheid.
Lik en hund som vänder åter till i sina spyor dåre som på nytt begynner sitt oförnuft.
12 Hebt gij een man gezien, die wijs in zijn ogen is! Van een zot is meer verwachting dan van hem.
Ser du en man som tycker sig själv vara vis, det är mer hopp om en dåre än om honom.
13 De luiaard zegt: Er is een felle leeuw op den weg, een leeuw is op de straten.
Den late säger: "Ett vilddjur är på vägen, ja, ett lejon är på gatorna.
14 Een deur keert om op haar herre, alzo de luiaard op zijn bed.
Dörren vänder sig på sitt gångjärn, och den late vänder sig i sin säng.
15 De luiaard verbergt zijn hand in den boezem, hij is te moede, om die weder tot zijn mond te brengen.
Den late sticker sin hand i fatet, men finner det mödosamt att föra den åter till munnen.
16 De luiaard is wijzer in zijn ogen, dan zeven, die met rede antwoorden.
Den late tycker sig vara vis, mer än sju som giva förståndiga svar.
17 De voorbijgaande, die zich vertoornt in een twist, die hem niet aangaat, is gelijk die een hond bij de oren grijpt.
Lik en som griper en hund i öronen är den som förivrar sig vid andras kiv, där han går fram.
18 Gelijk een, die zich veinst te razen, die vuursprankelen, pijlen en dodelijke dingen werpt;
Lik en rasande, som slungar ut brandpilar och skjuter och dödar,
19 Alzo is een man, die zijn naaste bedriegt, en zegt: Jok ik er niet mede?
är en man som bedrager sin nästa och sedan säger: "Jag gjorde det ju på skämt."
20 Als er geen hout is, gaat het vuur uit; en als er geen oorblazer is, wordt het gekijf gestild.
När veden tager slut, slocknar elden. och när örontasslaren är borta, stillas trätan.
21 De dove kool is om de vurige kool, en het hout om het vuur; alzo is een kijfachtig man, om twist te ontsteken.
Såsom glöd kommer av kol, och eld av ved, så upptändes kiv av en trätgirig man.
22 De woorden des oorblazers zijn als dergenen, die geslagen zijn, en die dalen in het binnenste des buiks.
Örontasslarens ord äro såsom läckerbitar och tränga ned till hjärtats innandömen.
23 Brandende lippen, en een boos hart, zijn als een potscherf met schuim van zilver overtogen.
Såsom silverglasering på ett söndrigt lerkärl äro kärleksglödande läppar, där hjärtat är ondskefullt.
24 Die haat draagt, houdt zich vreemd met zijn lippen; maar in zijn binnenste stelt hij bedrog aan.
En fiende förställer sig i sitt tal, men i sitt hjärta bär han på svek.
25 Als hij met zijn stem smeekt, geloof hem niet, want zeven gruwelen zijn in zijn hart.
Om han gör sin röst ljuvlig, så tro honom dock icke, ty sjufaldig styggelse är i hans hjärta.
26 Wiens haat door bedrog bedekt is, diens boosheid zal in de gemeente geopenbaard worden.
Hatet brukar list att fördölja sig med, men den hatfulles ondska varder dock uppenbar i församlingen.
27 Die een kuil graaft, zal er in vallen, en die een steen wentelt, op hem zal hij wederkeren.
Den som gräver en grop, han faller själv däri, och den som vältrar upp en sten, på honom rullar den tillbaka.
28 Een valse tong haat degenen, die zij verbrijzelt; en een gladde mond maakt omstoting.
En lögnaktig tunga hatar dem hon har krossat, och en hal mun kommer fall åstad.
