Markus 7
1 En tot Hem vergaderden de Farizeen, en sommigen der Schriftgeleerden, die van Jeruzalem gekomen waren;
ಅನನ್ತರಂ ಯಿರೂಶಾಲಮ ಆಗತಾಃ ಫಿರೂಶಿನೋಽಧ್ಯಾಪಕಾಶ್ಚ ಯೀಶೋಃ ಸಮೀಪಮ್ ಆಗತಾಃ|
2 En ziende, dat sommigen van Zijn discipelen met onreine, dat is, met ongewassen handen brood aten, berispten zij hen.
ತೇ ತಸ್ಯ ಕಿಯತಃ ಶಿಷ್ಯಾನ್ ಅಶುಚಿಕರೈರರ್ಥಾದ ಅಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತಹಸ್ತೈ ರ್ಭುಞ್ಜತೋ ದೃಷ್ಟ್ವಾ ತಾನದೂಷಯನ್|
3 Want de Farizeen en al de Joden eten niet, tenzij dat zij eerst de handen dikmaals wassen, houdende de inzettingen der ouden.
ಯತಃ ಫಿರೂಶಿನಃ ಸರ್ವ್ವಯಿಹೂದೀಯಾಶ್ಚ ಪ್ರಾಚಾಂ ಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯಂ ಸಮ್ಮನ್ಯ ಪ್ರತಲೇನ ಹಸ್ತಾನ್ ಅಪ್ರಕ್ಷಾಲ್ಯ ನ ಭುಞ್ಜತೇ|
4 En van de markt komende, eten zij niet, tenzij dat zij eerst gewassen zijn. En vele andere dingen zijn er, die zij aangenomen hebben te houden, als namelijk de wassingen der drinkbekers, en kannen, en koperen vaten, en bedden.
ಆಪನಾದಾಗತ್ಯ ಮಜ್ಜನಂ ವಿನಾ ನ ಖಾದನ್ತಿ; ತಥಾ ಪಾನಪಾತ್ರಾಣಾಂ ಜಲಪಾತ್ರಾಣಾಂ ಪಿತ್ತಲಪಾತ್ರಾಣಾಮ್ ಆಸನಾನಾಞ್ಚ ಜಲೇ ಮಜ್ಜನಮ್ ಇತ್ಯಾದಯೋನ್ಯೇಪಿ ಬಹವಸ್ತೇಷಾಮಾಚಾರಾಃ ಸನ್ತಿ|
5 Daarna vraagden Hem de Farizeen en de Schriftgeleerden: Waarom wandelen Uw discipelen niet naar de inzetting der ouden, maar eten het brood met ongewassen handen?
ತೇ ಫಿರೂಶಿನೋಽಧ್ಯಾಪಕಾಶ್ಚ ಯೀಶುಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ, ತವ ಶಿಷ್ಯಾಃ ಪ್ರಾಚಾಂ ಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯಾನುಸಾರೇಣ ನಾಚರನ್ತೋಽಪ್ರಕ್ಷಾಲಿತಕರೈಃ ಕುತೋ ಭುಜಂತೇ?
6 Maar Hij antwoordde en zeide tot hen: Wel heeft Jesaja, van u, geveinsden, geprofeteerd, gelijk geschreven is: Dit volk eert Mij met de lippen, maar hun hart houdt zich verre van Mij.
ತತಃ ಸ ಪ್ರತ್ಯುವಾಚ ಕಪಟಿನೋ ಯುಷ್ಮಾನ್ ಉದ್ದಿಶ್ಯ ಯಿಶಯಿಯಭವಿಷ್ಯದ್ವಾದೀ ಯುಕ್ತಮವಾದೀತ್| ಯಥಾ ಸ್ವಕೀಯೈರಧರೈರೇತೇ ಸಮ್ಮನ್ಯನತೇ ಸದೈವ ಮಾಂ| ಕಿನ್ತು ಮತ್ತೋ ವಿಪ್ರಕರ್ಷೇ ಸನ್ತಿ ತೇಷಾಂ ಮನಾಂಸಿ ಚ|
7 Doch tevergeefs eren zij Mij, lerende leringen, die geboden zijn der mensen;
ಶಿಕ್ಷಯನ್ತೋ ಬಿಧೀನ್ ನ್ನಾಜ್ಞಾ ಭಜನ್ತೇ ಮಾಂ ಮುಧೈವ ತೇ|
8 Want, nalatende het gebod Gods, houdt gij de inzettingen der mensen, als namelijk wassingen der kannen en drinkbekers; en andere dergelijke dingen doet gij vele.
ಯೂಯಂ ಜಲಪಾತ್ರಪಾನಪಾತ್ರಾದೀನಿ ಮಜ್ಜಯನ್ತೋ ಮನುಜಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯಂ ರಕ್ಷಥ ಕಿನ್ತು ಈಶ್ವರಾಜ್ಞಾಂ ಲಂಘಧ್ವೇ; ಅಪರಾ ಈದೃಶ್ಯೋನೇಕಾಃ ಕ್ರಿಯಾ ಅಪಿ ಕುರುಧ್ವೇ|
9 En Hij zeide tot hen: Gij doet zeker Gods gebod wel te niet, opdat gij uw inzettingen zoudt onderhouden.
ಅನ್ಯಞ್ಚಾಕಥಯತ್ ಯೂಯಂ ಸ್ವಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯಸ್ಯ ರಕ್ಷಾರ್ಥಂ ಸ್ಪಷ್ಟರೂಪೇಣ ಈಶ್ವರಾಜ್ಞಾಂ ಲೋಪಯಥ|
10 Want Mozes heeft gezegd: Eer uw vader en uw moeder; en: wie vader of moeder vloekt, die zal den dood sterven.
ಯತೋ ಮೂಸಾದ್ವಾರಾ ಪ್ರೋಕ್ತಮಸ್ತಿ ಸ್ವಪಿತರೌ ಸಮ್ಮನ್ಯಧ್ವಂ ಯಸ್ತು ಮಾತರಂ ಪಿತರಂ ವಾ ದುರ್ವ್ವಾಕ್ಯಂ ವಕ್ತಿ ಸ ನಿತಾನ್ತಂ ಹನ್ಯತಾಂ|
11 Maar gijlieden zegt: Zo een mens tot vader of moeder zegt: Het is korban (dat is te zeggen, een gave), zo wat u van mij zou kunnen ten nutte komen, die voldoet.
ಕಿನ್ತು ಮದೀಯೇನ ಯೇನ ದ್ರವ್ಯೇಣ ತವೋಪಕಾರೋಭವತ್ ತತ್ ಕರ್ಬ್ಬಾಣಮರ್ಥಾದ್ ಈಶ್ವರಾಯ ನಿವೇದಿತಮ್ ಇದಂ ವಾಕ್ಯಂ ಯದಿ ಕೋಪಿ ಪಿತರಂ ಮಾತರಂ ವಾ ವಕ್ತಿ
12 En gij laat hem niet meer toe, iets aan zijn vader of zijn moeder te doen;
ತರ್ಹಿ ಯೂಯಂ ಮಾತುಃ ಪಿತು ರ್ವೋಪಕಾರಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ತಂ ವಾರಯಥ|
13 Makende alzo Gods woord krachteloos door uw inzetting, die gij ingezet hebt; en vele dergelijke dingen doet gij.
ಇತ್ಥಂ ಸ್ವಪ್ರಚಾರಿತಪರಮ್ಪರಾಗತವಾಕ್ಯೇನ ಯೂಯಮ್ ಈಶ್ವರಾಜ್ಞಾಂ ಮುಧಾ ವಿಧದ್ವ್ವೇ, ಈದೃಶಾನ್ಯನ್ಯಾನ್ಯನೇಕಾನಿ ಕರ್ಮ್ಮಾಣಿ ಕುರುಧ್ವೇ|
14 En tot Zich de ganse schare geroepen hebbende, zeide Hij tot hen: Hoort Mij allen en verstaat.
ಅಥ ಸ ಲೋಕಾನಾಹೂಯ ಬಭಾಷೇ ಯೂಯಂ ಸರ್ವ್ವೇ ಮದ್ವಾಕ್ಯಂ ಶೃಣುತ ಬುಧ್ಯಧ್ವಞ್ಚ|
15 Er is niets van buiten den mens in hem ingaande, hetwelk hem kan ontreinigen; maar de dingen, die van hem uitgaan, die zijn het, welke den mens ontreinigen.
ಬಾಹ್ಯಾದನ್ತರಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ನರಮಮೇಧ್ಯಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ಶಕ್ನೋತಿ ಈದೃಶಂ ಕಿಮಪಿ ವಸ್ತು ನಾಸ್ತಿ, ವರಮ್ ಅನ್ತರಾದ್ ಬಹಿರ್ಗತಂ ಯದ್ವಸ್ತು ತನ್ಮನುಜಮ್ ಅಮೇಧ್ಯಂ ಕರೋತಿ|
16 Zo iemand oren heeft om te horen, die hore.
ಯಸ್ಯ ಶ್ರೋತುಂ ಶ್ರೋತ್ರೇ ಸ್ತಃ ಸ ಶೃಣೋತು|
17 En toen Hij van de schare in huis gekomen was, vraagden Hem Zijn discipelen van de gelijkenis.
ತತಃ ಸ ಲೋಕಾನ್ ಹಿತ್ವಾ ಗೃಹಮಧ್ಯಂ ಪ್ರವಿಷ್ಟಸ್ತದಾ ಶಿಷ್ಯಾಸ್ತದೃಷ್ಟಾನ್ತವಾಕ್ಯಾರ್ಥಂ ಪಪ್ರಚ್ಛುಃ|
18 En Hij zeide tot hen: Zijt ook gij alzo onwetende? Verstaat gij niet, dat al wat van buiten in den mens ingaat, hem niet kan ontreinigen?
ತಸ್ಮಾತ್ ಸ ತಾನ್ ಜಗಾದ ಯೂಯಮಪಿ ಕಿಮೇತಾದೃಗಬೋಧಾಃ? ಕಿಮಪಿ ದ್ರವ್ಯಂ ಬಾಹ್ಯಾದನ್ತರಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ನರಮಮೇಧ್ಯಂ ಕರ್ತ್ತಾಂ ನ ಶಕ್ನೋತಿ ಕಥಾಮಿಮಾಂ ಕಿಂ ನ ಬುಧ್ಯಧ್ವೇ?
19 Want het gaat niet in zijn hart, maar in den buik, en gaat in de heimelijkheid uit, reinigende al de spijzen.
ತತ್ ತದನ್ತರ್ನ ಪ್ರವಿಶತಿ ಕಿನ್ತು ಕುಕ್ಷಿಮಧ್ಯಂ ಪ್ರವಿಶತಿ ಶೇಷೇ ಸರ್ವ್ವಭುಕ್ತವಸ್ತುಗ್ರಾಹಿಣಿ ಬಹಿರ್ದೇಶೇ ನಿರ್ಯಾತಿ|
20 En Hij zeide: Hetgeen uitgaat uit den mens, dat ontreinigt den mens.
ಅಪರಮಪ್ಯವಾದೀದ್ ಯನ್ನರಾನ್ನಿರೇತಿ ತದೇವ ನರಮಮೇಧ್ಯಂ ಕರೋತಿ|
21 Want van binnen uit het hart der mensen komen voort kwade gedachten, overspelen, hoererijen, doodslagen,
ಯತೋಽನ್ತರಾದ್ ಅರ್ಥಾನ್ ಮಾನವಾನಾಂ ಮನೋಭ್ಯಃ ಕುಚಿನ್ತಾ ಪರಸ್ತ್ರೀವೇಶ್ಯಾಗಮನಂ
22 Dieverijen, gierigheden, boosheden, bedrog, ontuchtigheid, een boos oog, lastering, hovaardij, onverstand.
ನರವಧಶ್ಚೌರ್ಯ್ಯಂ ಲೋಭೋ ದುಷ್ಟತಾ ಪ್ರವಞ್ಚನಾ ಕಾಮುಕತಾ ಕುದೃಷ್ಟಿರೀಶ್ವರನಿನ್ದಾ ಗರ್ವ್ವಸ್ತಮ ಇತ್ಯಾದೀನಿ ನಿರ್ಗಚ್ಛನ್ತಿ|
23 Al deze boze dingen komen voort van binnen, en ontreinigen den mens.
ಏತಾನಿ ಸರ್ವ್ವಾಣಿ ದುರಿತಾನ್ಯನ್ತರಾದೇತ್ಯ ನರಮಮೇಧ್ಯಂ ಕುರ್ವ್ವನ್ತಿ|
24 En van daar opstaande, ging Hij weg naar de landpalen van Tyrus en Sidon; en in een huis gegaan zijnde, wilde Hij niet, dat het iemand wist, en Hij kon nochtans niet verborgen zijn.
ಅಥ ಸ ಉತ್ಥಾಯ ತತ್ಸ್ಥಾನಾತ್ ಸೋರಸೀದೋನ್ಪುರಪ್ರದೇಶಂ ಜಗಾಮ ತತ್ರ ಕಿಮಪಿ ನಿವೇಶನಂ ಪ್ರವಿಶ್ಯ ಸರ್ವ್ವೈರಜ್ಞಾತಃ ಸ್ಥಾತುಂ ಮತಿಞ್ಚಕ್ರೇ ಕಿನ್ತು ಗುಪ್ತಃ ಸ್ಥಾತುಂ ನ ಶಶಾಕ|
25 Want een vrouw, welker dochtertje een onreinen geest had, van Hem gehoord hebbende, kwam en viel neder aan Zijn voeten.
ಯತಃ ಸುರಫೈನಿಕೀದೇಶೀಯಯೂನಾನೀವಂಶೋದ್ಭವಸ್ತ್ರಿಯಾಃ ಕನ್ಯಾ ಭೂತಗ್ರಸ್ತಾಸೀತ್| ಸಾ ಸ್ತ್ರೀ ತದ್ವಾರ್ತ್ತಾಂ ಪ್ರಾಪ್ಯ ತತ್ಸಮೀಪಮಾಗತ್ಯ ತಚ್ಚರಣಯೋಃ ಪತಿತ್ವಾ
26 Deze nu was een Griekse vrouw, van geboorte uit Syro-Fenicie; en zij bad Hem, dat Hij den duivel uitwierp uit haar dochter.
ಸ್ವಕನ್ಯಾತೋ ಭೂತಂ ನಿರಾಕರ್ತ್ತಾಂ ತಸ್ಮಿನ್ ವಿನಯಂ ಕೃತವತೀ|
27 Maar Jezus zeide tot haar: Laat eerst de kinderen verzadigd worden; want het is niet betamelijk dat men het brood der kinderen neme, en den hondekens voor werpe.
ಕಿನ್ತು ಯೀಶುಸ್ತಾಮವದತ್ ಪ್ರಥಮಂ ಬಾಲಕಾಸ್ತೃಪ್ಯನ್ತು ಯತೋ ಬಾಲಕಾನಾಂ ಖಾದ್ಯಂ ಗೃಹೀತ್ವಾ ಕುಕ್ಕುರೇಭ್ಯೋ ನಿಕ್ಷೇಪೋಽನುಚಿತಃ|
28 Maar zij antwoordde en zeide tot Hem: Ja, Heere, doch ook de hondekens eten onder de tafel van de kruimkens der kinderen.
ತದಾ ಸಾ ಸ್ತ್ರೀ ತಮವಾದೀತ್ ಭೋಃ ಪ್ರಭೋ ತತ್ ಸತ್ಯಂ ತಥಾಪಿ ಮಞ್ಚಾಧಃಸ್ಥಾಃ ಕುಕ್ಕುರಾ ಬಾಲಾನಾಂ ಕರಪತಿತಾನಿ ಖಾದ್ಯಖಣ್ಡಾನಿ ಖಾದನ್ತಿ|
29 En Hij zeide tot haar: Om dezes woords wil ga heen, de duivel is uit uw dochter uitgevaren.
ತತಃ ಸೋಽಕಥಯದ್ ಏತತ್ಕಥಾಹೇತೋಃ ಸಕುಶಲಾ ಯಾಹಿ ತವ ಕನ್ಯಾಂ ತ್ಯಕ್ತ್ವಾ ಭೂತೋ ಗತಃ|
30 En als zij in haar huis kwam, vond zij, dat de duivel uitgevaren was, en de dochter liggende op het bed.
ಅಥ ಸಾ ಸ್ತ್ರೀ ಗೃಹಂ ಗತ್ವಾ ಕನ್ಯಾಂ ಭೂತತ್ಯಕ್ತಾಂ ಶಯ್ಯಾಸ್ಥಿತಾಂ ದದರ್ಶ|
31 En Hij wederom weggegaan zijnde van de landpalen van Tyrus en Sidon, kwam aan de zee van Galilea, door het midden der landpalen van Dekapolis.
ಪುನಶ್ಚ ಸ ಸೋರಸೀದೋನ್ಪುರಪ್ರದೇಶಾತ್ ಪ್ರಸ್ಥಾಯ ದಿಕಾಪಲಿದೇಶಸ್ಯ ಪ್ರಾನ್ತರಭಾಗೇನ ಗಾಲೀಲ್ಜಲಧೇಃ ಸಮೀಪಂ ಗತವಾನ್|
32 En zij brachten tot Hem een dove, die zwaarlijk sprak, en baden Hem, dat Hij de hand op hem legde.
ತದಾ ಲೋಕೈರೇಕಂ ಬಧಿರಂ ಕದ್ವದಞ್ಚ ನರಂ ತನ್ನಿಕಟಮಾನೀಯ ತಸ್ಯ ಗಾತ್ರೇ ಹಸ್ತಮರ್ಪಯಿತುಂ ವಿನಯಃ ಕೃತಃ|
33 En hem van de schare alleen genomen hebbende, stak Hij Zijn vingeren in zijn oren, en gespogen hebbende, raakte Hij zijn tong aan;
ತತೋ ಯೀಶು ರ್ಲೋಕಾರಣ್ಯಾತ್ ತಂ ನಿರ್ಜನಮಾನೀಯ ತಸ್ಯ ಕರ್ಣಯೋಙ್ಗುಲೀ ರ್ದದೌ ನಿಷ್ಠೀವಂ ದತ್ತ್ವಾ ಚ ತಜ್ಜಿಹ್ವಾಂ ಪಸ್ಪರ್ಶ|
34 En opwaarts ziende naar den hemel, zuchtte Hij, en zeide tot hem: Effatha! dat is: wordt geopend!
ಅನನ್ತರಂ ಸ್ವರ್ಗಂ ನಿರೀಕ್ಷ್ಯ ದೀರ್ಘಂ ನಿಶ್ವಸ್ಯ ತಮವದತ್ ಇತಫತಃ ಅರ್ಥಾನ್ ಮುಕ್ತೋ ಭೂಯಾತ್|
35 En terstond werden zijn oren geopend, en de band zijner tong werd los, en hij sprak recht.
ತತಸ್ತತ್ಕ್ಷಣಂ ತಸ್ಯ ಕರ್ಣೌ ಮುಕ್ತೌ ಜಿಹ್ವಾಯಾಶ್ಚ ಜಾಡ್ಯಾಪಗಮಾತ್ ಸ ಸುಸ್ಪಷ್ಟವಾಕ್ಯಮಕಥಯತ್|
36 En Hij gebood hunlieden, dat zij het niemand zeggen zouden; maar wat Hij hun ook gebood, zo verkondigden zij het des te meer.
ಅಥ ಸ ತಾನ್ ವಾಢಮಿತ್ಯಾದಿದೇಶ ಯೂಯಮಿಮಾಂ ಕಥಾಂ ಕಸ್ಮೈಚಿದಪಿ ಮಾ ಕಥಯತ, ಕಿನ್ತು ಸ ಯತಿ ನ್ಯಷೇಧತ್ ತೇ ತತಿ ಬಾಹುಲ್ಯೇನ ಪ್ರಾಚಾರಯನ್;
37 En zij ontzetten zich bovenmate zeer, zeggende: Hij heeft alles wel gedaan, en Hij maakt, dat de doven horen, en de stommen spreken.
ತೇಽತಿಚಮತ್ಕೃತ್ಯ ಪರಸ್ಪರಂ ಕಥಯಾಮಾಸುಃ ಸ ಬಧಿರಾಯ ಶ್ರವಣಶಕ್ತಿಂ ಮೂಕಾಯ ಚ ಕಥನಶಕ್ತಿಂ ದತ್ತ್ವಾ ಸರ್ವ್ವಂ ಕರ್ಮ್ಮೋತ್ತಮರೂಪೇಣ ಚಕಾರ|
