Lukas 7
1 Nadat Hij nu al Zijn woorden voleindigd had, ten aanhore des volks, ging Hij in te Kapernaum.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਲੋਕਾਨਾਂ ਕਰ੍ਣਗੋਚਰੇ ਤਾਨ੍ ਸਰ੍ੱਵਾਨ੍ ਉਪਦੇਸ਼ਾਨ੍ ਸਮਾਪ੍ਯ ਯਦਾ ਕਫਰ੍ਨਾਹੂਮ੍ਪੁਰੰ ਪ੍ਰਵਿਸ਼ਤਿ
2 En een dienstknecht van een zeker hoofdman over honderd, die hem zeer waard was, krank zijnde, lag op zijn sterven.
ਤਦਾ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤੇਃ ਪ੍ਰਿਯਦਾਸ ਏਕੋ ਮ੍ਰੁʼਤਕਲ੍ਪਃ ਪੀਡਿਤ ਆਸੀਤ੍|
3 En van Jezus gehoord hebbende, zond hij tot Hem de ouderlingen der Joden, Hem biddende, dat Hij wilde komen, en zijn dienstknecht gezond maken.
ਅਤਃ ਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਯੀਸ਼ੋ ਰ੍ਵਾਰ੍ੱਤਾਂ ਨਿਸ਼ਮ੍ਯ ਦਾਸਸ੍ਯਾਰੋਗ੍ਯਕਰਣਾਯ ਤਸ੍ਯਾਗਮਨਾਰ੍ਥੰ ਵਿਨਯਕਰਣਾਯ ਯਿਹੂਦੀਯਾਨ੍ ਕਿਯਤਃ ਪ੍ਰਾਚਃ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ|
4 Dezen nu, tot Jezus gekomen zijnde, baden Hem ernstelijk, zeggende: Hij is waardig, dat Gij hem dat doet;
ਤੇ ਯੀਸ਼ੋਰਨ੍ਤਿਕੰ ਗਤ੍ਵਾ ਵਿਨਯਾਤਿਸ਼ਯੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਸ ਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਭਵਤੋਨੁਗ੍ਰਹੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੁਮ੍ ਅਰ੍ਹਤਿ|
5 Want hij heeft ons volk lief, en heeft zelf ons de synagoge gebouwd.
ਯਤਃ ਸੋਸ੍ਮੱਜਾਤੀਯੇਸ਼਼ੁ ਲੋਕੇਸ਼਼ੁ ਪ੍ਰੀਯਤੇ ਤਥਾਸ੍ਮਤ੍ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਭਜਨਗੇਹੰ ਨਿਰ੍ੰਮਿਤਵਾਨ੍|
6 En Jezus ging met hen. En als Hij nu niet verre van het huis was, zond de hoofdman over honderd tot Hem enige vrienden, en zeide tot Hem: Heere, neem de moeite niet; want ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak zoudt inkomen.
ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੈਃ ਸਹ ਗਤ੍ਵਾ ਨਿਵੇਸ਼ਨਸ੍ਯ ਸਮੀਪੰ ਪ੍ਰਾਪ, ਤਦਾ ਸ ਸ਼ਤਸੇਨਾਪਤਿ ਰ੍ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਣਵਾਕ੍ਯੰ ਤੰ ਵਕ੍ਤੁੰ ਬਨ੍ਧੂਨ੍ ਪ੍ਰਾਹਿਣੋਤ੍| ਹੇ ਪ੍ਰਭੋ ਸ੍ਵਯੰ ਸ਼੍ਰਮੋ ਨ ਕਰ੍ੱਤਵ੍ਯੋ ਯਦ੍ ਭਵਤਾ ਮਦ੍ਗੇਹਮਧ੍ਯੇ ਪਾਦਾਰ੍ਪਣੰ ਕ੍ਰਿਯੇਤ ਤਦਪ੍ਯਹੰ ਨਾਰ੍ਹਾਮਿ,
7 Daarom heb ik ook mijzelven niet waardig geacht, om tot U te komen; maar zeg het met een woord, en mijn knecht zal genezen worden.
ਕਿਞ੍ਚਾਹੰ ਭਵਤ੍ਸਮੀਪੰ ਯਾਤੁਮਪਿ ਨਾਤ੍ਮਾਨੰ ਯੋਗ੍ਯੰ ਬੁੱਧਵਾਨ੍, ਤਤੋ ਭਵਾਨ੍ ਵਾਕ੍ਯਮਾਤ੍ਰੰ ਵਦਤੁ ਤੇਨੈਵ ਮਮ ਦਾਸਃ ਸ੍ਵਸ੍ਥੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|
8 Want ik ben ook een mens, onder de macht van anderen gesteld, hebbende krijgsknechten onder mij, en ik zeg tot dezen: Ga, en hij gaat; en tot den anderen: Kom! en hij komt; en tot mijn dienstknecht: Doe dat! en hij doet het.
ਯਸ੍ਮਾਦ੍ ਅਹੰ ਪਰਾਧੀਨੋਪਿ ਮਮਾਧੀਨਾ ਯਾਃ ਸੇਨਾਃ ਸਨ੍ਤਿ ਤਾਸਾਮ੍ ਏਕਜਨੰ ਪ੍ਰਤਿ ਯਾਹੀਤਿ ਮਯਾ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੇ ਸ ਯਾਤਿ; ਤਦਨ੍ਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਆਯਾਹੀਤਿ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੇ ਸ ਆਯਾਤਿ; ਤਥਾ ਨਿਜਦਾਸੰ ਪ੍ਰਤਿ ਏਤਤ੍ ਕੁਰ੍ੱਵਿਤਿ ਪ੍ਰੋਕ੍ਤੇ ਸ ਤਦੇਵ ਕਰੋਤਿ|
9 En Jezus, dit horende, verwonderde Zich over hem; en Zich omkerende, zeide tot de schare, die Hem volgde: Ik zeg ulieden: Ik heb zo groot een geloof zelfs in Israel niet gevonden.
ਯੀਸ਼ੁਰਿਦੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਵਿਸ੍ਮਯੰ ਯਯੌ, ਮੁਖੰ ਪਰਾਵਰ੍ਤ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਦ੍ਵਰ੍ੱਤਿਨੋ ਲੋਕਾਨ੍ ਬਭਾਸ਼਼ੇ ਚ, ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ ਇਸ੍ਰਾਯੇਲੋ ਵੰਸ਼ਮਧ੍ਯੇਪਿ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਮੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੰ ਨ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨਵੰ|
10 En die gezonden waren, wedergekeerd zijnde in het huis, vonden den kranken dienstknecht gezond.
ਤਤਸ੍ਤੇ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਾ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਗਤ੍ਵਾ ਤੰ ਪੀਡਿਤੰ ਦਾਸੰ ਸ੍ਵਸ੍ਥੰ ਦਦ੍ਰੁʼਸ਼ੁਃ|
11 En het geschiedde op den volgenden dag, dat Hij ging naar een stad, genaamd Nain, en met Hem gingen velen van Zijn discipelen, en een grote schare.
ਪਰੇ(ਅ)ਹਨਿ ਸ ਨਾਯੀਨਾਖ੍ਯੰ ਨਗਰੰ ਜਗਾਮ ਤਸ੍ਯਾਨੇਕੇ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾ ਅਨ੍ਯੇ ਚ ਲੋਕਾਸ੍ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯਯੁਃ|
12 En als Hij de poort der stad genaakte, zie daar, een dode werd uitgedragen, die een eniggeboren zoon zijner moeder was, en zij was weduwe en een grote schare van de stad was met haar.
ਤੇਸ਼਼ੁ ਤੰਨਗਰਸ੍ਯ ਦ੍ਵਾਰਸੰਨਿਧਿੰ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤੇਸ਼਼ੁ ਕਿਯਨ੍ਤੋ ਲੋਕਾ ਏਕੰ ਮ੍ਰੁʼਤਮਨੁਜੰ ਵਹਨ੍ਤੋ ਨਗਰਸ੍ਯ ਬਹਿਰ੍ਯਾਨ੍ਤਿ, ਸ ਤਨ੍ਮਾਤੁਰੇਕਪੁਤ੍ਰਸ੍ਤਨ੍ਮਾਤਾ ਚ ਵਿਧਵਾ; ਤਯਾ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਤੰਨਗਰੀਯਾ ਬਹਵੋ ਲੋਕਾ ਆਸਨ੍|
13 En de Heere, haar ziende, werd innerlijk met ontferming over haar bewogen, en zeide tot haar: Ween niet.
ਪ੍ਰਭੁਸ੍ਤਾਂ ਵਿਲੋਕ੍ਯ ਸਾਨੁਕਮ੍ਪਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਮਾ ਰੋਦੀਃ| ਸ ਸਮੀਪਮਿਤ੍ਵਾ ਖਟ੍ਵਾਂ ਪਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਵਾਹਕਾਃ ਸ੍ਥਗਿਤਾਸ੍ਤਮ੍ਯੁਃ;
14 En Hij ging toe, en raakte de baar aan; (de dragers nu stonden stil) en Hij zeide: Jongeling, Ik zeg u, sta op!
ਤਦਾ ਸ ਉਵਾਚ ਹੇ ਯੁਵਮਨੁਸ਼਼੍ਯ ਤ੍ਵਮੁੱਤਿਸ਼਼੍ਠ, ਤ੍ਵਾਮਹਮ੍ ਆਜ੍ਞਾਪਯਾਮਿ|
15 En de dode zat overeind, en begon te spreken. En Hij gaf hem aan zijn moeder.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਮ੍ਰੁʼਤੋ ਜਨਸ੍ਤਤ੍ਕ੍ਸ਼਼ਣਮੁੱਥਾਯ ਕਥਾਂ ਪ੍ਰਕਥਿਤਃ; ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤਸ੍ਯ ਮਾਤਰਿ ਤੰ ਸਮਰ੍ਪਯਾਮਾਸ|
16 En vreze beving hen allen, en zij verheerlijkten God, zeggende: Een groot Profeet is onder ons opgestaan, en God heeft Zijn volk bezocht.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਃ ਸ਼ਸ਼ਙ੍ਕਿਰੇ; ਏਕੋ ਮਹਾਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਮਧ੍ਯੇ(ਅ)ਸ੍ਮਾਕਮ੍ ਸਮੁਦੈਤ੍, ਈਸ਼੍ਵਰਸ਼੍ਚ ਸ੍ਵਲੋਕਾਨਨ੍ਵਗ੍ਰੁʼਹ੍ਲਾਤ੍ ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਕਥਯਿਤ੍ਵਾ ਈਸ਼੍ਵਰੰ ਧਨ੍ਯੰ ਜਗਦੁਃ|
17 En dit gerucht van Hem ging uit in geheel Judea, en in al het omliggende land.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸਮਸ੍ਤੰ ਯਿਹੂਦਾਦੇਸ਼ੰ ਤਸ੍ਯ ਚਤੁਰ੍ਦਿਕ੍ਸ੍ਥਦੇਸ਼ਞ੍ਚ ਤਸ੍ਯੈਤਤ੍ਕੀਰ੍ੱਤਿ ਰ੍ਵ੍ਯਾਨਸ਼ੇ|
18 En de discipelen van Johannes boodschapten hem van al deze dingen.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਯੋਹਨਃ ਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯੇਸ਼਼ੁ ਤੰ ਤਦ੍ਵ੍ਰੁʼੱਤਾਨ੍ਤੰ ਜ੍ਞਾਪਿਤਵਤ੍ਸੁ
19 En Johannes, zekere twee van zijn discipelen tot zich geroepen hebbende, zond hen tot Jezus, zeggende: Zijt Gij Degene, Die komen zou, of verwachten wij een anderen?
ਸ ਸ੍ਵਸ਼ਿਸ਼਼੍ਯਾਣਾਂ ਦ੍ਵੌ ਜਨਾਵਾਹੂਯ ਯੀਸ਼ੁੰ ਪ੍ਰਤਿ ਵਕ੍ਸ਼਼੍ਯਮਾਣੰ ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤੁੰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮਾਸ, ਯਸ੍ਯਾਗਮਨਮ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮੋ ਵਯੰ ਕਿੰ ਸ ਏਵ ਜਨਸ੍ਤ੍ਵੰ? ਕਿੰ ਵਯਮਨ੍ਯਮਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮਃ?
20 En als de mannen tot Hem gekomen waren, zeiden zij: Johannes de Doper heeft ons tot U afgezonden, zeggende: Zijt Gij, Die komen zou, of verwachten wij een anderen?
ਪਸ਼੍ਚਾੱਤੌ ਮਾਨਵੌ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਯਾਮਾਸਤੁਃ, ਯਸ੍ਯਾਗਮਨਮ੍ ਅਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਤਿਸ਼਼੍ਠਾਮੋ ਵਯੰ, ਕਿੰ ਸਏਵ ਜਨਸ੍ਤ੍ਵੰ? ਕਿੰ ਵਯਮਨ੍ਯਮਪੇਕ੍ਸ਼਼੍ਯ ਸ੍ਥਾਸ੍ਯਾਮਃ? ਕਥਾਮਿਮਾਂ ਤੁਭ੍ਯੰ ਕਥਯਿਤੁੰ ਯੋਹਨ੍ ਮੱਜਕ ਆਵਾਂ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਿਤਵਾਨ੍|
21 En in dezelfde ure genas Hij er velen van ziekten en kwalen, en boze geesten; en velen blinden gaf Hij het gezicht.
ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਦਣ੍ਡੇ ਯੀਸ਼ੂਰੋਗਿਣੋ ਮਹਾਵ੍ਯਾਧਿਮਤੋ ਦੁਸ਼਼੍ਟਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤਾਂਸ਼੍ਚ ਬਹੂਨ੍ ਸ੍ਵਸ੍ਥਾਨ੍ ਕ੍ਰੁʼਤ੍ਵਾ, ਅਨੇਕਾਨ੍ਧੇਭ੍ਯਸ਼੍ਚਕ੍ਸ਼਼ੁੰਸ਼਼ਿ ਦੱਤ੍ਵਾ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ,
22 En Jezus, antwoordende, zeide tot hen: Gaat heen, en boodschapt Johannes weder de dingen, die gij gezien en gehoord hebt, namelijk dat de blinden ziende worden, de kreupelen wandelen, de melaatsen gereinigd worden, de doven horen, de doden opgewekt worden, den armen het Evangelie verkondigd wordt.
ਯੁਵਾਂ ਵ੍ਰਜਤਮ੍ ਅਨ੍ਧਾ ਨੇਤ੍ਰਾਣਿ ਖਞ੍ਜਾਸ਼੍ਚਰਣਾਨਿ ਚ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ, ਕੁਸ਼਼੍ਠਿਨਃ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕ੍ਰਿਯਨ੍ਤੇ, ਬਧਿਰਾਃ ਸ਼੍ਰਵਣਾਨਿ ਮ੍ਰੁʼਤਾਸ਼੍ਚ ਜੀਵਨਾਨਿ ਪ੍ਰਾਪ੍ਨੁਵਨ੍ਤਿ, ਦਰਿਦ੍ਰਾਣਾਂ ਸਮੀਪੇਸ਼਼ੁ ਸੁਸੰਵਾਦਃ ਪ੍ਰਚਾਰ੍ੱਯਤੇ, ਯੰ ਪ੍ਰਤਿ ਵਿਘ੍ਨਸ੍ਵਰੂਪੋਹੰ ਨ ਭਵਾਮਿ ਸ ਧਨ੍ਯਃ,
23 En zalig is hij, die aan Mij niet zal geergerd worden.
ਏਤਾਨਿ ਯਾਨਿ ਪਸ਼੍ਯਥਃ ਸ਼੍ਰੁʼਣੁਥਸ਼੍ਚ ਤਾਨਿ ਯੋਹਨੰ ਜ੍ਞਾਪਯਤਮ੍|
24 Als nu de boden van Johannes weggegaan waren, begon Hij tot de scharen van Johannes te zeggen: Wat zijt gij uitgegaan in de woestijn te aanschouwen? Een riet, dat van den wind ginds en weder bewogen wordt?
ਤਯੋ ਰ੍ਦੂਤਯੋ ਰ੍ਗਤਯੋਃ ਸਤੋ ਰ੍ਯੋਹਨਿ ਸ ਲੋਕਾਨ੍ ਵਕ੍ਤੁਮੁਪਚਕ੍ਰਮੇ, ਯੂਯੰ ਮਧ੍ਯੇਪ੍ਰਾਨ੍ਤਰੰ ਕਿੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨਿਰਗਮਤ? ਕਿੰ ਵਾਯੁਨਾ ਕਮ੍ਪਿਤੰ ਨਡੰ?
25 Maar wat zijt gij uitgegaan te zien? Een mens, met zachte klederen bekleed? Ziet, die in heerlijke kleding en wellust zijn, die zijn in de koninklijke hoven.
ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨਿਰਗਮਤ? ਕਿੰ ਸੂਕ੍ਸ਼਼੍ਮਵਸ੍ਤ੍ਰਪਰਿਧਾਯਿਨੰ ਕਮਪਿ ਨਰੰ? ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੇ ਸੂਕ੍ਸ਼਼੍ਮਮ੍ਰੁʼਦੁਵਸ੍ਤ੍ਰਾਣਿ ਪਰਿਦਧਤਿ ਸੂੱਤਮਾਨਿ ਦ੍ਰਵ੍ਯਾਣਿ ਭੁਞ੍ਜਤੇ ਚ ਤੇ ਰਾਜਧਾਨੀਸ਼਼ੁ ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ਤਿ|
26 Maar wat zijt gij uitgegaan te zien? Een profeet? Ja, Ik zeg u, ook veel meer dan een profeet.
ਤਰ੍ਹਿ ਯੂਯੰ ਕਿੰ ਦ੍ਰਸ਼਼੍ਟੁੰ ਨਿਰਗਮਤ? ਕਿਮੇਕੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੰ? ਤਦੇਵ ਸਤ੍ਯੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਪੁਮਾਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨੋਪਿ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠ ਇਤ੍ਯਹੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨ੍ ਵਦਾਮਿ;
27 Deze is het, van welken geschreven is: Ziet, Ik zende Mijn engel voor uw aangezicht, die Uw weg voor U heen bereiden zal.
ਪਸ਼੍ਯ ਸ੍ਵਕੀਯਦੂਤਨ੍ਤੁ ਤਵਾਗ੍ਰ ਪ੍ਰੇਸ਼਼ਯਾਮ੍ਯਹੰ| ਗਤ੍ਵਾ ਤ੍ਵਦੀਯਮਾਰ੍ਗਨ੍ਤੁ ਸ ਹਿ ਪਰਿਸ਼਼੍ਕਰਿਸ਼਼੍ਯਤਿ| ਯਦਰ੍ਥੇ ਲਿਪਿਰਿਯਮ੍ ਆਸ੍ਤੇ ਸ ਏਵ ਯੋਹਨ੍|
28 Want Ik zeg ulieden: Onder die van vrouwen geboren zijn, is niemand meerder profeet, dan Johannes de Doper; maar de minste in het Koninkrijk Gods is meerder dan hij.
ਅਤੋ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਨਹੰ ਵਦਾਮਿ ਸ੍ਤ੍ਰਿਯਾ ਗਰ੍ੱਭਜਾਤਾਨਾਂ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਾਂ ਮਧ੍ਯੇ ਯੋਹਨੋ ਮੱਜਕਾਤ੍ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਃ ਕੋਪਿ ਨਾਸ੍ਤਿ, ਤਤ੍ਰਾਪਿ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਰਾਜ੍ਯੇ ਯਃ ਸਰ੍ੱਵਸ੍ਮਾਤ੍ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਃ ਸ ਯੋਹਨੋਪਿ ਸ਼੍ਰੇਸ਼਼੍ਠਃ|
29 En al het volk, Hem horende, en de tollenaars, die met den doop van Johannes gedoopt waren, rechtvaardigden God.
ਅਪਰਞ੍ਚ ਸਰ੍ੱਵੇ ਲੋਕਾਃ ਕਰਮਞ੍ਚਾਯਿਨਸ਼੍ਚ ਤਸ੍ਯ ਵਾਕ੍ਯਾਨਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਯੋਹਨਾ ਮੱਜਨੇਨ ਮੱਜਿਤਾਃ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰੰ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ੰ ਮੇਨਿਰੇ|
30 Maar de Farizeen en de wetgeleerden hebben den raad Gods tegen zichzelven verworpen, van hem niet gedoopt zijnde.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਵ੍ਯਵਸ੍ਥਾਪਕਾਸ਼੍ਚ ਤੇਨ ਨ ਮੱਜਿਤਾਃ ਸ੍ਵਾਨ੍ ਪ੍ਰਤੀਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯੋਪਦੇਸ਼ੰ ਨਿਸ਼਼੍ਫਲਮ੍ ਅਕੁਰ੍ੱਵਨ੍|
31 En de Heere zeide: Bij wien zal Ik dan de mensen van dit geslacht vergelijken, en wien zijn zij gelijk?
ਅਥ ਪ੍ਰਭੁਃ ਕਥਯਾਮਾਸ, ਇਦਾਨੀਨ੍ਤਨਜਨਾਨ੍ ਕੇਨੋਪਮਾਮਿ? ਤੇ ਕਸ੍ਯ ਸਦ੍ਰੁʼਸ਼ਾਃ?
32 Zij zijn gelijk aan de kinderen, die op de markt zitten, en elkander toeroepen, en zeggen: Wij hebben u op de fluit gespeeld, en gij hebt niet gedanst; wij hebben u klaagliederen gezongen, en gij hebt niet geweend.
ਯੇ ਬਾਲਕਾ ਵਿਪਣ੍ਯਾਮ੍ ਉਪਵਿਸ਼੍ਯ ਪਰਸ੍ਪਰਮ੍ ਆਹੂਯ ਵਾਕ੍ਯਮਿਦੰ ਵਦਨ੍ਤਿ, ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟੇ ਵੰਸ਼ੀਰਵਾਦਿਸ਼਼੍ਮ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੂਯੰ ਨਾਨਰ੍ੱਤਿਸ਼਼੍ਟ, ਵਯੰ ਯੁਸ਼਼੍ਮਾਕੰ ਨਿਕਟ ਅਰੋਦਿਸ਼਼੍ਮ, ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੁਯੰ ਨ ਵ੍ਯਲਪਿਸ਼਼੍ਟ, ਬਾਲਕੈਰੇਤਾਦ੍ਰੁʼਸ਼ੈਸ੍ਤੇਸ਼਼ਾਮ੍ ਉਪਮਾ ਭਵਤਿ|
33 Want Johannes de Doper is gekomen, noch brood etende, noch wijn drinkende; en gij zegt: Hij heeft den duivel.
ਯਤੋ ਯੋਹਨ੍ ਮੱਜਕ ਆਗਤ੍ਯ ਪੂਪੰ ਨਾਖਾਦਤ੍ ਦ੍ਰਾਕ੍ਸ਼਼ਾਰਸਞ੍ਚ ਨਾਪਿਵਤ੍ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਵਦਥ, ਭੂਤਗ੍ਰਸ੍ਤੋਯਮ੍|
34 De Zoon des mensen is gekomen, etende en drinkende, en gij zegt: Ziet daar, een Mens, Die een vraat en wijnzuiper is, een Vriend van tollenaren en zondaren.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਮਾਨਵਸੁਤ ਆਗਤ੍ਯਾਖਾਦਦਪਿਵਞ੍ਚ ਤਸ੍ਮਾਦ੍ ਯੂਯੰ ਵਦਥ, ਖਾਦਕਃ ਸੁਰਾਪਸ਼੍ਚਾਣ੍ਡਾਲਪਾਪਿਨਾਂ ਬਨ੍ਧੁਰੇਕੋ ਜਨੋ ਦ੍ਰੁʼਸ਼੍ਯਤਾਮ੍|
35 Doch de wijsheid is gerechtvaardigd geworden van al haar kinderen.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਜ੍ਞਾਨਿਨੋ ਜ੍ਞਾਨੰ ਨਿਰ੍ਦੋਸ਼਼ੰ ਵਿਦੁਃ|
36 En een der Farizeen bad Hem, dat Hij met hem ate; en ingegaan zijnde in des Farizeers huis, zat Hij aan.
ਪਸ਼੍ਚਾਦੇਕਃ ਫਿਰੂਸ਼ੀ ਯੀਸ਼ੁੰ ਭੋਜਨਾਯ ਨ੍ਯਮਨ੍ਤ੍ਰਯਤ੍ ਤਤਃ ਸ ਤਸ੍ਯ ਗ੍ਰੁʼਹੰ ਗਤ੍ਵਾ ਭੋਕ੍ਤੁਮੁਪਵਿਸ਼਼੍ਟਃ|
37 En ziet, een vrouw in de stad, welke een zondares was, verstaande, dat Hij in des Farizeers huis aanzat, bracht een albasten fles met zalf.
ਏਤਰ੍ਹਿ ਤਤ੍ਫਿਰੂਸ਼ਿਨੋ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਯੀਸ਼ੁ ਰ੍ਭੇਕ੍ਤੁਮ੍ ਉਪਾਵੇਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍ ਤੱਛ੍ਰੁਤ੍ਵਾ ਤੰਨਗਰਵਾਸਿਨੀ ਕਾਪਿ ਦੁਸ਼਼੍ਟਾ ਨਾਰੀ ਪਾਣ੍ਡਰਪ੍ਰਸ੍ਤਰਸ੍ਯ ਸਮ੍ਪੁਟਕੇ ਸੁਗਨ੍ਧਿਤੈਲਮ੍ ਆਨੀਯ
38 En staande achter Zijn voeten, wenende, begon zij Zijn voeten nat te maken met tranen, en zij droogde ze af met het haar van haar hoofd, en kuste Zijn voeten, en zalfde ze met de zalf.
ਤਸ੍ਯ ਪਸ਼੍ਚਾਤ੍ ਪਾਦਯੋਃ ਸੰਨਿਧੌ ਤਸ੍ਯੌ ਰੁਦਤੀ ਚ ਨੇਤ੍ਰਾਮ੍ਬੁਭਿਸ੍ਤਸ੍ਯ ਚਰਣੌ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲ੍ਯ ਨਿਜਕਚੈਰਮਾਰ੍ਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍, ਤਤਸ੍ਤਸ੍ਯ ਚਰਣੌ ਚੁਮ੍ਬਿਤ੍ਵਾ ਤੇਨ ਸੁਗਨ੍ਧਿਤੈਲੇਨ ਮਮਰ੍ਦ|
39 En de Farizeer, die Hem genood had, zulks ziende, sprak bij zichzelven, zeggende: Deze, indien Hij een profeet ware, zou wel weten, wat en hoedanige vrouw deze is, die Hem aanraakt; want zij is een zondares.
ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਨਿਮਨ੍ਤ੍ਰਯਿਤਾ ਫਿਰੂਸ਼ੀ ਮਨਸਾ ਚਿਨ੍ਤਯਾਮਾਸ, ਯਦ੍ਯਯੰ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦੀ ਭਵੇਤ੍ ਤਰ੍ਹਿ ਏਨੰ ਸ੍ਪ੍ਰੁʼਸ਼ਤਿ ਯਾ ਸ੍ਤ੍ਰੀ ਸਾ ਕਾ ਕੀਦ੍ਰੁʼਸ਼ੀ ਚੇਤਿ ਜ੍ਞਾਤੁੰ ਸ਼ਕ੍ਨੁਯਾਤ੍ ਯਤਃ ਸਾ ਦੁਸ਼਼੍ਟਾ|
40 En Jezus antwoordende, zeide tot hem: Simon! Ik heb u wat te zeggen. En hij sprak: Meester! zeg het.
ਤਦਾ ਯਾਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਜਗਾਦ, ਹੇ ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਤ੍ਵਾਂ ਪ੍ਰਤਿ ਮਮ ਕਿਞ੍ਚਿਦ੍ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯਮਸ੍ਤਿ; ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਸ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਹੇ ਗੁਰੋ ਤਦ੍ ਵਦਤੁ|
41 Jezus zeide: Een zeker schuldheer had twee schuldenaars; de een was schuldig vijfhonderd penningen, en de andere vijftig;
ਏਕੋੱਤਮਰ੍ਣਸ੍ਯ ਦ੍ਵਾਵਧਮਰ੍ਣਾਵਾਸ੍ਤਾਂ, ਤਯੋਰੇਕਃ ਪਞ੍ਚਸ਼ਤਾਨਿ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦਾਨ੍ ਅਪਰਸ਼੍ਚ ਪਞ੍ਚਾਸ਼ਤ੍ ਮੁਦ੍ਰਾਪਾਦਾਨ੍ ਧਾਰਯਾਮਾਸ|
42 En als zij niet hadden om te betalen, schold hij het hun beiden kwijt. Zeg dan, wie van dezen zal hem meer liefhebben?
ਤਦਨਨ੍ਤਰੰ ਤਯੋਃ ਸ਼ੋਧ੍ਯਾਭਾਵਾਤ੍ ਸ ਉੱਤਮਰ੍ਣਸ੍ਤਯੋ ਰ੍ਰੁʼਣੇ ਚਕ੍ਸ਼਼ਮੇ; ਤਸ੍ਮਾਤ੍ ਤਯੋਰ੍ਦ੍ਵਯੋਃ ਕਸ੍ਤਸ੍ਮਿਨ੍ ਪ੍ਰੇਸ਼਼੍ਯਤੇ ਬਹੁ? ਤਦ੍ ਬ੍ਰੂਹਿ|
43 En Simon, antwoordende, zeide: Ik acht, dat hij het is, dien hij het meeste kwijtgescholden heeft. En Hij zeide tot hem: Gij hebt recht geoordeeld.
ਸ਼ਿਮੋਨ੍ ਪ੍ਰਤ੍ਯੁਵਾਚ, ਮਯਾ ਬੁਧ੍ਯਤੇ ਯਸ੍ਯਾਧਿਕਮ੍ ਰੁʼਣੰ ਚਕ੍ਸ਼਼ਮੇ ਸ ਇਤਿ; ਤਤੋ ਯੀਸ਼ੁਸ੍ਤੰ ਵ੍ਯਾਜਹਾਰ, ਤ੍ਵੰ ਯਥਾਰ੍ਥੰ ਵ੍ਯਚਾਰਯਃ|
44 En Hij, Zich omkerende naar de vrouw, zeide tot Simon: Ziet gij deze vrouw? Ik ben in uw huis gekomen; water hebt gij niet tot Mijn voeten gegeven; maar deze heeft Mijn voeten met tranen nat gemaakt, en met het haar van haar hoofd afgedroogd.
ਅਥ ਤਾਂ ਨਾਰੀਂ ਪ੍ਰਤਿ ਵ੍ਯਾਘੁਠ੍ਯ ਸ਼ਿਮੋਨਮਵੋਚਤ੍, ਸ੍ਤ੍ਰੀਮਿਮਾਂ ਪਸ਼੍ਯਸਿ? ਤਵ ਗ੍ਰੁʼਹੇ ਮੱਯਾਗਤੇ ਤ੍ਵੰ ਪਾਦਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲਨਾਰ੍ਥੰ ਜਲੰ ਨਾਦਾਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋਸ਼਼ਿਦੇਸ਼਼ਾ ਨਯਨਜਲੈ ਰ੍ਮਮ ਪਾਦੌ ਪ੍ਰਕ੍ਸ਼਼ਾਲ੍ਯ ਕੇਸ਼ੈਰਮਾਰ੍ਕ੍ਸ਼਼ੀਤ੍|
45 Gij hebt Mij geen kus gegeven; maar deze, van dat zij ingekomen is, heeft niet afgelaten Mijn voeten te kussen.
ਤ੍ਵੰ ਮਾਂ ਨਾਚੁਮ੍ਬੀਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋਸ਼਼ਿਦੇਸ਼਼ਾ ਸ੍ਵੀਯਾਗਮਨਾਦਾਰਭ੍ਯ ਮਦੀਯਪਾਦੌ ਚੁਮ੍ਬਿਤੁੰ ਨ ਵ੍ਯਰੰਸ੍ਤ|
46 Met olie hebt gij Mijn hoofd niet gezalfd; maar deze heeft Mijn voeten met zalf gezalfd.
ਤ੍ਵਞ੍ਚ ਮਦੀਯੋੱਤਮਾਙ੍ਗੇ ਕਿਞ੍ਚਿਦਪਿ ਤੈਲੰ ਨਾਮਰ੍ਦੀਃ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯੋਸ਼਼ਿਦੇਸ਼਼ਾ ਮਮ ਚਰਣੌ ਸੁਗਨ੍ਧਿਤੈਲੇਨਾਮਰ੍ੱਦੀਤ੍|
47 Daarom zeg Ik u: Haar zonden zijn haar vergeven, die vele waren; want zij heeft veel liefgehad; maar dien weinig vergeven wordt, die heeft weinig lief.
ਅਤਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਵ੍ਯਾਹਰਾਮਿ, ਏਤਸ੍ਯਾ ਬਹੁ ਪਾਪਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤ ਤਤੋ ਬਹੁ ਪ੍ਰੀਯਤੇ ਕਿਨ੍ਤੁ ਯਸ੍ਯਾਲ੍ਪਪਾਪੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤੇ ਸੋਲ੍ਪੰ ਪ੍ਰੀਯਤੇ|
48 En Hij zeide tot haar: Uw zonden zijn u vergeven.
ਤਤਃ ਪਰੰ ਸ ਤਾਂ ਬਭਾਸ਼਼ੇ, ਤ੍ਵਦੀਯੰ ਪਾਪਮਕ੍ਸ਼਼ਮ੍ਯਤ|
49 En die mede aanzaten, begonnen te zeggen bij zichzelven: Wie is Deze, Die ook de zonden vergeeft?
ਤਦਾ ਤੇਨ ਸਾਰ੍ੱਧੰ ਯੇ ਭੋਕ੍ਤੁਮ੍ ਉਪਵਿਵਿਸ਼ੁਸ੍ਤੇ ਪਰਸ੍ਪਰੰ ਵਕ੍ਤੁਮਾਰੇਭਿਰੇ, ਅਯੰ ਪਾਪੰ ਕ੍ਸ਼਼ਮਤੇ ਕ ਏਸ਼਼ਃ?
50 Maar Hij zeide tot de vrouw: Uw geloof heeft u behouden; ga heen in vrede.
ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ ਤਾਂ ਨਾਰੀਂ ਜਗਾਦ, ਤਵ ਵਿਸ਼੍ਵਾਸਸ੍ਤ੍ਵਾਂ ਪਰ੍ੱਯਤ੍ਰਾਸ੍ਤ ਤ੍ਵੰ ਕ੍ਸ਼਼ੇਮੇਣ ਵ੍ਰਜ|
